Na The Agonist zapewne nigdy nie zwróciłbym uwagi, gdyby nie to, że zobaczyłem plakat, na którym The Agonist ruszało w trasę z PsyOpus, Atheist i The Faceless. Patrząc na tą doborową obsadę pomyślałem, że oto kolejna tech-deathmetalowa kapela, której jeszcze nie znam. Zanim jednak zdobyłem najnowsze wydawnictwo grupy „Lullabies For The Dormant Mind”, zdążyłem dowiedzieć się, że Kanadyjczykom bliżej do metalcoru niż do death metalu. Przestałem spodziewać się, że usłyszę coś ciekawego, ale po raz kolejny bardzo mocno się myliłem.
Komentarze szataniel : szczerze mówiąc ten albumik wywarł na mnie ogromne wrażenie. jes...
Ignor : Posłuchałem - obadałem :) Rzeczywiście jest średnio, miło że...
Po zaprezentowaniu
nam pełnego albumu „Today We Are All Demons” po najnowszej EP Combichrista
można się było wszystkiego spodziewać. Nie żywiłam wielkich nadziei z nią
związanych, jednak jakiś płomyk tlił się w głębi, ponieważ trzeba przyznać, że „Frost
EP: Sent To Destroy" był to kawałkiem dobrej roboty. Do tego wybrany do
remixowania „All Pain Is Gone” uważałam za jeden z ciekawszych utworów, „Can't
Change The Beat “ trochę mniej, ale jednak był zjadliwy. Jednak po pierwszym
przesłuchaniu zadałam sobie pytanie „Czy to jest Combichrist w formie jaką bym
chciała znać?”
Komentarze Nenar : Wikipedia jedynym, prawdziwym źródłem wiedzy 8)
amorphous : Plyta moze sie podobac lub niepodobac. Recenzja moze sie podobac lub niepod...
Heautoskop : "Struktura recenzji jest dość schematyczna: występują w niej elementy...
Po udanym debiucie w 1969 roku „ołowiany balon” nie zamierzał
zakończyć swego lotu. Jeszcze w tym samym roku pod skrzydłami Atlantic
Records ukazuje się drugi album ekipy Jimmiego Page’a – "II". Tym razem chłopaki sięgają po jeszcze cięższe i szybsze riffy,
krystalizując tym samym muzykę hardrockową i nadając jej nowe
brzmienie. Sięgając po to, co nie odkryte stają się pionierami gatunku
i symbolem tamtych lat.
Komentarze XQWZSTZ : Ciężko powiedzieć coś odkrywczego o tej płycie jak i o samym zesp...
Żyjemy w ciężkich
czasach. Panowie Avey Tare, Panda Bear i Geologist dobrze o tym
wiedzą. Na indie rockowej scenie zrobiło się bardzo tłoczno,
każdy rozpycha się jak może - wiadome w końcu jest, że
przetrwają tylko Ci najlepiej przystosowani. Animal Collective do
nich należy. To, że ich muzyka jest wyjątkowa, wymykająca się
wszelkim klasyfikacjom, nie jest niczym nowym. Zespół z
każdym kolejnym wydawnictwem poszerzał spektrum swoich
zainteresowań, skutecznie wymykając się wszelkim porównaniom,
wznosząc się przy tym na poziom nieosiągalny zwykłym
śmiertelnikom. Na dobrą sprawę ten pułap osiągnięty został już
na poprzedniej płycie. Nic więc dziwnego, że oczekiwania wobec
jego następcy były przeogromne.
Dig Up to formacja z Żywca, która właśnie debiutuje na rynku EPką "Nieśmiertelny". Krążek przynosi cztery kawałki z czystym metalcorem, który nie został skażony jeszcze zbyt tandetnymi melodiami, co czyni go strawnym w odsłuchu.
