Under The Sign Of Garazel Productions we współpracy z Putrid Cult prezentują debiutancką płytę Witch Head Nebula „Krzyki Z Próżni”. Zespół jest dwuosobowy, pochodzi z Łodzi i para się black metalem. Album jest nagrany po polsku i zawiera siedem zatytułowanych kolejno po sobie kompozycji. Brzmienie Witch Head Nebula jest bardzo brudne i rozmyte. Ciężko się przez nie przebić, żeby dokopać się do riffów i często ma się wrażenie bezładnego chaosu.
Jakby zespół gubił muzykę, a zostawała tylko skorupa hałasu. Wciąż jest siermiężnie i surowo, choć bywają momenty wydrenowanej psychodeliki, szczególnie w „Krzyk VII”, gdzie takiego płynnego, gitarowego grania jest najwięcej i właśnie dlatego ten numer spodobał mi się najbardziej i zwróciłem na niego największą uwagę. Najczęściej jednak gitary, łącznie z basem, tak dudnią, że ciężko jest wyłapać ich linie, a cały dźwięk skupia się w rytmie wybijanym przez perkusję. Na dłuższą metę powoduje to monotonię i wrażenie ciągłego stania w miejscu.
Nie pomaga również wokal. Ma kilka swoich odcieni, ale generalnie jest toporny, jednostajny i ciężko unoszący się nad dźwiękiem. Przykładem jest wolniejszy początek "Krzyk II" i wejście wokalu. Bardzo nieudany moment, których więcej jest w tym utworze. Wypowiadane mozolnie teksty nie mają plastyczności i siły przebicia, a raczej pogłębiają wrażenie drętwości i oklepania. Są po prostu męczące.
Momentami jednak może się to podobać. Zespół tworzy takie czarne dziury wirującego blacku, gdzie te rozjechane gitary się zjeżdżają w szorstkie pasaże. Świdrujące wiry wkręcają się w podświadomość i to jest kierunek, w którym widziałbym możliwości twórcze tego zespołu. Ale tego grania jest tu za mało, a za dużo szumu i mówienia tekstu. Wszystko jest zbyt podobne i bez momentów kulminacyjnych. Płyta niewyrazista i ciężka do obycia.
Tracklista:
01. Krzyk I
02. Krzyk II
03. Krzyk III
04. Krzyk IV
05. Krzyk V
06. Krzyk VI
07. Krzyk VII
Wydawca: Under The Sign Of Garazel Productions (2018)
Ocena szkolna: 3+
