Katowicki Darzamat podpisał papiery z niemiecką wytwórnią Massacre Records znaną ze współpracy z King Diamond, Atrocity, Crematory, Darkane, Theatre Of Tragedy czy Das Ich. Tym samym label będzie wydawcą piątego albumu studyjnego kwartetu - "Solfernus' Path", który według obustronnych ustaleń ma ukazać się 28 sierpnia. Materiał nagrywano w większości w Polsce przy udziale realizatora Jarosława Tofilla, z którym Darzamat miał okazję pracować podczas nagrywania poprzedniego krążka "Transkarpatia" (2005). Miks utworów powierzono Jonasowi Kjellgrenowi na co dzień pełniącemu rolę gitarzysty w Scar Symmetry. Na tę okoliczność nagrania zawędrowały aż do północnej Europy, dokładnie do szwedzkiej Avesty, gdzie mieści się prywatne studio muzyka-producenta w jednym.

Amerykański Darkest Hour, publikując całość swojego nowego albumu na "łamach" oficjalnego MySpace, dopisał się do listy zespołów stosujących coraz bardziej powszechny trend  ujawniania treści materiału na tydzień przed jego premierą. Dziesięć nagrań przesiadujących od kilku dni w "plejerze" różnią tytuły, łączy death/melodic metalowy styl oraz wspólna nazwa ("The Eternal Return") pod jaką pojawią się na froncie okładki szóstej płyty studyjnej. Album ukaże się 23 czerwca dzięki Victory Records.

15 czerwca do szwedzkiego studia Fascination Street w Örebro wkroczą muzycy death/doom metalowego Swallow The Sun. Postępowe prace nad piątym albumem Finów - "New Moon" bacznie obserwować będzie producent Jens Bogren, w swojej zawodowej karierze współpracujący m.in. z Katatonią, Opeth, Amon Amarth i Paradise Lost. "Jak zapewne wiecie, na naszym kolejnym materiale swój ślad zaznaczył nasz nowy perkusista Kai Hahto (Wintersun, ex Rotten Sound). Na samą myśl o współpracy z takim profesjonalistą wszystkim, jak jeden mąż, przechodzą ciarki po plecach" - relacjonuje wokalista Mikko Kotamki. Premierę płyty przewidziano na listopad tego roku.

"In The Light Of Darkness (The Covenant Of Death)" - takim tytułem swój nowy album opatrzyli długoletni działacze w służbie melodyjnego death metalu - Unanimated. Zapowiadany na 27 kwietnia krążek szwedzkiego kwartetu to pierwszy materiał od czasu zawieszenia działalności w 1996 roku. Zanim kapela zdecydowała się na podjęcie decyzji o bezterminowym wstrzymaniu działań, wydała dwa albumy - "In The Forest Of the Dreaming Dead" oraz "Ancient God Of Evil" do dziś uznawane za sztandarowe pozycje w rejestrze death/melodic metalu. Obecny, zreformowany skład Unanimated tworzą Micke Jansson, Johan "UFO" Bohlin, Richard Cabeza (współpraca z Dismember, Damnation, General Surgery, Dark Funeral) oraz Peter Stjärnvind (niegdyś w składzie Entombed).

Fani szwedzkiego Hypocrisy, przynajmniej przez najbliższych kilka miesięcy, będą musieli uzbroić się w potężne zapasy cierpliwości. Zaplanowana na początek tego roku premiera nowej płyty kwartetu ostatecznie przesunięta została na końcowe miesiące AD 2009. Wszystko przez wokalistę zespołu - Petera Tägtgrena, który pochłonięty pracą nad swoim solowym projektem Pain, zaniedbanemu death metalowemu dziecku poświęca mniej czasu. Ale jak uspokaja winny całemu zamieszaniu lider Hypocrisy: "Spokojnie, zarejestrowałem wokale do trzech utworów, niebawem w wolnym czasie dogram wokalizy do dziesięciu pozostałych nagrań". Jak dodaje: "Ten album będzie zdecydowanie naszym najlepszym w karierze!".

Każdy z melomanów ma w swym muzycznym asortymencie płyty które zrobiły na nim szczególne wrażenie, które odcisnęły na nim największe piętno, których po prostu nigdy ale to przenigdy nie zapomni. Obok nich jest jednak miejsce przygotowane tylko na jeden album, to najświętsze miejsce w świątyni każdego fana muzyki - mowa o albumie który rozbudził jego pociąg do niezwykłej sztuki dźwięku jaką jest właśnie muzyka. W moim przypadku tą świętością jest wydana w 2000 roku płyta skandynawskiej grupy - Children Of Bodom - zatytułowana "Follow The Reaper".

