Muzyka i taniec - nierozerwalne, posiadające różne oblicza i historię. Na portalu króluje niezaprzeczalnie muzyka mroku, lecz taniec chce jej dorównać.  Taniec. Od wieków człowiek "pląsał" w rytm muzyki, taniec miał i ma znaczenie, symbolikę i korzenie. Dla niektórych jest to hobby, dla innych sposób zrzucenie kilogramów, a tak naprawdę taniec to sztuka, poprzez którą człowiek staje się szczęśliwszy, dokonuje niemożliwego i ma kontakt z sacrum. Zresztą zapytajcie tancerzy, dla których taniec to życie. Nie o tym będzie.

"Taniec ze smokami" jest piątą z siedmiu planowanych powieści epickiej serii fantasy “Pieśń lodu i ognia” amerykańskiego pisarza George'a R. R. Martina. "Taniec ze smokami" początkowo miał być tytułem drugiej powieści cyklu, gdy Martin nadal przewidywał serię jako trylogię. W dniu 3 marca 2011 wydawca ogłosił, że powieść będzie wydana 12 lipca 2011 r. Martin oddał rękopis do edytora w dniu 27 kwietnia 2011 roku, jednak wczesne próbki tego tomu dostępne były na stronie internetowej autora już w 2006 roku.

Taniec Salome

W objęciach Śmierci tańczę
Tańczę na linie rozwieszonej nad przepaścią,
Nad bezdenną otchłanią rozpaczy.

Śmierć patrzy na mnie,
Swoim martwym, zimnym wzrokiem,
Uśmiecha się upiornie,
Chce mnie pocałować,
Swoimi ociekającymi trucizną ustami

Tańcząc tak, nad przepaścią,
zastanawiam się
Czy Tańczyć dalej?
Czy może skoczyć?
Czy przejść na drugą stronę,
w poszukiwaniu nadziei?

Nadziei, która dawno umarła.
A może nigdy nie istniała....

Kędy mnie sny wywiodłyście ze słodkiego łoża,
Kędy dzikiej i nie kończącej się nocy nastała pora.
Odpowiedzcie my myśli,
Opowiedzcie słowa,
Że gdy byłem jeszcze żywym,
Nie używałem słowa – zmora.

Nie opowieść jest to zmyślona,
Lecz pisana przez koszmary, sny i doświadczalne nawyki.
Kocham was me uczynki,
Kocham i wybryki.
Dobrze pamiętam me krwiste wykręty,
Jakże ich końce z rozkoszy nutką dla dalszej zachęty...

Ni dnia i nocy pamiętam,
Gdyż tylko księżyc i wino mnie w lustrze tym postrzega.
Nie widzę bardzo słońca,
Nie widzę bardzo dnia.
Te ciepło mnie odraża,
To piękno mnie przeraża!

Jam wolę gwiezdne pieśni,
I księżyc jako wieczną świece wieczności.
Jam wolę wino niźli wody czystości,
Z krwi Twej upuszczonej dla naszej młodości,
A mej nie kończącej się do Ciebie miłości
I przyjemności...

Tyś natomiast kochana, w skóry najlepszego gatunku odziana,
Przybywasz w centrum nocy w myśli nie zachwiana,
Że oddasz mi swe ciepło i padniesz na kolana.
Jam w oczach iskry widzę, a w sercu dziczy żar,
Ja kocham te wezwania,
Zalety swe odsłaniam...

Więc zagrajmy wpierw na lekko,
Uczta, taniec z końcem wino.
Z czasem przejdę do romansu progi,
Tam Cię skuszę swym urokiem poczym wyjdą zeń me rogi.
Jam zapalę w Tobie drogę trwogi,
Lecz na razie...czym sen w mych ramionach Tobie drogi...

Wiec zasiadam w fotel doń głęboki,
Już czekając na Twe wyroki.
Tyś wargi zgryzasz, palcem kiwasz,
Grozisz, prosisz no i myśli sprośnych mi przynosisz.
Każesz śmiechem Tobie klaskać,
Każesz pocałunkiem kwiaty dawać.

Myśli moje wojnę toczą,
Czy Twe ciało w me ręce się zatoczą?
Czy zmusić się będą do jego tknięcia.
Ja wiem, że będzie słodko,
Niech tyko zbliży się na tyle blisko,
Że mego niedoczekania ognisko, same ją wciągnie w me palenisko.

Tańczysz naprzeciwko, tańczysz z dala
Do Twej duszy mi nie blisko.
Jednak mówię wprost Ci z wyprzedzeniem,
Że im dłużej czekam tym bardziej zwiększa się moje pragnienie do Ciebie.
Więc kochanie, nie każ mi dłużej czekać i dokładać w ognisko,
Bo zaraz cierpliwość moja się skończy i będzie Ci zimno.

Nadszedł już czas.
Czas na wspólny taniec.
Taniec czystych okrytych namiętnością.
Taniec wolnych od rzeczywistości zakochanych serc.

Gitara powoli łka.
Łapiąc chwilę za chwilą,
Otula ją swą melodią.
I rozkochuje do czerwoności.

Krok za krokiem,
Krok po kroku,
Zatańczymy nasze wspólne tango,
Do wolności miłości.

Czas leci, sekunda za sekundą.
Umyka jak woda z nieskończonego źródła życia.
Wiesz dobrze, jak pachnie ta chwila.
Ten jedyny w swym rodzaju moment.

Trzymasz się mocno ramienia,
Wtulając się w nie jak w poduszkę wypełniona puchem.
Druga dłoń spleciona z palcami partnera,
Rozpala coraz to bardziej.

Tempo powoli przyspiesza,
Krok w przód, krok w tył,
I znów jesteś przy ramieniu.
Jakież to czyste i niewinne.

Gitara już płacz przyciszyła,
Tango na chwilę stoi.
Czyżby błąd w nucie?
Czyżby ktoś ten taniec chciał skrócić?

Nie pozwolisz na to na pewno.
Trzymasz się planu obmyślonego z góry.
Wiesz co będzie dalej.
Wiesz, jak ma zakończyć się taniec.


Nareszcie, jesteś przy ramieniu,
Lecz dłonie na ramionach partnera.
Usta blisko szyi,
Pożądanie samo przybiera na mocy...

Tak, jeden pocałunek.
Tylko jeden i...
Żądza dalszego odczucia sama by się poruszyła.
Niech ta chwila zatrzyma czas...

Usta w ustach...
Niczym rzeźba pary kochanków,
Przyłapanych na chwili czułości,
W niekończącym się tańcu wirujących uczuć...