Heaven & Hell. Tak się nazywa formacja, która miała dostarczyć słuchaczom najbardziej wyczekiwany tegoroczny album. Z całym szacunkiem dla fanów Depeche Mode, ale Black Sabbath to nie tylko zasłużona dla muzyki rozrywkowej formacja, ale jedyny w swoim rodzaju Frankenstein, który był wskrzeszany i zlepiany tyle razy, że dawno powinien się rozpaść. Nic z tego. Dio, Iommi, Butler oraz Appice już od dwóch lat aktywnie koncertowali pod szyldem Heaven & Hell przywracając fanom wiarę w odrodzenie muzyki Sabbs. Studyjny album wydawał się więc tylko kwestią czasu, a z dniem dzisiejszym stał się faktem.
Komentarze Harlequin : Miomi ==> efekt korekty wordowskiej. Co do "Bible black" - na tle reszty niew...
Satyr84 : Dio od lat nieudolnie walczy ze smokami, Miomi nagrywa przeciętne płyty,...
RavenInFire : Dziś słyszałam nowy H&H pierwszy raz. Później zobaczyłam...
Ktoś spostrzegawczy zapewne zauważy, że często piszę bardzo pozytywne recenzje różnorakich płytek. Dziś będzie inaczej, bo ileż w końcu można pisać tylko o tych dobrych zespołach, podczas gdy na świecie jest niezliczona liczba gówna, która w ogóle nie powinna ujrzeć światła dziennego i pozostać tam skąd wychodzi. Jedną z takich pozycji jest opisywany tutaj potworek deathmetalowców z The Ordher.
Komentarze Harlequin : Najsmutniejsze jest to że Trauma i Hate zaczeli wydawać syfiaste płyty...
jedras666 : płyta z mega dupy, zresztą jak większość z Empire Records hehe....
40 lat temu, kiedy dorosły świat był zaprzątnięty zupełnie innymi niż
teraz, sprawami, kiedy młodzież masowo odkrywała heroinowy świat
marzeń, zaś w muzyce z wolna kształtował się styl cięższy od
blues-rockowego czy hard rockowego grania, nazwany, dlatego z resztą
właśnie heavy metalem ktoś musiał przetrzeć szlaki na nowej, muzycznej
drodze. Jednymi z tych pionierów obok Black Sabbath, Deep Purple czy
też Budgie, była niesamowita formacja będąca zlepkiem niezwykle
utalentowanych ludzi, których połączyła jedna wspólna idea - Led
Zeppelin.
Co można napisać jeszcze o tej płycie? Opisać
uczucia targające mną podczas pierwszego odsłuchu "De-Loused In
The Comatorium"? Lubię wyzwania, ale to przekracza moje możliwości,
bo słowa nie są w stanie opisać jak wiele emocji przewijało się
wtedy przez mój umysł. Płyta ukazała się nakładem
największej wytwórni płytowej w przemyśle - Universal
Music. Produkcją zajął się sam Rick Rubin. W zasadzie już te
fakty powinny gwarantować sukces.
Na następcę "Infinity" fani
Devina Townsenda musieli poczekać dwa lata. W 2000 roku na rynek
trafił album, który przez wielu określany jest mianem - trudnego, nieznośnego i dziwnego. I w istocie jest to najdziwniejsza
pozycja w całej dyskografii muzyka. Płyta "Physicist" to
wydawnictwo, na którym swoją niepodważalną przewagę
zaznaczył industrial.
Wiele znanych mi debiutanckich płyt zdaje się nie ukazywać
całkowitego potencjału zespołów je wydających. Sprawiają one wrażenie jakby
muzycy bali się eksperymentować, ukazać swoje prawdziwe indywidualne oblicze na samym początku swojej twórczości. Jednak
jeśli chodzi o Angels On Acid jest zupełnie inaczej. Na "Eyes Behind The Curtain" zdają się
wybuchać wprost w twarz energią nagromadzoną w sobie.
