W jednym z wywiadów Psychopath przyznają się do fascynacji Slayer oraz Sepulturą. O ile zbyt mocno wpływów canarinhos na „Avaritia” nie słyszę to skojarzeń z amerykańskimi zabójcami słychać na tym albumie sporo. Właściwie to ten materiał można by uznać za hołd złożony przez Psychopath swoim mistrzom ze szczególnym naciskiem na ich najbardziej przełomowy album z krwią w tytule.
Po krótkim wstępie w początkowej części utworu „Psychopath” wchodzą riffy, które wszystkim miłośnikom amerykańskiej szkoły thrashu zmodyfikują wykres elektrokardiogramu. Brzmi niczym Slayer za najlepszych lat. I bynajmniej z mojej strony nie jest to zarzut bo wielu próbuje, ale niewielu udaje się nagrać tak udane albumy nawiązujące do klasyków thrashu. Co więcej ani przez moment Psychopath nie spuszcza z tonu i w każdym kawałku mamy zarówno znakomite gitary, świetne partie perkusji oraz jadowity wokal. Zespół umiejętnie buduje napięcie każdej kompozycji i wpuszcza trochę „powietrza” dzięki czemu kompozycje nie są monotonne i z większym napięciem czeka się w każdym kawałku na rozpędzony motyw przewodni. Do podstawowych 9 autorskich kompozycji Psychopath dodał na zakończenie cover Dezertera „Burdel”. Ta przeróbka przypomina, że korzenie punka i metalu nie są od siebie tak odległe jakby się to co poniektórym wydawało. Doprawienie tego kawałka „slayerowymi” gitarami wypada całkiem ciekawie, chociaż oczywiście daleki jestem od uznania tego fragmentu „Avaritia” za jego najlepszy moment.
Jednym słowem zakup obowiązkowy. Chyba, że nie lubicie „Reign in blood”? Eee... to chyba tak samo prawdopodobne jak to, że jednego dnia Pan Kaczyński poda rękę Panu Tuskowi i Panu WałęsieJ
Ocena:9/10
Tracklista:
01.Psychopath
02. Panzer
03. Avaritia
04. Sentenced to Thrash
05. Constant Agony
06. Hate
07. Kings Shall be Kings
08. No Pain - No Game
09. The Point of No Return
10. Burdel (cover Dezertera)
Wydawca: Killing Force (2011)
