Jako zapowiedź pierwszego od prawie dekady albumu studyjnego Agressiva 69 wyda EP-kę "Dlaczego nie Ty? Deformacja". Na materiał złoży się jeden utwór industrialnorockowej formacji oraz osiem jego remiksów. Cyfrowa premiera minialbumu nastąpi 6 grudnia. Również w grudniu ma się on ukazać na płytach kompaktowych.

Zdobywający coraz większą popularność, elektronicznorockowy duet Wargasm z Wielkiej Brytanii opublikował teledysk do wydanego ponad miesiąc wcześniej singla "Salma Hayek". Tekst utworu i klip nawiązują do sceny z wyreżyserowanego przez Roberta Rodrigueza filmu "Od zmierzchu do świtu", w którym wystąpiła pochodząca z Meksyku aktorka.

25 lat po legendarnej, wspólnej trasie po Ameryce Północnej dwaj pionierzy industrial / EBM wracają na scenę. Kanadyjskie Front Line Assembly oraz niemiecko-amerykańskie Die Krupps wyruszą we wspólną europejską trasę “The Machinist Re-United” w sierpniu 2022 roku. Supportem na koncertach będzie Tension Control z Osnabrück’a, które zaprezentuje oldschoolowy EBM. Szykujcie się na 2 polskie przystanki.

Wykonujący mroczną muzykę elektroniczną z elementami m.in. black metalu i industrialu, kalifornijski duet Luna 13 wydał 13 września 2021 r. swój kolejny album, zatytułowany "Gorgo". W dniu premiery zaprezentował też teledysk do utworu "Hear My Call". Reżyserią klipu zajął się doświadczony w tej dziedzinie Vicente Cordero.

The Berzerker to niewątpliwie ciekawostka na metalowej mapie świata. Nie dość, że zespół pochodzi z egzotycznej, z naszego punktu widzenia, Australii, nie dość, że występują w potwornych maskach jako jakieś ogry, to jeszcze prezentują urywający głowę, industrialny i skomputeryzowany do granic możliwości death metal, który masakruje człowieka i wyniszcza go doszczętnie, pozostawiając po nim mokrą plamę. Nie inaczej jest na ich drugim albumie „Dissimulate”.

Schnitt Acht to industrialno-metalowy projekt z Florydy, powstały pod koniec lat osiemdziesiątych. W czasie pięciu lat istnienia wydali dwa albumy, a „Slash And Burn” jest drugim z nich. Zawiera godzinną dawkę ciężkich, metalicznych dźwięków wzbogaconych o klawiszowe tła, elektroniczne dodatki i wiele różnych sampli, co razem daje ekscytującą przeprawę przez rozmaite stany świadomości.

„W imię Szatana”. Początkowa inwokacja do płyty „Ruthlessness” Goat Thron nie pozostawia złudzeń, że jest to rzecz dla bardzo wąskiego grona odbiorców prezentujących nihilistyczną postawę wobec świata i ogół ludności powinien ją omijać z daleka. Jeszcze bardziej należy się strzec samego inwokatora, który w skórzano-ćwiekowym stroju sadysty dopadł jakąś ofiarę. Nie wiem czy to blackowy wizerunek jeszcze czy już dewiacja seksualna i na wszelki wypadek wolałbym nie wiedzieć, ale zamknięty szczelnie w swojej jaskini, płytę jednak odpaliłem.

Pain to solowy projekt Petera Tätgtrena z Hypocrisy. Narodził się w 1996 roku, a jego istotą miało być połączenie death metalu z dźwiękami industrialnymi. Pierwszą tego oznaką był album „Pain” wydany w roku 1997. Faktycznie dużo tu warstwy komputerowej i żywszych fragmentów, ale i tak całość przyjmuje bardzo depresyjny charakter.

Zastanawiam się co musiał sobie myśleć zespół Systr, wysyłając mi z Francji CDR swojej najnowszej płyty „Gigamachines”. Prawdopodobnie był to jedyny CDR jaki wysłali. Wszytko przecież było w mailu. Ponieważ jednak ja o mailach nie piszę, poprosiłem o płytę i ją dostałem. Samą jedną, w przezroczystej koszulince, popisaną długopisem, ale bez jakiejkolwiek okładki, żadnych informacji i choćby nawet tracklisty, która zostałaby mi w ręku podczas słuchania. 

Dawn of Ashes powraca z kolejnym albumem. Chłopaki z Los Angeles wydali kolejne kilkadziesiąt minut muzyki umiejętnie łącząc elementy black metalu, electro-industrialu, EBM i dark electro. Będę szczery – nie myślałem, że przyjdzie mi się jeszcze zachwycać taką muzyką po dokonaniach Alien Vampires, X-Fusion, Phosgore czy wreszcie samego Dawn of Ashes z czasów “Anathema”, a tu proszę - “The Antinomian” prezentuje się naprawdę wyśmienicie.

