Znany w podziemiu filmowym reżyser firmujący się pseudonimem Lethargus, kojarzony stricte ze sceną horroru i grozy wraz ze swoim studiem zapowiedział kolejną produkcję, tym razem w klimacie post-apo. Dokładnie dwa miesiące temu, na festiwalu filmowy „Kocham Dziwne Kino” w Łódzkich Pabianicach odbyła się premiera post-apo teledysku wyreżyserowanego przez Lethargusa dla formacji Deep-pression.

Quietus to francuski zespół powstały w 2017 roku. Ich gra to mieszanina post-hardcore, mathcore i wielu innych smaków, które tylko można upchnąć w tego rodzaju nieuporządkowanym i nieklasyfikowalnym garnku sztuki nowoczesnej. Wszystko to objawia się na, wydanej w zeszłym roku, płycie „Chaos Is Order Yet Undeciphered”. Idąc tym tropem przez kilka kolejnych dni próbowałem rozszyfrować chaotyczny porządek, który został mi w ten sposób podany.

Po zeszłorocznym udziale w splicie „Under The White Flame” z Dagorath, Occultum i Mordhell, Czort powraca z pełnym materiałem zawartym na ich drugiej płycie „Apostoł”. Grafika okładki przypomina obrazowy styl tej ze splitu i stanowi rozwój w stosunku do tej z „Czarnej Ewangelii”. Myślę też, że podobnie jest z muzyką, która, przy zachowaniu swojej istoty, jest dosadniejsza i bardziej oblepiająca niż na debiucie.

Warszawska formacja Fiasko udostępniła do odsłuchu utwór, zatytułowany "Golem", który zapowiada nadchodzącą płytę, minialbum pt. "Mizantropolia". Całość została zarejestrowana w Heinrich House Studio, a za miks odpowiada Filip Hałucha. Za mastering odpowiedzialny jest Haldor Grunberg (Satanic Audio). EP'ka zamyka się w niespełna 25 minutach i zawiera 4 nowe kompozycje. 

Choć trzecia płyta Agalloch „Ashes Against The Grain”, podobnie jak dwie pierwsze, została wydana przez The End Records, to równocześnie opublikowały ja dwie inne wytwórnie: Grau Records w Niemczech i The Asian Alliance w Japonii. Ja mam wersję europejską, która ma inny front, a podstawowa okładka znajduje się wewnątrz książeczki. Nigdzie natomiast nie zamieszczono spisu utworów.

„Muladona” to nowela, której autorem jest amerykański pisarz Eric Stener Carlson. Opowiada o miasteczku Incarnation w Teksasie, zaatakowanym przez pandemię grypy w 1918 roku. Epidemia naprawdę przetoczyła się w owym czasie przez Europę i Stany Zjednoczone, jednak sama opowieść jest już wytworem wyobraźni autora. Na jej podstawie, szwajcarski zespół Rorcal, nagrał swoją piątą płytę, nadając jej ten sam tytuł i ubierając ją w katastroficzny post sludge / black metal.

„Watchwinders” jest trzecim albumem szwajcarskiego Coilguns, wydanym w październiku ubiegłego roku, przez, również szwajcarską, Hummus Records. Trasa promująca ten materiał wiodła przez cztery polskie miasta, więc część osób miała już okazję zderzyć się z nim na żywo. Ja takiej okazji nie miałem, ale dzięki uprzejmości wytwórni, przez kilka ostatnich dni zapoznawałem się z płytą.

Rok 2019 za nami. Jaki był dla muzyki? Jeszcze niedawno miałem ochotę powiedzieć, że słaby, ale przecież nie jest to prawdą. Spojrzałem na swoją półkę, ile płytowych nowości na niej zagościło i jej nie opuściło i zdałem sobie sprawę, że 2019 był naprawdę dobrym rokiem dla muzyki. Ba! Nawet wyśmienitym!

Zespół Alcest będzie promować swój najnowszy album podczas trasy „Spiritual Instinct European Tour 2020”, w ramach której wystąpi także w Polsce. Francuzi zaprezentują się 20 lutego 2020 w warszawskiej Proximie, a także 21 lutego 2020 w krakowskim Kwadracie. W roli supportu, na scenie zobaczymy Birds In Row i Kaelan Mikla.

Vorthax to zespół założony przez Vorthaxa oraz Weneda i nie jest to jedyny projekt tworzony przez ten duet. Tu postawiono na death metal, choć jest to death metal bardzo czarny i oczywiście jeszcze bardziej podziemny. Po raz pierwszy objawił się on na demie „Manes Abyssum Irent” wydanym na kasecie przez amerykańską wytwórnię Postmortem Apocalypse. Kaseta jest czarna z naklejoną poligrafią, a okładka na grubym papierze i bardzo dobrej jakości. W środku zdjęcia i mroczne obrazy, a wszystko sprawia wyjątkowo pozytywne wrażenie.

