Na oficjalnej stronie kultowego już festiwalu Wave Gotik Treffen pojawiła się lista pierwszych potwierdzonych wykonawców, którzy wystąpią w dniach 6-9 czerwca tradycyjnie w niemieckim mieście Lipsk. Znaleźć na niej można między innymi zespoły: Absolute Body Control, Anne Clark, Apoptygma Berzerk, Frontline Assembly, Hocico, Inkubus Sukkubus, Oomph!, The Crüxshadows, Tarja, The Klinik czy Umbra Et Imago. Muzycznie festiwal obejmuje gatunkowo wszelakie rodzaje mrocznej muzyki: gothic, EBM, industrial, ambient, neofolk, synthpop czy goth-metal. Wave Gotik Treffen to największy gotycki festiwal w Europie. Pełną listę wykonawców podajemy poniżej.

Po obiecującym debiucie „Freefall” zespół Blank Faces kontynuował swoją nostalgiczną muzyczną podróż i pod koniec ubiegłego roku wydał EPkę „A Course Of Infinite Escape”. O ile klimat uduchowionej nastrojowości pozostał ten sam to panowie postanowili wzbogacić swoją twórczość o partie wokalne. Delikatny śpiew rozbrzmiewa dość sporadycznie ustępując pola instrumentom, jednak odgrywa dość istotną rolę w kształtowaniu uczuciowości przekazu.

Półtora roku po debiucie, w marcu 1985 roku, Slayer uderzył po raz drugi i był to cios porażający. Różnica w jakości jest ogromna. Rozwinięcie i unormowanie stylu bardzo wyraźne. To od „Hell Awaits” Slayer jest wielki, a jego wielkość nie podlega żadnej dyskusji. Płyta jednocześnie legendarna i bardzo świeża. Płyta, która ma już prawie trzydzieści lat, a wciąż po prostu zabija. Rozrywa na strzępy podczas spadania w otchłań piekielnego ognia. Tak jak na okładce.

Defeater - jeden z najważniejszych przedstawicieli sceny modern hardcore po prawie pięciu latach ponownie wystąpi w Warszawie. Razem z nim 28 stycznia 2014 roku w Klubie Hydrozagadka zagrają Caspian, Landscapes i Goodtime Boys. Pochodzący z Bostonu zespół Defeater powstał w 2004 roku, ale jego kariera nabrała tempa wraz z wydaniem debiutanckiego krążka "Travels" cztery lata później. W 2011 roku grupa wydała znakomicie przyjęty album "Empty Days & Sleepless Nights". 

Trzecia płyta Sepultury ukazała się w 1989 roku. Jest to album dojrzalszy i bardziej spójny od poprzedniego, lecz choć kawałki są długie i dopracowane, to ich brzmienie zostawia jeszcze niedosyt. Mimo to stał się kamieniem milowym w rozwoju zespołu i wprowadził go do czołówki światowego thrash metalu.

„Propaganda death ensemble burial to be. Corpses rotting through the night in blood laced misery.” Obraz wojny totalnej jaki wywołuje Slayer w „War Ensemble” jest niesamowity. Szybkość, wściekłość, spalona ziemia, ostrzał, oblężenie. „The sport is war, total war, when victory’s a massacre. The final swing is not, a drill, it’s how many people I can kill.” Wokal jest idealny. Pełen agresji i krzykliwy, ale czysty i zrozumiały. Gitary uderzają piekielnym ogniem, rozpędzone tną i dewastują pozostawiając po sobie zniszczenie i zgliszcza. A to dopiero początek. „Blood Red” zaczyna się takim kozackim typowo slayerowskim riffem, że aż się nogi uginają. Wspaniały  refren i solówkowa przeplatanka Kinga i Hannemena.

Po dwóch latach od debiutanckiego „Anaesthetic Inhalation Ritual” zespół Obscure Sphinx ujawnił światu swoje nowe możliwości. „Void Mother” to bardzo długa, bo trwająca prawie sześćdziesiąt osiem minut, dawka psychodelicznego i niosącego wiele różnorodnych wrażeń sludge metalu.

