Martyr jest jedną z tych kapel, którą się często wymienia jako jeden ze wzorców, ale mało kto o nich, nie mówiąc już ich słyszał. Martyr bowiem to kanadyjski kwartet grający techniczny death metal, często porównywany do Death. W sumie  dodam tylko, że w Martyr grają muzycy znani z Cryptopsy, Gorguts, Spasme i Horifixion.

Lacrimosa (tłum malkontentów: znooooooowu?!), no tak "Fassade", "Elodia" to już nie jest, ale to jest "Fassade". W sumie, wszyscy uważają "Elodie" za najlepszą płytę Lacrimosy, a ja nie potrafię się zdecydować między "Angst", "Stille", "Elodią", "Fassade" a "Lichtgestalt" ... Ale to nieważne. Co tu dużo mówić, "Fassade" jest czarująca, "Fassade" ujmuje, porywa, ciągle zwodzi na manowce, jest taka różnorodna, niebywała, jak bajka, albo jak mydlana bańka...

Czy określenie muzyki duńskiego Illnath mianem black/gothic/speed/symphonic metal może skusić do zapoznania się z najnowszym ich wydawnictwem "Second Skin Of Harlequin"? Na mnie to podziałało, a że w nazwie płyty pojawia się nick mojego kolegi recenzenta…

Zero Hour jest wymieniany obok Spiral Architect i Dream Theater jako czołowy przedstawiciel współczesnego, technicznego progmetalu. "The Towers Of Avarice" jest drugim albumem Amerykanów i jak dotąd ich najlepszym osiągnięciem.

Ice Age jest kolejnym zapomnianym progmetalowym zespołem, o którym swego czasu było bardzo głośno. W porównaniu jednak do wydanej w jednakowym czasie Dali's Dilemma "Minifesto For Futurism", debiut Ice Age był ciekawszy muzycznie.

Dali's Dilemma to kompletnie zapomniany zespolik, który wydał zaledwie jeden album i słuch po zespole zaginął. Swego czasu dosyć głośno było o "Manifesto For futurism" jako, że był to chyba pierwszy zespół, który w udany sposób "plagiatował" Dream Theater. W Dali's Dilemma grali wówczas m.in Matt Guillory (instrumenty klawiszowe) i Jeremy Colson (perkusja).

Przykro jest być świadkiem powolnego upadku jednego z moich ulubionych zespołów. Najnowszy album "Auf Deinen Schwingen" nie pozostawia już żadnej nadziei. "Life Will Never Be The Same Again"... chciałoby się powiedzieć... wręcz z łzą w oku... Poprzedni album "Gezeiten" zawierał już wiele elementów muzyki rockowej, całościowo album brzmiał jednak profesjonalnie, nawet spójnie oraz przeniesione zostały na czasy współczesne, dawne elektroniczne dźwięki L'Âme Immortelle.

No i o to jest, najstarsza płyta Blind Guardian (pod nazwą Blind Guardian, wczęśniej jako Lucifer's Heritage nagrali dwie demówki). Osobiście cholernie podoba mi się ta płyta, mimo, że wszystkie utwory są bardzo podobne. Jednak lubię sobie poskakać, do tego zespołu.

"Aégis" to trzecia płyta norweskiego zespołu Theatre Of Tragedy, nagrana oczywiście z niezwykle charyzmatyczną wokalistką Liv Kristine. Album został wydany w 1998 roku przez Massacre Records. Jest to ostatni album nagrany w "starym" ich - gotycko-metalowym stylu. Późniejszy "Musique" różni się już bardzo... "Aégis" zawiera 8 utworów (9 w wersjach z bonusem), trwających w sumie prawie 50 minut. I to 50 minut, na które warto poświęcić swój czas.

Trochę to już czasu minęło, gdy świat ujrzał (a raczej usłyszał) tę jakże wybitną płytę holenderskiego zespołu The Gathering - był to pierwszy album nagrany ze świetną wokalistką Anneke van Giersbergen. A było to w 1995 roku...