W kompletnie odmienionej formie, po dwuletnim milczeniu, powraca amerykańska grupa Dawn Of Ashes. Projekt dumnie reprezentujący scenę agresywnego, ciężkiego i mrocznego electro, ze względu na nieopłacalność wykonawczą tego typu muzyki, zdecydował się na zmianę muzycznej orientacji i wizerunku na melodic death metalową zgraję brutali z tasakami w rękach. Lider grupy, K. Bathory nie ukrywa, że ów transformacja ma przynieść i jednej i drugiej stronie same korzyści - skład zespołu opuścili "nieprofesjonalni" muzycy na rzecz kreatywnych i myślących artystów co dało w efekcie kawał bezpretensjonalnego metalu pod tytułem "Genocide Chapters".

Zapewne wszyscy już dawno temu wiedzą, że Legion opuścił szeregi Marduka, gdyż jak sam przyznaje "Marduk mnie wypalił...". Wziął więc inną osobistość z tegoż zespołu - Emila Dragutinovica - i postanowił zbudować swój własny zespół o którym tu piszę. Może podstawowe pytanie: dla kogo jest ta płyta? Może najpierw odpowiem lepiej dla kogo nie jest - nie jest to ani grupa ani tym bardziej muzyka dla fanów Marduka, gdyż Legion i s-ka postanowili zejść całkowicie z czarno metalowej drogi na rzecz... czegoś bardziej melodic death/thrashowego.

Basista fińskiego Children Of Bodom - Henkka Seppälä ogłosił uroczyste rozpoczęcie prac nad kolejnym albumem zespołu. Ciekawostką jest fakt, że przygotowywane wydawnictwo wypełnią w całości cudze kompozycje, powszechnie zwane coverami, artystów i wykonawców którymi parali lub parają się do dziś muzycy skandynawskiego kwintetu - Iron Maiden, Scorpions, Alice Cooper czy Slayer. Na krążku nie zabraknie również dobrze znanej miłośnikom formacji przeróbki-pastiszu hitu "Oops!... I Did It Again" amerykańskiej gwiazdki Britney Spears. Wydawcą materiału będzie Spinefarm Records.

Century Media Records potwierdziło, że Old Man's Child mają już gotowy materiał, który czeka na wydanie. "Slaves Of The World" - gdyż tak album został zatytułowany, ma zawierać 9 utworów i ma się ukazać 18 maja. Jednego z utworów można posłuchać już na stronie MySpace zespołu. Krążek nagrywany był w Fredman Studio w Goeteboru pod okiem Fredrika Nordstroma, który juz współpracował z Old Man's Child podczas ich dwóch poprzednich sesji nagraniowych.

Fanów fińskiej melodic death metalowej formacji Amorphis z pewnością ucieszą najnowsze szczegóły na temat nadchodzącego wydawnictwa grupy. Płyta o tytule "Skyforger" ukazać się ma 29 maja tego roku nakładem Nuclear Blast Records. Nagrań dokonano w studiu Sonic Pump w Helsinkach. Longplay będzie następcą dwóch poprzednich, studyjnych krążków zespołu: "Silent Waters" oraz "Eclipse", które to w rodzimej Finlandii uzyskały statut złotych płyt.

Od ponad dwóch lat nad nowym albumem pracuje norweska black/thrash metalowa Susperia. Pięcioosobowy skład, warto dodać od początków działalności nie zmieniony ni razu, jest podobno na finalnym etapie prac nad piątą płytą studyjną. Efektów starań muzyków oraz speców od konsoli ze Studio Fredman w Szwecji należy spodziewać się latem tego roku. Wydawcą materiału będzie europejska wytwórnia szlifująca black/death i thrashowe diamenty z całego globu.

Dobra informacja dla fanów greckiego Rotting Christ - wyczekiwane od dawien dawna urodzinowe DVD grupy uderzy do sklepów muzycznych 23 lutego.  Na "Non Serviam - A 20 Year Apocryphal Story" czteroosobowa ekipa pod wezwaniem "Gnijącego Chrystusa" zebrała najbardziej popularne i klasyczne utwory z 20-letniej działalności. Wydawnictwo wzbogacają również liczne zastępy unikalnego materiału oraz pełen zapis jubileuszowego koncertu w rodzimych Atenach z fanatyczną publicznością i celebrującymi muzykami w rolach głównych. DVD ukaże się dzięki Season Of Mist.