Pięknie rozwijająca się kariera australijskiego AC/DC została przerwana śmiercią wokalisty Bona Scotta. 19 lutego 1980 roku umarł w wyniku udławienia się wymiocinami po spożyciu nadmiernej ilości alkoholu. Co by nie mówić o jego umiejętnościach wokalnych, to walnie przyczynił się on do wypromowania AC/DC na najlepszy rock'n'rollowy zespół na świecie. Co więcej - płyty "Powerage" i "Highway To Hell" prezentowały bardzo wysoki poziom wskazujacy, że grupa jest u szczytu popularności. Gdy wydawać się mogło, że kariera grupy stanie pod znakiem zapytania, bracia Young najzwyczajniej w świecie sięgneli po nowego wokalistę Briana Johnsona i już 25 lipca też samego roku wydali kolejny album zatytułowany "Back In Black", na którym wszystkie liryki napisał Brian Johnson.
Sumo666 : Ano pojechali, jednakze Szkotami sie urodzili i jak dla mnie AC/DC to Szkocka kap...
DEMONEMOON : Mała poprawka założyciele AC/DC są Szkotami a kapela powstała w...
Harlequin : Mała poprawka założyciele AC/DC są Szkotami a kapela powstała w...
O najnowszej płycie Agoraphobic Nosebleed normalnie bym co najwyżej wspomniał w podsumowaniu miesiąca. Ta grindcorowa kapela ostatni pełny album wydała ponad 6 lat temu i zasłynęła tym, że na płycie "Altered States Of America" znalazło sie 99 kawałków utrzymanych w utraszybkim tempie, które możnaby opisać w jednym zdaniu. Co więcej, lider zespołu, Scott Hull bardziej znany jest raczej z dokonań Pig Destroyer niż macierzystej formacji. Los chciał, że odpaliłem "Agorapocalypse" od niechcenia i w ciągu 28 minut zostałem zdemolowany.
Komentarze DEMONEMOON : Rzeczywiscie słychac tu wiele wpływow,ja sie czepie tylko tego zasrane...
Ignor : Stworzyć nowa jakość w takim stylu jest trudno, a Scott Hull robi to z łat...
Mówią o nich "najlepszy zespół świata". Mają na świecie miliony fanów, a na ich nową płytę czekaliśmy prawie trzy lata. Najnowsze muzyczne dziecko grupy Depeche Mode otrzymało na chrzcie buńczuczne imię "Sounds Of The Universe" ("Dźwięki Wszechświata"). Jaką przyszłość można mu wróżyć?AbrimaaL : Sugerowany tytułem spodziewałem się dzieła na miarę Mike Oldfi...
odrade : Przesłuchałam album trzy razy i mam mieszane odczucia ale przewaga pl...
DEMONEMOON : Ja równiez przemieliłem najnowszy album.i musze przyznać ze nie ma k...
Pamiętam dokładnie, kiedy pierwszy
raz usłyszałem "Christeen". Pomysłowy, nisko budżetowy klip,
z niezwykle nośnym refrenem, niespotykanymi melodiami przez długi
czas kołatał się w mej pamięci. I to właśnie ze względu na tą kompozycje swoją osobistą "weryfikację" potencjału
niejakiego Devina Townsendaa rozpocząłem od płyty "Infinity".
Od albumu, który wzbudza bardzo różne reakcje u
słuchacza. Fani Kanadyjczyka, którzy pokochali go za "górnolotne" melodie znane z debiutu, tym razem mogli
poczuć się zawiedzeni. Tym razem miało być bardziej - "crazy".
Komentarze DEMONEMOON : Swietna recka trafiajaca w sedno sprawy jakim jest INFINITY.Zdecydowanie tru...
Sumo666 : A mi Ki tak jakos srednio :P
Harlequin : Harlequin, jest zupełnie odwrotnie ;) pewnie tak, bo ja za tą "s...
Szczerze powiedziawszy nigdy szczególnie black metalu nie trawiłem. Nie
chodzi mi tu o image czy niektóre występy tychże zespołów (np.
