Wewnętrzna grafika w okładce „High” przedstawia paczkę papierosów bez filtra klasy F o nazwie Flotsam And Jetsam. Biorąc pod uwagę front okładki jest to chyba jakaś przestroga, mogąca świadczyć również o niebezpieczeństwie obcowania z samą muzyką. Na szczęście jednak nie ma co się przejmować, bo zawartość jest mało toksyczna, nie zawiera wcale substancji smolistych, a w smaku jest bardzo przyjemna.

Po gotyckim rozwinięciu na „Higher Art Of Rebellion”, Agathodaimon na swoim trzecim albumie „Chapter III” powrócił do większej przewagi black metalowego grania, choć i tu znajdziemy te bardziej nostalgiczne momenty. Wciąż dominuje chłód i klawiszowa symfoniczność, która niesie się wraz z melodyjnymi pasażami gitar, a zespół pozostał wierny cmentarno-klasztornej stylistyce oraz niebieskim barwom.

Po debiutanckim albumie „Blacken The Angel” do Agathodaimon dołączyła Christine S. na drugie klawisze i Byron jako trzeci wokalista. Odpowiada on za czyste partie i jego udział jest niewielki, jednak na drugiej płycie „Higher Art Of Rebellion” skład zespołu rozrósł się do ośmiu osób. W ten sposób ich symfoniczny black metal osiągnął jeszcze szersze horyzonty i ukazał się w rozległych i sięgających różnych płaszczyzn postaciach.

Enslaved oraz High On Fire wystąpią jesienią w Polsce na dwóch wspólnych koncertach. Zapraszamy 30 września do poznańskiego klubu U Bazyla oraz dzień później, 1 października do warszawskiej Proximy. Do zespołów dołączy jeszcze jedna grupa. W roli supportu na całej trasie zaprezentuje się norweski zespół Krakow. Grupa z Bergen już wkrótce wyda na świat swój najnowszy album zatytułowany „Minus”. Płyta ukaże się 31 sierpnia za sprawą Karisma Records.

Enslaved i High On Fire wystąpią jesienią na dwóch wspólnych koncertach w Polsce. Grupy zagrają: 30 września w poznańskim klubie U Bazyla oraz dzień później, 1 października w warszawskiej Proximie. Enslaved - jedna z najwybitniejszych metalowych formacji ze Skandynawii powstała w 1991 roku. Wtedy wspaniale łączyła ze sobą ekstremalny black metal z elementami skandynawskiego folku i nagrała parę pomnikowych płyt jak "Frost" i "Eld". Od blisko 30 lat kreatywną siłę Enslaved stanowią Ivar Bjørnson i Grutle Kjellson (poza muzyką wielki miłośnik wędkarstwa), którzy w roku 1991 mieli, odpowiednio, 13 i 17 lat.

Co się stało, że po raz pierwszy okładka płyty Acid Drinkers stała się poważna, nie humorystyczna i w ogóle taka mało atrakcyjna, tego nie wiem. Z pewnością jednak rzuca to jakiś cień na samo podejście do „Broken Head”. Sytuacja może trochę się wyjaśnia po zapoznaniu się z tekstem dotyczącym zrytego łba, ale to już niewiele zmienia. Najważniejsze, że Acidzi nie zawiedli muzycznie i choć, moim zdaniem, „Broken Head” to nie jest tak fajny album jak „Amazing Atomic Activity”, to w dalszym ciągu dobry i na wysokim poziomie.

Był 19 lutego 1980 roku. Bon Scott wracał z imprezy samochodem wraz ze znajomym. Był tak pijany, że zasnął, więc kolega zostawił go w pojeździe, a sam poszedł do domu. Gdy zszedł do niego rano okazało się, że wokalista AC/DC nie żyje. Sekcja zwłok wykazała, że udusił się własnymi wymiocinami. To był szok dla całego muzycznego świata. Po wydaniu „Highway To Hell” AC/DC było już artystycznym gigantem i właśnie szykowało kolejną płytę. Muzycy myśleli o rozwiązaniu zespołu, ale szybko porzucili ten pomysł. To była maszyna, której nic nie mogło zatrzymać.

