Zmierzch Bogów
Wracać wciąż do domu Le Guin
Recenzje :

Control Denied - The Fragile Art Of Existence

Control Denied, Death, Chuck Schuldiner, Tim Aymar, The Sound Of Perseverance, death metal, The Fragile Art Of Existence, Steve DiGiorgio, progressive rock, power metal, heavy metal

Control Denied często uważa się za kontynuację i ostatnie tchnienie Death. W założonym przez Chucka Schuldinera zespole, z wyjątkiem wokalisty Tima Aymara, wszyscy muzycy mają na koncie udział w przynajmniej jednej płycie Death, a jego progresywność przywodzi na myśl kierunek w jakim Mistrz podążał na swoim ostatnim albumie „The Sound Of Perseverance”. Do death metalu jednak tu daleko, więc i szyld został zmieniony. Uwieńczeniem nowego pomysłu na swoją twórczość była płyta „The Fragile Art Of Existence”. Jak się okazało jedyna i ostatnia dla Chucka w ogóle.

Więcej Komentarz
Relacje :

Testament, Annihilator, Death Angel - Progresja, Warszawa (15.11.2017)

Testament, Annihilator, Death Angel, Progresja, Mark Osegueda, The Evil Divide, The Ultra-Violence, Low, The Ritual, The Gathering, Demonic, Steve DiGiorgio, Gene Hoglan, Chuck Billy, thrash metal

Swoistą drugą młodość przeżywa obecnie Testament. Świetne płyty, utrzymanie gwiazdorskiego składu i doskonała forma powodują, że zespół cieszy się popularnością jaką mógł się szczycić w latach dziewięćdziesiątych. W dodatku do Polski przyjechał z obstawą takich tuzów jak Annihilator i Death Angel. Nic więc dziwnego, że do Warszawy ludzie ściągali z odległych części kraju, a pod Progresją pojawił się nawet autokar z Litwy. Koncert został wyprzedany.

Więcej Komentarz
Recenzje :

Testament - The Gathering

Testament, Demonic, James Murphy, Konkhra, Steve DiGiorgio, Dave Lombardo, Chuck Billy, Eric Peterson, The Gathering, death metal, thrash metal

Spore zmiany zaszły w Testament po albumie „Demonic”. Po pierwsze do zespołu wrócił James Murphy, którego w międzyczasie zajmowała Konkhra oraz albumy solowe. Do tego na basie zagrał Steve DiGiorgio, a na perkusji Dave Lombardo. Wraz z nieodłączną dwójką Billy – Peterson stworzyli istny dream team, który nie mógł skończyć się niepowodzeniem. Wydana w 1999 roku płyta „The Gathering” nie zawiodła chyba nikogo, a Testament znalazł się na samym szczycie.

Więcej
Komentarze
Sumo666 : A nie słuchaj tej płyty. Nie sugeruję się opiniami innych ludzi. Ten albu...
jedras666 : Szczerze? Tak przereklamowanego kawałka tandety, nie słyszałem ni...
Recenzje :

Sadus - A Vision Of Mistery

Sadus, A Vision Of Mistery, Death, Steve DiGiorgio

Trzeci album Sadus okazał się tym najsłynniejszym i tym, który przyniósł zespołowi najwięcej rozgłosu. To tutaj muzycy wspięli się na wyżyny swoich umiejętności, tworząc bardzo techniczną i indywidualistyczną płytę.

Więcej
Komentarze
zsamot : Muszę go ponownie sprawdzić. Swego czasu kupiłem to w "koszu" w M...
Recenzje :

Death - Human

Death, Human, Spiritual Healing, Chuck Schuldiner, Cynic,  Steve DiGiorgio, Sadus, Paul Masvidal, Metal Mind Records

Po „Spiritual Healing” skład Death rozsypał się całkowicie. Właściwie już wcześniej było wiadomo, że ta marka jest własnością Chucka Schuldinera, ale wymiana wszystkich muzyków i osobiste skomponowanie całości muzyki zamknęła pewien etap w historii zespołu i otworzyła następny. Słychać to zresztą bardzo wyraźnie. „Human” to początek nowej drogi, na której brutalny death metal został wzbogacony, urozmaicony i przeistoczony w muzykę bardziej skomplikowaną instrumentalnie, uduchowioną i niepowtarzalną. W ten sposób powstało dzieło niesamowite, absolutnie wybitne, a Death, który już wcześniej był wielki, stał się przeogromny.

Więcej
Komentarze
zsamot : Magia, wirtuozeria no i świetne teksty... Wymieniłbym ulubione utwory..ale...
Recenzje :

Death - Individual Thought Patterns

Individual Thought Patterns, Chuch Schuldiner, Mantas, death metal, Death, Human, Steve DiGiorgio, Cynic, Glene Hoglan, Dark Angel, Andy LaRoque, King Diamond

„Where is the invisible line that we must draw to create individual thought patterns.” Niezależnie od tego gdzie jest ta niewidzialna granica, Chuck Schuldiner był tym, który umiał ją przekraczać. Brnął własnym, nieprzetartym jeszcze szlakiem, najpierw zakładając Mantas i będąc jednym z pierwszych i największych prekursorów death metalu, a potem wraz z Death, czyniąc z niego dzieło sztuki. Progresywny, melodyjny, ale zarazem niesamowicie techniczny styl, zapoczątkowany na „Human”, na „Individual Thought Patterns” został rozwinięty w doskonały sposób i osiągnął swoje apogeum. Tak powstało dzieło wybitne, jedno z największych jakie zostało kiedykolwiek stworzone.

Więcej
Komentarze
Yngwie : Ponadto, która płyta deathmetalowa ma inteligentne teksty? Ja miałem...
Harlequin : Jesli chodzi o Morbidów to dziwny jestem, bo Altars nigdy mi nie robiło. Duż...
leprosy : Individual Thought Patterns doskonały, bardzo technicznie odegrany album, o...
Relacje :

Paradise Lost - Progresja, Warszawa (19.10.2012)

Paradise lost, Soen, Believe In Nothing, Tragic Idol, Host, In Requiem, Faith Divide Us - Death Unite Us, Shades Of God, Draconian Times, Nick Holmes, Steve DiGiorgio, Progresja, One Second, Symbol Of Life

Po takiej płycie jak „Tragic Idol” pewnie dużo osób z niecierpliwością czekało żeby zobaczyć czy Paradise Lost utrzyma wysoką formę również na żywo. Myślę, że po koncercie nikt nie mógł być zawiedziony. Soen to nazwa nic mi wcześniej nie mówiąca, jednak gdy dowiedziałem się, że na basie pogrywa tam legendarny Steve DiGiorgio moja ciekawość znacznie wzrosła. Niestety gdy wszedłem do Progresji i koncert właśnie się rozpoczął, od razu zwróciłem uwagę, że ten młodzieniec z długimi dredami to nie jest on. I choć grał naprawdę nieźle i zmieniał gitarę z czterostrunowej na sześcio i odwrotnie to pewien niedosyt pozostał.

Więcej Komentarz