Szukając swojej drogi do sukcesu norweski Keep Of Kalessin w 1999 roku wydaje kolejną pozycję w swojej dyskografii - "Agnen: A Journey Through The Dark" - będącą tym razem koncept-albumem. Grupa objawia się na krążku jako bardziej melodyczni, black metalowcy, potrafiący grać surowo i ciężko, ale niestroniący od płynnych, co prawda z rzadka, ale zawsze pojawiających się rozwiązań. Choć krążek nie przynosi zamierzonego z pewnością sukcesu i stawia muzyków z Keep Of Kalessin na jednej płaszczyźnie obok dziesiątków rodzimych, black metalowych zespołów, to stanowi nie podważalny dowód na próbę wybicia się z tłumu podobnych im kapel. Cóż, nie zawsze się udaje, jedno jednak jest pewne materiał zamieszczony na "Agnen: The Journey Through The Dark" z całą pewnością zasługuje na uwagę.

Przez 4 lata dojrzewał słoweński band - Noctiferia - do swojej szalonej, ale jakże trafnej decyzji - "Panowie jak eksperymentować, to na maksa!". Tak oto narodził się skrajnie inny od poprzednich krążek "Slovenska Morbida", łączący w sobie black metalowe wokale, industrialne tła, oraz typowo symfoniczne zabiegi. Gdyby na tym kończyła się lista składników tego już nie tak świeżego materiału to mógłby się on dorobić w moich oczach statutu rewelacji. Niestety z jakiś niezrozumiałych dla mnie powodów Noctiferia pokusiła się jeszcze o dodanie w niektórych utworach typowo folkowych partii wokalnych a w dodatku wykonywanych przez kobietę. Oczywiście nic nie mam przeciwko płci pięknej, ale jakoś te wokalizy zupełnie do mnie nie przemawiają. Tak czy owak otrzymujemy album naprawdę dobrze wykonany, stanowiący kolejny krok na muzycznej ścieżce eksperymentów słoweńskiej Noctiferii.

Zanim Noctiferia wydała swój pierwszy długogrający album musiało minąć trochę czasu. Choć grupa do aktywnych należała już we wczesnych latach 90 to "Per Aspera" ujrzała światło dzienne dopiero w 2002 roku, co moim zdaniem wyszło formacji na zdrowie. Dość długi staż na scenie, zażyłości między członkami Noctiferii oraz ogromny zasób doświadczenia zaowocował w tym przypadku kawałem dobrego melodycznego death metalu. Przysłuchajmy się, zatem twórczości słoweńskich wirtuozów gitar.

Odkąd pierwszy raz zetknąłem się z muzyką The Black Dahlia Murder, a było to już kilka lat temu, nie opuszcza mnie wrażenie, że tkwi w tym zespole ogromny potencjał. Niestety wydaje mi się, że mimo iż zespół istnieje już od dobrych ośmiu lat, w pełni nie zaprezentował on swoich możliwości. Niestety, ale ostatni album w dyskografii kapeli tylko utwierdził mnie w tym przekonaniu.

Nie znałem wcześniej moskiewskiego Nancial, ale jeśli tytułowym sensem życia wg tej formacji jest zawartość niniejszego wydawnictwa, to ten sens życia musi być nudny i trywialny. "Meaning Of Life" to porcja melodyjnego metalcore'u, o wiele bardziej melodyjnego i cukierkowatego niż Trivium. Co gorsza próżno tu szukać solówek, pomysłowych riffów, świeżości, urozmaicenia, zmian tempa, agresji i dynamiki.

Na takie płyty jak "Iowa" zupełnie inaczej się patrzy z perspektywy lat. Choć jest to czwarty album zespołu, to dopiero ich trzeci krążek zatytułowany po prostu "SlipKnoT" pozwolił zespołowi zaistnieć na rynku i zdobyć wielką popularność. Formacja trafiła akurat na moment, gdy na topie był nu-metal, a że ich muzyka w dużej mierze podpinała się pod ten gatunek, znaleźli szerokie grono odbiorców. "Iowa" trafiła więc na złoty okres tego nurtu i pamiętam, że gdy słuchałem tej płyty niedługo po premierze miałem o niej bardzo negatywne zdanie. Od momentu wydania tej płyty minęło siedem lat - teraz patrzę na "Iowa" zupełnie inaczej.

Są takie albumy, które próbowałem polubić wielokrotnie, ale po dziś dzień mój wysiłek okazuje się syzyfową pracą. Jedną z takich nielubianych przeze mnie płyt jest trzeci album Machine Head "The Burning Red". Mało tego - już jakiś czas temu przestałem się starać, aby polubić ten album, gdyż zwyczajnie jest to płyta której nie dzierżę.