Znana w podziemiu muzyczny formacja Deep-pression kojarzona ze sceną ambient, całkiem nie tak dawno, bo dokładnie 18 marca na swoim bandcamp udostępniła nowy mini album zawierający trzy utwory, pełne mroku oraz niepokoju, opatrzone duszną klaustrofobiczną atmosferą. EP’ka nosi tytuł „In Silent Moisty Air”, jest fascynacją nad wyjątkowym opuszczonym miejscem ulokowany dokładnie w samym sercu Pomorza Zachodniego.

Na niedobór kapel post-metalowych we Wrocławiu obecnie narzekać nie trzeba. Lokalni melomani mogą się skupić już raczej na ich porównywaniu i cieszeniu się różnicami. Gruesome Gertie, które nazwę wzięło od krzesła elektrycznego, istnieje od 2012 roku. Na debiutancki zbiór nagrań trzeba było trochę poczekać. Minialbum zatytułowany "Parasomnia" ukazał się w 2017 roku. Ile ciekawej muzyki grupa zdołała przez ten czas stworzyć?

Po rewelacyjnym i przede wszystkim eksperymentalnym „Omnio” można było zastanawiać się, co też może wydarzyć się na kolejnym albumie In The Woods… Zgodnie z wytyczonym szlakiem zespół nagrał płytę jeszcze szerszą w zapatrywaniach, idącą jeszcze dalej, aż po horyzonty muzycznej progresji i nieograniczone przestrzenie eksploracji, a co najważniejsze tak samo dobrą. Jej tytuł brzmi „Strange In Stereo”.

Weightless World pochodzi z Finlandii i jest młodym zespołem, choć istnieją już od 2011 roku. Pierwsze lata były jednak poświęcone na próby, szukanie własnego stylu i wokalisty, co zwieńczone zostało powodzeniem i nagraniem pierwszej EPki pod koniec 2017 roku. W maju zadebiutowali natomiast wydanym własnymi siłami albumem „The End Of Beginning”. Jak sami określają, muzyka zawarta na nim to modern melodic metal, więc po otrzymaniu płyty, przez kilka dni, starałem się dociec co takiego kryje się pod tym pojęciem.

„Modern Mirror” - nowy album Drab Majesty ukaże się już 12 lipca 2019 roku. Z tej okazji zapraszamy Was na dwa koncerty zespołu: do Poznania i Warszawy. Amerykanie wracają do Polski po prawie 2 latach, a supportować ich będzie grupa Body of Light. Drab Majesty to solowy projekt Deb DeMure’a, androgynicznego alter ego, pochodzącego z Los Angeles muzyka, Andrew Clinco. 

Zespół Caspian wraca do Polski po długiej, prawie 4-letniej przerwie. Amerykanie, uznawani za wirtuozów na scenie post-rockowej wystąpią już 11 sierpnia w poznańskim klubie Pod Minogą. Caspian to post-rock owy zespół założony jesienią 2003 w Beverly, w stanie Massachusetts. W większości numerów grupy nie usłyszymy wokalu. Czasami grają ciężko, a innym razem bardzo delikatnie natomiast ich dźwięki zawsze płyną prosto z serca.

Zespół God Is An Astronaut powraca do Polski na jedyny koncert do Wrocławia. Królowie post-rocka wystąpią 17 lipca 2019 roku w klubie Zaklęte Rewiry. Odkąd projekt powstał 16 lat temu, Irlandzkie trio jest postrzegane jako jedna z najważniejszych grup instrumentalnych na scenie post-rockowej. To wszystko dzięki unikatowemu połączeniu intensywnej, rockowej zadziorności, eterycznych i emocjonalnych pejzaży dźwiękowych i budzącej podziw dynamiki z lekką dozą elektroniki. 

26 kwietnia 2019 roku w warszawskim klubie VooDoo Club na jedynym koncercie w Polsce wystąpi koreańsko - niemiecki post black metalowy projekt Madmans Esprit. Tego wieczoru na scenie wspierać go będą lokalne zespoły: Sacrimonia (symphonic black metal) i Forest Whispers (black metal), a po koncertach afterparty w klimacie rock / metal / visual kei / poprowadzi szwedzki gość specjalny - DJ Lunacy.

Agencja Winiary Bookings ma przyjemność zaprosić na jedyny w Polsce koncert mistrzów post-hardcore’owych coverów - grupy Our Last Night. Amerykanie zagrają 2 lipca 2019 roku we wrocławskich Zaklętych Rewirach w ramach letniej trasy europejskiej, promującej ich tegoroczny album. Krążek, zatytułowany „Let Light Overcome”, został wydany w marcu własnym sumptem.

Od ostatniej wizyty Of Mice & Men minęło prawie 1,5 roku. Zespół już 5 sierpnia odwiedzi Kraków na jedynym koncercie w Polsce, na którym będziemy mogli usłyszeć m.in. nowe numery z nadchodzącego albumu. Niezależnie od tego, co wokół nich się zmieniło, kwartet z południowej Kalifornii - Aaron Pauley (wokal, bas), Valentino "Tino" Arteaga (perkusja), Phil Manansala (gitara prowadząca) i Alan Ashby (gitara rytmiczna) - włączyli do swojej tożsamości trafnie zatytułowany album „Defy”.