Trzecia płyta Benediction ukazała się dwa lata po „The Grand Leveller” i potwierdziła wysokie miejsce tego zespołu na scenie death metalowej. „Transcend The Rubicon” to album chyba jeszcze lepszy i dojrzalszy od poprzedniego. Riffy i melodie układają się w bardzo przyjemne dla ucha, poukładane kawałki, w dobrze rozpoznawalnym już , charakterystycznym stylu. Pomiędzy tymi albumami w zespole zaszła jedna zmiana. W miejsce Paula Adamsa bas obsadził, przybyły z Cerebral Fix, Frank Healy.

Po „Peace Sells... But Who’s Buynig?” Megadeth stał się bardzo znanym i rozpoznawalnym zespołem. Płyta odniosła ogromny sukces i przekonała do siebie wielu fanów na całym świecie. Po dwóch latach uderzyli po raz trzeci potwierdzając swoje czołowe miejsce w świecie thrash metalu. „So Far, So Good... So What!” to genialna, ponadczasowa pozycja i myślę, że znajdzie się wiele osób, które tę płytę uznają za najlepszą w dorobku zespołu. Młodzieńczy, szalony thrash, nieskalany żadnymi naleciałościami porywa po dziś dzień nie tylko zarażając swoją pasją, ale także urzekając bardzo już rozwiniętymi umiejętnościami instrumentalnymi i kompozytorskimi Dave’a Mustainea i jego załogi.

Znany jest pełen line-up styczniowego koncertu w ramach europejskiej trasy Letters Home. Razem z Defeaterem wystąpią Caspian (post-rock), Landscapes (modern hardcore) i Goodtime Boys (emo-punk). Koncert odbędzie się 28 stycznia w warszawskim klubie Hydrozagadka. Pochodzący z Bostonu zespół Defeater powstał w 2004 roku, ale jego kariera nabrała tempa wraz z wydaniem debiutanckiego krążka "Travels" cztery lata później. W 2011 roku grupa wydała znakomicie przyjęty album "Empty Days & Sleepless Nights". Od początku swojego istnienia Defeater wykracza poza ramy i standardy sceny hardcore - ich koncept albumy to pasja, emocje, agresja i wściekłość opowiadające z różnych perspektyw historię rodziny z klasy robotniczej z New Jersey w okresie po II wojnie światowej.

„Norrøn Livskunst” to już siódma płyta Solefald, ale pierwsza, która jest prawie w całości po norwesku. Jak to jest obwieszczone we wkładce zespół powraca do początków dwudziestego wieku, kiedy norweska kultura na nowo odkrywała swoje korzenie, a pisarze, malarze i kompozytorzy czerpali ze starożytnych podań i mitologii. Teksty są zainspirowane utworami z tamtych czasów, a pierwszy „Song Til Stormen” jest wierszem najwybitniejszego norweskiego poety tego okresu Olava Hauge.

Powieść "Dziwni" to intrygująca i pełna magii opowieść o przyjaźni i odwadze napisana przez genialnego nastolatka. Stefan Bachmann to cudowne dziecko literatury. Swój znakomicie przyjęty debiut książkowy – "Dziwni" – zaczął pisać w 2010 roku, w wieku 16 lat. Dziś na koncie ma dwie powieści i pracuje nad trzecią. Gra na pięciu instrumentach i studiuje w Konserwatorium w Zurychu. Jego największym marzeniem jest komponowanie muzyki filmowej. Ma cztery nałogi: filmy, książki, podróże i czekoladę. Mieszka w Szwajcarii w stuletnim domu. 

Jeden z najważniejszych przedstawicieli sceny modern hardcore po prawie pięciu latach ponownie wystąpi w Warszawie. Defeater zagra 28 stycznia 2014 roku w Klubie Hydrozagadka. Pochodzący z Bostonu zespół powstał w 2004 roku, ale jego kariera nabrała tempa wraz z wydaniem debiutanckiego krążka "Travels" cztery lata później. W 2011 roku grupa wydała znakomicie przyjęty album "Empty Days & Sleepless Nights". Od początku swojego istnienia Defeater wykracza poza ramy i standardy sceny hardcore - ich koncept albumy to pasja, emocje, agresja i wściekłość opowiadające z różnych perspektyw historię rodziny z klasy robotniczej z New Jersey w okresie po II wojnie światowej.

