„Athenian Echoes” – trzeci album Nightfall jest tym przejściowym w karierze tego zespołu. Słychać w nim dzikość i wściekłość jaką miało w sobie „Macabre Sunsets”, ale wyraźne są również zalążki nowego, melodyjnego stylu. Wszystko to osadzone jest w cieniu starożytnych kolumn i pod wszystko widzącym spojrzeniem bóstw, a zaczyna się dziać wraz z nastaniem nocy.

14 czerwca 1994 roku staliśmy pod Stodołą w oczekiwaniu na koncert Pungent Stench i Brutal Truth. Było to duże wydarzenie, a w zestawieniu były jeszcze Hazael, Christ Agony, Vader, który ostatecznie nie zagrał i nikomu nie znany, amerykański Macabre. W pewnym momencie przechodził koło nas facet w żółtym swetrze i z fryzurą na czeskiego piłkarza. Śmialiśmy się, że on pewnie też na koncert i ubawiło nas jak rzeczywiście skręcił w stronę wejścia i wszedł do środka. Ale naprawdę zdziwiliśmy się dopiero jak zobaczyliśmy go na scenie.

Malleus Maleficarum to zespół ze Świnoujścia, który zaistniał jednym demem „Dance Macabre” w 1993 roku. Wydanie jest oczywiście kasetowe, z pisaną na maszynie, dwustronnie kserowaną okładką z tekstami. Muzyka jest bardzo prosta, a jej jakość garażowa, lecz słuchając tego materiału można się uśmiechnąć z sentymentem.

Po rewelacyjnym „Bloody Blasphemy” God Dethroned był naprawdę mocny i żeby stworzyć co najmniej tak dobrą płytę trzeba było wykrzesać z siebie maksa. Nie będę teraz porównywał, co jest lepsze, ale, wydany po dwóch latach, „Ravenous” z pewnością spełnił oczekiwania fanów. God Dethroned znów jest potężny, ciężki i zajebiście uderzający. To jest prawdziwa siła death metalu.

„Dim Carcosa” jest czwartą płytą belgijskiego Ancient Rites, który, jak zwykle, przenosi nas w odległe, bitewne czasy średniowiecznej Europy za pomocą swojego viking metalu. Znów możemy więc poczuć szczęk oręża i zmierzyć się z żądnymi krwi armiami, plądrującymi wrogie ziemie lub dzielnie broniącymi ojcowizny.

Na okładkę, będącej już ósmą studyjną płytą Marduk, „World Funeral” powróciło logo zespołu. Można było więc przypuszczać, że i muzyka zwróci się ku starym czasom. Rzeczywiście jest to album pełen black metalowej wściekłości i bezkompromisowości, lecz jednocześnie Marduk nie zrezygnował wcale ze zwolnień znanych z „La Grande Danse Macabre”, prezentując niemal wyrównaną mieszankę szaleńczych prędkości i monumentalnych walców.

Już pierwszy rzut oka na „La Grande Danse Macabre” wskazuje, że jest to inna płyta od „Panzer Division Marduk”. Zniknął obraz totalnej wojny, a na froncie wita nas nazwa pisana zupełnie nową czcionką. Obraz i tytuł jednak intrygują i zachęcają do sprawdzenia co też Marduk tym razem przygotował. I choć faktycznie tło wydarzeń, jak i sama zawartość muzyczna, zwracają się ku nowym horyzontom, to Marduk w wielu miejscach pozostał sobą, siejąc black metalowe spustoszenie.

Moje pierwsze zderzenie z „Macabre Sunsets” było szokujące. Przez rok jaki minął od „Parade Into Centuries” Nightfall przeszedł bowiem znaczącą zmianę. Z gotyckiego doom metalu muzyka przeistoczyła się w pełen wściekłości i agresji black. Muszę przyznać, że długo musiałem oswajać się z tym albumem, zanim zdołałem się do niego przekonać. Na pierwszy rzut ucha jest on taki chamski, wręcz prymitywny. Dopiero spod pozoru chaotycznego łoskotu wyłania się piękno mrocznej i krwawej, greckiej nocy.