"Reign In Blood", obok "Master Of Pupperts" Metalliki, jest wymieniany jako najlepszy album metalowy wszechczasów. Trzeci krążek Amerykanów zdecydowanie wyróżniał się na ówczesnym rynku muzycznym. Już sama okładka - kozioł na tronie wykonujący hitlerowski gest, a w tle morze krwi, zabici ludzie - całość wyglądająca dosyć prymitywnie, a zarazem tajemniczo.

Nastają ciemne czasy, coraz więcej zespolików robi się na Nightwish, coraz więcej, niestety, robi się papka.... Robi się straszliwa breja, mało kto umie dobrze grać  tzw. gothic metal, Darkwell niestety do tej grupy się nie zalicza, do bólu schematyczny, do bólu nudny, do bólu sprawiający ból.

Symphony X jest uznawany za czołowego przedstawiciela progmetalu. Dla mnie niestety Symphony X jest przykładem beznadziejnego zespołu, który wzorując się na Dream Theater chce udoskonalić ten gatunek. "The Divine Wings Of Tragedy" jest trzecim krążkiem tego zespołu i chyba ich najlepszym, o ile można w tym przypadku to powiedzieć. W zasadzie wszystko na tym albumie jest złe! Od tandetnej nazwy zespołu, przez jeszcze bardziej tandetny tytuł płyty, aż po muzykę.

Poprzedni album Pzychobitch "The Day After" trafił do mnie ponad rok temu i zespół od razu bardzo mnie zaciekawił. Siegnąłem po więcej i nie zawiodłem się. Nie zawiodłem się także na najnowszym albumie "Electrolicious". To kolejny świeży powiew w ich twórczości. Po szorstkim, agresywnym "Eden" przyszedł czas na "The Day After" przynoszący więcej różnorodności, świeżości i... lekkości.

Jak umiera miłość... Przepiękna gotycka opowieść o umierającej miłości... Historia zaczyna się zimą... Rozstanie. Potem udajemy się nad morze łez, zastanawiamy się czy miłość między nami w ogóle istaniała, czy popełniliśmy zdradę...? Wszystko przestaje mieć sens... wiersze i muzyka nie brzmią jak kiedyś... Piękne słowa przeszłości odchodzą w niepamięć... Giną na mroźnym wietrze...

Niebanalny projekt. Zespołem zainteresowałem się niestety dopiero niedawno, gdy dowiedziałem się że wystąpią na Castle Party w roku 2006 (zazdroszczę uczestnikom festiwalu).

Korzystając z chwili wolnego postanowiłem z czystej ciekawości sprawdzić, co też nowego panowie z Iron Maiden spłodzili. Jako, że płyta pojawi się lada dzień, doskonale zdaję sobie sprawę z ciężaru jaki spada na moje barki, a dokładniej uszy…

"Master Of Puppets" - trzeci album Metalliki, ostatni album z przedwcześnie zmarłym basistą Cliffem Burtonem i niepodważalny klasyk muzyki metalowej. Niewątpliwie jest to najbardziej spójny i równy album zespołu. Ten album nie ma słabego utworu. W przeciwieństwie do "Ride The Lightning" nie jest tak brutalny, a i utwory sprawiają wrażenie spójnych. Nad albumem unosi się bardzo smutna, dołująca atmosfera, jakby zapowiedź tragedii...

Po sukcesie debiutanckiego albumu, jego następca jest zazwyczaj weryfikatorem prawdziwej wartości zespołu. O ile debiutancki krążek Nile - "Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka" zawierał dosyć standardowy death metal z elementami egipskimi, o tyle jego następca, to prawdziwa perełka.

Ostatnie dzieło Testament - "The Gathering" jest powszechnie uznawany za najlepszy thrashmetalowy album ostatnich lat... Ja mam zamiar udowodnić, że ten album na to miano nie zasługuje. Zacznijmy od tego, że na albumie zagrali, oprócz Billy'ego i Petersona, James Murphy, Steve DiGiorgio, Dave Lombardo - czyli muzycy z najwyższej półki. Nazwiska zobowiązują...