Przypominamy, że już w ten czwartek w „Kwadracie” zobaczymy w akcji trzy zespoły, a jako headlinera rewelacyjne August Burns Red. Zespół ten powstał w 2003 roku w Pensylwanii i w ciągu tych 10 lat zdobył ogromną popularność na całym świecie dzięki bardzo dobrym płytom i jeszcze lepszym koncertom. Ich muzyka to metal-core z elementami metalu progresywnego i z melodyjnymi gitarami, co w tym stylu muzycznym jest połączeniem dosyć oryginalnym. Tym razem ABR przyjedzie promować najnowszy album „Rescure & Restore”. 

"Mała" wpadka - sklep internetowy Microsoftu przypadkowo zamieścił informację o zapowiedzianej na tegorocznnej imprezie Electronic Entertainment Expo kolejnej części Halo, czyżby chodziło o kolejną piątą już część kultowej serii, która ma się ukazać prawdopodobnie w 2014 roku (oczywiście na next-genową konsolę Xbox One)?

SpaceFest! to festiwal muzyki shoegaze, space rock i alternative, na który składają się koncerty, warsztaty dla muzyków z Polski i zagranicy, spotkania z legendarnymi wykonawcami alternatywnymi, konkurs dla młodych zespołów, wydawnictwa płytowe. SpaceFest! nie jest typowym festiwalem. Organizatorzy chcą przełamać klasyczną festiwalą formułę i wprowadzić do projektu takie elementy, jak współpraca z zagranicznymi muzykami, wspólne warsztaty, promocja nowych zespołów, akcje artystyczne, wydawanie płyt z muzyką stworzoną podczas festiwalu oraz radosna integracja muzyków i uczestników SpaceFestu. Główna część koncertowa odbędzie się 6-7 grudnia 2013 w Gdańsku w Klubie Żak.

Battlefield 4 to jeden z huczniej zapowiadających się FPS’ów tego roku. Poprzednia część niemalże wgniatała nas w fotel za sprawą grafiki, fizyki a  przede wszystkim dzięki niesamowitemu multiplayerowi rozgrywanemu na wielkich mapach do 32 graczy w drużynie jednocześnie. Kolejna część Battlefilda może być jeszcze lepsza a jej premiera zapowiadana jest na jesień tego roku. Według zapowiedzi gra  ukaże się 29 Października 2013 na Playstation 3, Xbox 360, i PC a w przyszłości na Xbox One i PS4.

Duńska Mighty Music mocno wspiera swoją scenę i to jest chyba główny powód, dla którego zdecydowali się wydać pierwszy pełny album rodaków z Contrition. Dotychczas kontakty z wydawnictwami tej wytwórni wspominałem dość dobrze. Wystarczy wspomnieć tu chociażby ostatni album naszych rodaków z Forgotten Souls czy recenzowany wcześniej No Sign Of Life. Niestety „Reflections” na tym tle już tak dobrze nie wypada.

Skład zbliżającej się XVIII edycji czeskiego festiwalu Brutal Assault został uzupełniony o czternaście lokalnych zespołów. Zostały one rozstawione na trzecią scenę (Obscure Stage) oraz wczesne godziny dużych scen. Wśród nich znalazły się:

Proximity (CZ, modern metal), Straight (CZ, hardcore), Stíny Plamenů (CZ, black metal), The Fall Of Ghostface (CZ, electro metalcore), In Vain (NO, avantgarde metal), Five Seconds To Leave (CZ, core), Divadlo Marza (CZ, alternative theatre), PerfeCitizen (CZ, grindcore), Beautiful Caffilery (CZ, hc death metal), Empyrion (SK, death black), FOB (CZ, death metalcore), FDK (CZ, post metal), Minority Sound (CZ, cyber metal), Secret Of Darkness (CZ, black metal).