23 stycznia 2015 roku, w chorzowskiej Leśniczówce wystąpi kultowa grupa Pornografia - jeden z najbardziej znanych zespołów sceny gotyckiego rocka z lat 90, w którym śpiewała gościnnie między innymi Anja Orthodox z Closterkeller. Będzie to pierwszy koncert Pornografii na Śląsku po reaktywacji grupy. Zapraszamy do udziału w szybkim konkursie, w którym można wygrać jedno podwójne zaproszenie (do odbioru w dniu koncertu). Pytanie konkursowe brzmi: "W którym roku powstał zespół Pornografia?". Na odpowiedzi czekamy do 18 stycznia 2015 roku. 

W sobotę, 23 stycznia 2015 roku, w chorzowskiej Leśniczówce wystąpi kultowa grupa Pornografia - jeden z najbardziej znanych zespołów sceny gotyckiego rocka z lat 90, w którym śpiewała gościnnie między innymi Anja Orthodox z Closterkeller. Będzie to pierwszy koncert Pornografii na Śląsku po reaktywacji grupy. Powstała w 1987 roku Pornografia była jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiej zimnej fali końca lat 80 i początku 90. Muzyka Pornografii udanie nawiązuje do cold wave spod znaku Sisters Of Mercy, Joy Division, Bauhaus czy The Cure.

Cała długa przerwa w historii Autopsy, zbiega się z działalnością zespołu Abscess. To tam przez wiele lat młócili Chris Reifert i Danny Coralles. Gdy jednak Abscess zakończył działalność z powodu rezygnacji Clinta Bowera, panowie zwerbowali Erica Butlera i reaktywowali Autopsy. Do starego składu został dokooptowany  Joe Allen – basista, a jakże, Abscess. Tak więc można powiedzieć, że Abscess był kontynuacją starego Autopsy, a nowy Autopsy jest kontynuacją Abscess. Powrót legendy nastąpił w 2011 roku za sprawą płyty „Macabre Eternal”. Od ostatniej „Shitfun” minęło szesnaście lat.

Włoski Deathless Legacy to nowy twór, który dopiero co powstał z grobu debiutując albumem wydanym pod patronatem niemieckiej Danse Macabre. Zwracają uwagę barwnym i starannie dobranym wizerunkiem kreującym postaci rodem z dreszczowców, choć takie poprzebierane czupiradła ze znakami na twarzach mnie akurat nie nastrajają zbyt optymistycznie. Mimo to po kilku dniach spędzonych z tą przeklętą gromadą nabrałem do nich całkiem pozytywnego stosunku.

Już 7 lutego 2014 roku, nakładem wytwórni Danse Macabre Records ukaże się nowy album dark electro / EBM / industrialnej formacji Rabbit At War, zatytułowany "In meiner Anstalt". Na płycie znajdzie się piętnaście utworów. Jak zapewnia zespół będą one mroczniejsze i bardziej eksperymentalne, ale wciąż utrzymane w klimatach EBM, dark electro, industrial. Formacja Rabbit At War została założona w 2010 roku przez Christiana „Rabbit“ Wyzinskiego. Ostatnim studyjnym albumem grupy jest wydany w 2012 roku krążek "Trotz Therapie".

25 października 2013 roku nakładem wytwórni Danse Macabre ukazał się trzeci solowy album Monicy Richards - amerykańskiej wokalistki i kompozytorki, frontmanki Faith and the Muse. Na krążku zatytułowanym "Kindred" znalazło się trzynaście utworów. Artystka zapewnia, że jest to najbardziej osobisty album w jej życiu. Monica częściej używa swojego głosu jako instrumentu oraz eksperymentuje z różnymi dźwiękami (odgłosy ptaków, zwierząt, wiatru, szum liści). Jej ostatni studyjny krążek, "Naiades", ukazał się w styczniu 2012 roku.