Mówi się, że natura jest największym kościołem Szatana. Być może właśnie dlatego część blackmetalowej braci w swych tekstach nawiązuje do przyrody, otaczającego nas, naturalnego środowiska. Wszystko jest dobrze, dopóki ci "blackmetalowi ekolodzy" w ślad za swym przekazem potrafią puścić wodze fantazji i swoją muzyką chociaż przypodobać się fanatykom siermiężnego grania. Chociaż z drugiej strony niedosyt siarki, popiołu i unoszącej się w powietrzu śmierci zawsze pozostaje. Dajmy jednak panom z A Forest szansę.

Śnię surrealistyczny sen. Tylko, że to nie jest to surrealizm ani mój, ani osoby z którą go śnię. To zupełnie tak jakby realizm stykał się z nadrealizmem. Jak gdyby realizm magiczny zapętlił się w jakiejś czasoprzestrzeni i pozwolił uchwycić. Zetkniecie się fizyki z metafizyką. Czyste piękno, doskonałość. Można dokonać wizualizacji tego cudu. Wyobrażam go sobie jako dwa nagie ciała płci przeciwnej trzymające się za stopy i zataczające w ten sposób koła. Ciała są mlecznobiałe i promieniuje z nich delikatne światło. Są zespolone i tworzą jakby ogniwo łańcucha, które nie jest w stanie się rozdzielić, bo nie może funkcjonować bez drugiej, dopełniającej je części. Dwa wielkie wszechświaty doskonale się uzupełniające. Stapianie się olbrzymich uniwersów będącymi odwiecznymi ostojami bytu. Harmonia i równowaga promieniujące na tle czarnego nieba. Bez lęku i wstydu. Błogostan osiągnięty. Nie potrzeba dźwięków ani barw, ciała kołując wciąż stwarzają się nowo. Są samowystarczalne i nieświadome niczego poza nimi samymi. Absolut, miłość, piękno, siła napędowa świata ponadzmysłowego, porządek, wolność, najczystszy błękit bycia, najwyższa forma trwania i stwarzania.