Ennoven jest solowym projektem gitarzysty Rosk, Mateusza Sworakowskiego. Niedawno wydana płyta „Empty Passes, Silent Trails” jest drugą pod tą nazwą, a autor zadbał na niej nie tylko o całą muzykę i wokale, ale i o wyszukaną oprawę graficzną. Digipack przyszedł w gustownej kopercie i zawiera starą mapę z informacjami jako legendą i pisanymi długopisem tekstami. Wszystko wygląda bardzo okazale i wraz z zamgloną okładką dobrze wprowadza w atmosferę albumu.

Dziwaczny twór o nazwie Carbonized prowadzony był przez członków Therion i pokazuje, że Christofer Johnsson zawsze miał nietypowe podejście do death metalu. Podczas gdy, wraz z Piotrem Wawrzeniukiem, w swoim macierzystym zespole, wprowadzał symfonię na „Symphony Masses: Ho Drakon Ho Megas”, tutaj poszli w abstrakcję, zupełnie dezorientując słuchacza na swojej drugiej płycie „Disharmonization”.

„Blut” to trzecia płyta niemieckiego Atrocity i pierwsza, na której zespół zmienił profil muzyczny. Nadal wprawdzie jest to death metal, ale już nie tak ciężki i techniczny, a bardziej awangardowo-thrashowo-hardcoreowy. Na płycie znalazło się dużo piosenek o podobnym profilu, ale jest i kilka zdradzających już całkiem nowe inspiracje.

Ciężko jest zacząć recenzję płyty Anaal Nathrakh, gdyż podczas jej słuchania, a także jakiś czas po odsłuchu, człowiek jest tak zniszczony i zdezorientowany, że zupełnie nie wie co się dzieje, nie mówiąc już o tym, żeby był w stanie w jakiś sensowny sposób opowiedzieć co się przed chwilą wydarzyło i wciąż jeszcze trwa. To trochę tak jakby zajmować się układaniem pasjansa podczas lotu w kosmos. Nie tylko ciężko się skupić, ale i skala przedsięwzięcia diametralnie inna. A przecież „Passion” to skala totalna. W wielu momentach przekraczająca granice ludzkiej wyobraźni.

Uuugh! Ja pierdolę co tu się dzieje. To jest szał. Totalne potępienie, egzogeneza dewiacji, apogeum masakry, apoteoza przerażenia, kwintesencja zastraszenia. To co wyprawia Anaal Nathrakh na swojej trzeciej płycie „Eschaton” nie mieści się w muzycznej skali, wymyka się wszelkim porównaniom, nie znajduje odzwierciedlenia w języku mówionym. To nie jest ludzkie, to nie jest ziemskie. To jest apokalipsa. To koniec wszystkiego.

„The Way To Rock And Roll” to szósta płyta włoskich power metalowców z Athlantis, do której przystępują wzbogaceni o klawiszowca oraz o nowego wokalistę, w którego rolę wcielił się Davide Dell’Orto z zespołu Drakkar. Jak już sugeruje sam tytuł, album nastawiony jest raczej na wskrzeszanie utartych wartości niż kreowanie nowych kierunków i cały zrobiony jest na taką sentymentalną rockową nutę.

Jak dotąd Nightwish miałem okazję widzieć kilka razy, jednak za każdym razem odbywało się to na festiwalach, więc rozmach widowiska był po prostu mniejszy. Tym razem miało być inaczej, albowiem koncert niekwestionowanej gwiazdy miał się odbyć jako część wielkiego przedsięwzięcia, jakim jest Decades Tour, mającym na celu promowanie płyty pod tym samym tytułem obejmującej, jak sama nazwa wskazuje, działalność grupy od ponad 20 lat. Byłem niezmiernie rad, że będę mógł zobaczyć Tuomasa i spółkę na żywo podczas ich występu, tym niemniej, że słyszałem od zaprzyjaźnionych osób, że takowe są nader znakomite.

Już 17 listopada Nightwish wystąpi w Tauron Arena Kraków. To polski przystanek na światowej trasie, w trakcie której grupa świętuje jubileusz dwudziestolecia działalności. Nightwish zapowiada wyjątkowe show, a my prezentujemy czasową rozpiskę tego koncertu. Nightwish odwiedzi Polskę w ramach dziewięciomiesięcznej The Decades: World Tour 2018. Trasa rozpoczęła się w Ameryce Północnej w marcu, a po zakończeniu okresu letnich festiwali, zespół udał się na europejską część tej ogromnej trasy.

Nieczęsto się to zdarza, aczkolwiek i takie przypadki mają miejsce. Chodzi mi o to, że jest naprawdę niewiele zespołów, których nie miałem do tej pory okazji zobaczyć na żywo, a do takowych zaliczał się norweski Satyricon, więc gdy pojawiła się informacja o ich przyjeździe do Polski, nie mogłem, po prostu nie mogłem odpuścić krakowskiego występu, albowiem do stolicy jest dalej, a i miasto generalnie (delikatnie mówiąc) mi nie odpowiada.

Traktor to zespół, który istniał już na początku lat dwutysięcznych i wydał wówczas demo „Forgotten Shit”, a później słuch o nich zaginął. W tym czasie Mekong Minetaur wcale nie tracił czasu, bo łupał w Terrordome i Fortress. Traktor odrodził się w roku 2011, z udziałem Toma The Sroma z obu wyżej wymienionych zespołów. W 2013 nakładem Thrashing Madness Productions ukazał się debiutancki album.