Gorgoroth) ale generalnie jeśli idzie o warstwę muzyczną większości
tych zespołów. Blasty, skrzeki, i charakterystyczne riffy jakoś nigdy
szczególnie do mnie nie trafiały. Właściwie tak naprawdę mam tylko 4
faworytów z tego nurtu a są to: Marduk, Satyricon, Infernal War i
właśnie Non Opus Dei. Choć trudno mówić w przypadku tego ostatniego, że
jest to czysty black metal, różni się bardzo od reszty trójki.
Każdy z melomanów ma w swym muzycznym asortymencie płyty które zrobiły
na nim szczególne wrażenie, które odcisnęły na nim największe piętno,
których po prostu nigdy ale to przenigdy nie zapomni. Obok nich jest
jednak miejsce przygotowane tylko na jeden album, to najświętsze
miejsce w świątyni każdego fana muzyki - mowa o albumie który rozbudził
jego pociąg do niezwykłej sztuki dźwięku jaką jest właśnie muzyka. W
moim przypadku tą świętością jest wydana w 2000 roku płyta
skandynawskiej grupy - Children Of Bodom - zatytułowana "Follow The Reaper".
Komentarze zsamot : Trójeczka jest najsłabszym albumem, brzmieniowo i klimatycznie najkorzyst...
Harlequin : hatebreeder jest nierówny, obok 5 genialnych kawałków są 4 słabsz...
Harlequin : Ja najbardziej lubie "Follow the reaper" i chyba jest to jedyna płyta COB do któ...
Jak wyglądał rockowy świat w 1997
roku? Na pierwszych stronach gazet, w "najgłośniej" grających
stacjach radiowych niepodzielnie rządził nu-metal. Death metal
łapie drugi oddech za sprawą wspaniałej płyty "Symbolic".
Radiohead funduje nam alternatywę najwyższych lotów pod
tytułem "OK Computer". Jednak gdzieś tam w oddali,
rozbrzmiewały nuty, które nie sposób
było zignorować. Z swoim pierwszym solowym albumem szerszej
muzycznej widowni objawił się Devin Townsend.
Komentarze RavenInFire : A ja myslalem ze tą płytą zycia jest "Ki" a nie "Biomech" och, to sie pomyl...
Harlequin : Moją jest od kilku lat i niech tak zostanie ;-) "Pseudoprogindustrialmetal" na Oce...
DEMONEMOON : Świetna płyta,nie znam twórczosci TOWNSENDA,ale z tego co słysza...
Czy mogłam oprzeć się
pokusie poznania trzeciej odsłony bajki opowiadanej przez The Birthday
Massacre? Zdecydowanie nie. Gdy tylko nadarzyła się okazja sięgnęłam po "Walking With Strangers" i po raz kolejny zagłębiłam się w odgłosach płynących z
głośników i słodkim głosie Chibi. Porwały mnie tak dobrze znane dźwięki w nowej
i świeżej odsłonie.
Komentarze elkurczako : Fantastyczna recenzja. Chciałbym tyko dodać, że rozwój i coraz więk...
Mmm, jaka ładniusia okładka. Gdybym nie wiedział, że nowozelandzki Ulcerate gra brutalny death metal, to w życiu bym nie pomyślał, że "Everything Is Fire" przynosi zestaw apokaliptycznie brzmiących dźwięków, które w gatunku nie były słyszane od lat. Paul Kelland, Michael Hoggard oraz Jamie Saint Merat - tych trzech panów skutecznie wypełnia lukę podczas kryzysu jaki przeżywają najbardziej znani przedstawiciele gatunku czyli Nile, Cryptopsy i Immolation.
Komentarze Harlequin : Po 10 odsłuchach, gdzies do mnie dotarł ten rozkurw jaki niesie ta płyta...
DEMONEMOON : a co to k*rwa jest kindermetal? kinder metal to metal dla dzieci,...
DEMONEMOON : czyli wychodzi na to że Ulcerate gra kinder metal skoro łatwo wchodzi, a...