“I'm on the highway to hell. On the highway to hell”. Jakie to proste, a zarazem jakie wielkie. Tytułowy numer z piątej płyty AC/DC jest jedną z najbardziej znanych piosenek na świecie i ciężko znaleźć osobę, która może jej nie kojarzyć. Jest jednym z największych monumentów jakie zostawił po sobie ten wspaniały zespół, ale „Highway To Hell” to nie tylko ten utwór. Płyta obfituje w przeboje i przysporzyła AC/DC ogólnoświatowego rozgłosu.

Zawsze imponowało mi to, że Acid Drinkers jest zespołem, który od początku trzyma się w tym samym składzie. Trwało to dwanaście lat, ale przyszedł ten czas, że się skończyło. Siódma płyta „High Proof Cosmic Milk” była ostatnią na jakiej zagrał Litza. Zespół wydał jeszcze podsumowanie w postaci „Varran Strikes Back – Alive!!!” i trzeba było szukać nowego gitarzysty. Dla mnie, jako starego fana Acidów, było to przykre, ale z perspektywy czasu widać, że chyba stało się dobrze. Litza nie rozstał się z muzyką, ale na jego następne dokonania i klimat w jakim zaczął się obracać wolę spuścić zasłonę milczenia.

„High Proof Cosmic Milk” to siódma płyta Acid Drinkers i tradycyjnie inna od wszystkiego co nagrali do tej pory. Po raz pierwszy jednak nastąpiła zmiana, która mnie nie zachwyciła. Nie chcę przez to powiedzieć, że jest to słaby album, ale nowa stylistyka Acid Drinkers trochę mnie zawiodła i nigdy się do niej nie przekonałem.

Knock Out Productions prezentuje koncert stoner-doomowego walca zniszczenia – High On Fire. Ekipa dowodzona przez legendarnego Matta Pike’a (Sleep) zagra 3 listopada w krakowskim klubie Fabryka. Dzieło sonicznej destrukcji wspierać będą Black Tusk i Bask. To będzie pierwszy od ośmiu lat występ High On Fire w Polsce. Matt Pike nie gości w Polsce zbyt często. Nadarza się więc wyjątkowa okazja zobaczenia w akcji muzyka, który jest współodpowiedzialny za powstanie stonera, sludge’u i rozmaitych wariacji takiego grania. Zarówno jako muzyk legendarnego Sleep, jak i High On Fire.

Tą płytę kupiłem całkowicie przez przypadek. Byłem na koncercie U.D.O. i spodobał mi się czeski folkowy suport. Jako, że płyt U.D.O. nie było, chciałem sobie kupić coś tamtego zespołu. Podszedłem więc do stoiska, wziąłem płytę i dopiero potem zorientowałem się, że to jest coś innego. W domu okazało się, że Vanize to formacja Petera Dirkschneidera, brata Udo. Nigdy wcześniej nie słyszałem o takim zespole, a działają od 1989 roku, a „Raw” jest ich czwartym albumem.

Z drugą płytą AC/DC, podobnie jak z pierwszą, było sporo wydawniczego zamieszania. Najpierw wyszła w Australii, potem w Europie, z inną tracklistą i okładką, a w Stanach Zjednoczonych na swoje wydanie musieli poczekać aż pięć lat. Ja oczywiście opisuję wersję europejską, którą nabyłem ongiś na kasecie w jednym z warszawskich sklepów muzycznych. Na górze widnieje piękna, różowa nazwa zespołu, na dole biały pasek z maszynową czcionką pisanym tytułem, a pomiędzy tym cudowne zdjęcie. Nie wiem co mają przedstawiać ci ludzie i dlaczego mają paski na oczach, ale po prostu sam ich wygląd, ubrania i fryzury, wspaniale oddają klimat tamtych czasów. Na wewnętrznym zdjęciu jest ujęty ten sam plan, już bez tych ludzi, ale za to odsłania się bezcenny widok samochodu. Jakiego, nie pytajcie, bo się nie znam, ale te dwa zdjęcia w idealny sposób przenoszą nas w australijski rok 1976.