Dance on Glass i Big Cyc? Niecodzienne połączenie, niemniej jednak członkowie obu zespołów przyjaźnią się od wielu lat i po raz pierwszy postanowili spotkać się na wspólnej scenie. 10 lutego w CK Wiatrak w Zabrzu startuje klubowa trasa Big Cyca, promująca najnowsze wydawnictwo zespołu 'Czarne Słońce Narodu'. Wraz z Big Cycem wystąpi popularny na scenie dark independent - Dance on Glass. 

Moda na muzykę dark folkową trwa i ma się całkiem dobrze. Dekadenckie klimaty potrafią się podobać i sprawdzają się w rozmaitych aranżacjach. Spuścizna po Nicku Cavie i Johnnym Cashu z powodzeniem znajduje nowych odbiorców, którzy nie zadowolą się byle czym. Jeden z bardziej oryginalnych przedstawicieli neo folkowego brzmienia – King Dude – w poniedziałek, 8 sierpnia zawitał do Krakowa, dając koncert w klubie Rotunda. Artystę supportował zespół Them Pulp Criminals oraz amerykańska wokalistka Foie Gras. Pomimo że to okres wakacji i niefortunny dzień tygodnia, występy zgromadziły całkiem sporą pobliczność. 

Brytyjska grupa Muse potwierdziła swój udział podczas Live Festival 2016. Zespół wystąpi w charakterze wisienki na torcie, dając koncert dzień po zakończeniu imprezy, czyli 21 sierpnia. Występ będzie miał miejsce na terenie Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie. Osoby, które zakupiły karnety na cały festiwal będą upoważnione do wstępu na koncert bez konieczności kupowania dodatkowego biletu.

Skład Therion na „Symphony Masses: Ho Drakon Ho Megas” okazał się tymczasowy i na następnej płycie z Christoferem Johnssonem został tylko perkusista Piotr Wawrzeniuk. Do składu dokooptowany został basista Fredrik Isaksson i nie licząc gości, Therion stał się triem. Nie zmieniła się jednak droga jaką podążał ten zespół, a „Lepaca Kliffoth” stał się kolejnym, wspaniałym krokiem ku doskonałości.

Legendarna grupa The 69 Eyes zagra w Polsce dwa koncerty. Pierwszy odbędzie się 9 listopada w gdańskim klubie B90, drugi zaś - 10 listopada w Krakowie, w klubie Kwadrat. Zespół podczas występów będzie promował swoje najnowsze wydawnictwo "Universal Monsters", które ukazało się 22 kwietnia 2016 roku, nakładem Nuclear Blast.

Massive Attack i The Chemical Brothers na jednym festiwalu? Tak, w Krakowie jest to możliwe. Legendarni The Chemical Brothers oraz HAIM, jedna z najważniejszych młodych amerykańskich grup rockowych, wystąpią na Kraków Live Festival 2016. Oba zespoły zagrają w sobotę, 20 sierpnia. W ciągu ostatnich dwudziestu lat The Chemical Brothers przedefiniowali koncepcję muzyki elektronicznej w wydaniu live. Ich koncertowe oblicze ewoluowało od skromnych początków w wilgotnych klubach Londynu do jednego z najbardziej oczekiwanych festiwalowych show na świecie. 

Karrakan to nasz młody, rodzimy zespół, który stawia swoje pierwsze kroki na muzycznej ścieżce. Ich muzyka to mieszanka hard rocka i heavy metalu ze szczyptą saksofonu. Na chwilę obecną poza graniem koncertów dorobili się płytki promo, która jest dosyć obiecująca, i z której może wykluć się coś ciekawego.

Ledwie rok minął od „Beyond Sancturum”, a już Therion zaskoczył swoją trzecią płytą. Niby czasu upłynęło niewiele, ale pomysł na siebie już był zupełnie inny. „Symphony Masses  Ho Drakon Ho Megas” to płyta znacznie oddalająca się od death metalu i odkrywająca mitologiczny świat magii i orientu.

Agencje P.W. Events i Go Ahead mają przyjemność zaprosić na dwa polskie koncerty niemieckiej rewelacji sceny post black-metalowej – Der Weg Einer Freiheit. Muzycy wystąpią 29 marca we wrocławskim klubie Liverpool i 30 marca w warszawskiej Hydrozagadce. Będzie to ich pierwsza, europejska trasa jako headliner, a promować będą swój ostatni album „Stellar”, okrzyknięty jednogłośnie przez fanów i krytyków muzycznych jako odkrycie nowoczesnej sceny black-metalowej. Wraz z nimi, na polskiej odsłonie trasy, wystąpią Austriacy z Harakiri for the sky i Francuzi z The Great Old Ones.

Na koncert dwóch kapel progresywnometalowych - poznańskiego Abstraktu kojarzącego mi się z Tool oraz argentyńskiego Fughu grającego równocześnie i wszechstronniej, i tradycyjniej - szedłem z zainteresowaniem, ale też z wątpliwościami. Obawiałem się, że nos, pomimo obwąchania odpowiednich płyt, tym razem mnie zawiódł i nie zobaczę nic ciekawego. Czy te dwa konkretne zespoły, które zwróciły moją uwagę swoimi nagraniami, były w stanie ją przykuć również występem na żywo na dłużej niż dziesięć minut?