Legenda sceny EBM / industrial - grupa Front 242 powraca do Polski, aby wystąpić na jedynym klubowym koncercie już 16 maja 2020 w warszawskim klubie Progresja. Przedsprzedaż biletów rozpocznie się 7 stycznia o godzinie 12:00. Cała historia Front 242 rozpoczęła się w 1981 roku kiedy to Daniel B. przedstawił swoje pomysły na temat pierwszego singla "Body to Body”. Po rekrutacji klawiszowca Patricka Codenysa i wokalisty Jean-Luca De Meyera w 1982 r zespół wziął się za pierwszy album „Geography”, którym zasłynął w Europie. 

Biorąc pod uwagę tytuły poprzednich wydawnictw bydgoskiego Kontagion, na swojej trzeciej płycie zespół poszedł w wyjątkową prostotę nazywając swoje dzieło po prostu „Kontagion”. Zostało ono wydane 31 października jako pierwsza produkcja nowo powstałej Moans Music, mającej w założeniu promować niezależną undergoundową muzykę noise, industrial i inne ciężkie brzmienia.

To już 18-ta edycja Wroclaw Industrial Festival, tym samym festiwal stał się pełnoletnim. Tradycyjnie w listopadowy weekend (7-10.11) Wrocław stanie się stolicą wszelkich odmian mrocznej, ekstremalnej muzyki, do której zjadą pielgrzymki fanów z całego świata. Gwiazdami tegorocznej edycji będą: szwedzka future-popowa hit-maszyna COVENANT, która tym razem zaprezentuje specjalny show złożony z dwóch pierwszych albumów. Niekoronowany król dark ambientu - LUSTMORD, legendarny kolektyw TEST DEPARTMENT, który w wielkim stylu powrócił z nową płytą po ponad 20-letniej ciszy.

O istnieniu Lodu 9 dowiedziałem się na koncercie post-rockowego Ciśnienia, którego składu duet stanowi połowę. Zachęcony muzyką większego z dwóch zespołów zakupiłem minialbum mniejszego. Nie wiedziałem, jaki styl jest na nim reprezentowany, ale dwaj instrumentaliści zdążyli pokazać się na żywo od tak dobrej strony, że skłonny byłem zaufać im w ciemno.

Wraz z agencją Winiary Bookings zapraszamy do udziału w konkursie, w którym do wygrania są 2 pojedyncze wejściówki na koncerty Combichrist (po jednej na miasto). Czołowi przedstawiciele electro-industrial metalowej sceny powracają z nowym, dziewiątym krążkiem studyjnym, zatytułowanym „One Fire”, który ukazał się 7 czerwca nakładem Out Of Line Music. To najlepsza okazja, aby wrócić do Polski, gdzie zespół zagra premierowe koncerty 23.07 w poznańskim klubie U Bazyla i 24.07 w warszawskiej Proximie.

„I have no form. I am dispersion. Without control, without reason…” Tak zaczyna się utwór „Choronzon” z debiutanckiej płyty Choronzon „Magog Agog”. I rzeczywiście, choć w małej części, odzwierciedla to dźwięki, które możemy na niej znaleźć. Dźwięki zamazane, rozproszone, bezkształtne, szaleńcze, chore i niezgłębione. Dźwięki zupełnie nierealne i niepodobne do niczego.

Rammstein powraca w doskonałej formie i już na wstępie szuka zaczepki. Zapałka na okładce najnowszego wydawnictwa również intryguje. To klasyczna dla Niemców zabawa w symbole i zagadki, wzbudzające w odbiorcach różnorodne skojarzenia. Czy muzycy chcą podpalić świat? A może to tylko zaproszenie, aby wspólnie poigrać z ogniem...

Organizatorzy Castle Party 2019 prezentują pełną rozpiskę godzinową koncertów z rozłożeniem na sceny i poszczególne dni. Festival Castle Party odbędzie się w dniach 11 - 14 lipca 2019 na terenie bolkowskiego zamku oraz na małej scenie. Zagrają między innymi: Merciful Nuns, Deathstars, UK Decay, Lord Of The Lost, Atari Teenage Riot, Myrkur. Jak co roku można się spodziewać wielu dodatkowych atrakcji oraz kilku klubów, w jakich będą odbywać się imprezy po koncertach. 

Neuoberschlesien to w prostej linii kontynuacja zespołu Oberschlesien, którego członkowie w 2017 roku postanowili się rozstać z perkusistą będącym jego założycielem, co zaowocowało wymuszoną zmianą nazwy. Nie zmienił się jednak styl muzyczny i wizerunkowy, który wciąż tkwił w industrialnym roku z charakterystycznym, mocnym, śląskim wokalem Michała Stawińskiego, o czym można się było przekonać na, wydanej jeszcze w tym samym roku, płycie „N.OS”.

Co by nie mówić o Sepulturze, nie da się zaprzeczyć, że stała się zespołem nieprzewidywalnym i nagrywającym bardzo różnorodne płyty. To nie jest tak, że ich historia dzieli się na dwa okresy, z czego ten drugi niepotrzebny. Każdy kolejny album ma bowiem coś do zaoferowania i każdy jest inny. Widać, że są to artyści twórczy i poszukujący i że zawsze można się od nich spodziewać nowych pomysłów oraz koncepcji. Nie inaczej jest na „Kairos”, który miał być pewnego rodzaju powrotem do źródeł. Myślę, że powiedzenie to może być na wyrost, ale niewątpliwie Sepultura znów udowodniła, że potrafi.