„High Voltage” – pierwsza płyta AC/DC, taka jaką znamy, to nie jest tak naprawdę ich pierwsze oficjalne wydawnictwo, a jedynie kompilacja z dwóch poprzednich albumów, które ukazały się w 1975 roku tylko w Australii i Nowej Zelandii. W dodatku pierwszy z nich nosił już właśnie tytuł „High Voltage”, a drugi równie znajomy „T.N.T.”. Kiedy doszło do podpisania kontraktu z Atlantic Records i pojawiła się możliwość zaistnieć na całym świecie, wybrano najlepsze utwory i ponownie ubrano je w tytuł „High Voltage”. Miało to miejsce w roku 1976.

Rusted Brain, czyli esencja thrash metalu prosto z Warszawy rozpoczęła jesienną ofensywę koncertową. W ramach aktualnej trasy koncertowej zatytułowanej "High Voltage Thrash Tour" ta czwórka młodych chłopaków zjeździ Polskę wzdłuż i wszerz w doborowym towarszystwie załóg Hybris, Deathinition, Brudny Skurwiel, Adder, Human Bazooka, Deviathor, Steel Habit, Mahikan, Infernal Death, TAZ, Farting Midgetz, The Screw, Snake's Head, InDespair, Panzerhound, Lifephobia, Dead Saint's Bitch, Cisza Nocna, RWA i War Messiah. Serwis DarkPlanet objął patronat medialny nad trasą.

Już 6 września 2014 roku w Lublinie w klubie Graffiti odbędzie się Festiwal Muzycznego Niepokoju. Podczas imprezy zagrają zespoły: Skowyt, Panta Koina, Nie ma wyjścia, Nocne Żule oraz Highlow. Bilety na koncerty można kupować w przedsprzedaży za 15 zł oraz w dzień koncertu za 20 zł. Początek imprezy o godzinie 18:30. Patronat medialny nad imprezą objął serwis DarkPlanet.

Cztery lata po „Rock Is Not Enough, Give Me The Metal” ukazał się już dwunasty album Acid Drinkers pod tytułem „Verses Of Steel”. Wiadomo, że Acid to od zawsze żelazne trzy czwarte składu i zmieniający się drugi gitarzysta. Tym razem, po nagraniu jednej płyty, zespół opuścił Lipa, a w jego miejsce przeszedł znany z Flapjack i None, Olass. Jak się okazało ten transfer był strzałem w dziesiątkę. Sprawdził się idealnie jako gitarzysta, wokalista i kompozytor, a jego kawałki są jednymi z lepszych na płycie. A trzeba od razu dodać, że jest to świetna płyta.

Większość nawet tych najsłynniejszych, zespołów długo pracuje na swoje sukcesy. Wydają kolejne, coraz lepsze płyty, by przebić się do mediów i jak największego grona słuchaczy. Metalliki ta sytuacja nie dotyczyła. Metallica był wielka od zawsze. Istniała ledwo dwa lata, wcześniej wydała jedno demo i nagrała jedną z najważniejszych i największych płyt w historii metalu.

Amerykańska grunge'owa formacja Stone Temple Pilots, której szeregi zasilił nowy wokalista - Chester Bennington, powraca z nową EP'ką zatytułowaną "High Rise". Zespół wyda nowy materiał już 8 października za pośrednictwem własnej wytwórni Play Pen LLC. Na EP'ce znajdzie się pięć utworów, w tym singiel "Out of Time", który ukazał się w sieci 19 maja 2013 roku. To pierwsze wydawnictwo STP nagrane z udziałem nowego wokalisty Chestera Benningtona, znanego z zespołu Linkin Park. "High Rise" ukaże się pod szyldem Stone Temple Pilots with Chester Bennington.