Das Ich - niemiecki zespół będący jednym z głównych przedstawicieli sceny darkwave z dużymi wpływami dark electro, industrialu, muzyki awangardowej i rocka gotyckiego. Grupę w 1989 roku założyli Stefan Ackermann i Bruno Kramm. Nazwę formacji zaczerpnięto z terminologii psychologicznej Zygmunta Freuda.
Praktycznie wszystkie teksty utworów formacji napisano w języku
niemieckim. Muzycy raz zdecydowali się na odstępstwo od panującej w szeregach grupy językowej
reguły - na wydanej w 2003 roku
kompilacji "Relikt" ukazało się nagranie "Warrior" w języku angielskim.Co powstaje pierwsze - muzyka czy teksty? Bruno i Stefan już na wstępie przydzielili sobie najodpowiedniejsze stanowiska, których kurczowo trzymają się do dziś: Stefan - wokal, teksty, Bruno - muzyka, programowanie, miks, sample, dodatkowe wokale, projekty okładek płyt, zarządzanie oficjalną stroną internetową duetu. Zanim powstaną słowa do utworów komponowane są pierwsze surowe wersje nagrań, które po serii produkcyjnych szlifów, zmianach tempa, wyborze najodpowiedniejszych aranżacji, doborze instrumentów i sampli trafiają na kolejny album zespołu. Wcześniej duet dokładnie przedyskutowuje o czym traktować będzie płyta. To elementarna zasada Das Ich. Zainspirowany muzycznymi pomysłami Bruna, Stefan zasiada następnie do pisania tekstów, które w mniejszym lub większym stopniu odnoszą się do podmiotu "ego" przewijającego się niejednokrotnie w całej twórczości niemieckiego duetu.
Ackermann niemalże od pierwszych tekstów (począwszy od wydawnictwa "Satanische Verse", po album "Die Propheten" czy "Anti'christ") krytykuje religię chrześcijańską i zawarte w Biblii teksty. Na późniejszych wydawnictwach pojawiają się również liczne odniesienia do Nietzschego (jego dzieła mają dla Kramma ogromną wartość), do twórczości niemieckiego poety ekspresjonistycznego Gottfrieda Benna (na albumie "Morgue"), austriackiego dekadenta i katastrofisty Georga Trakla (krążek "Staub) czy francuskiego prekursora dekadencji - Charlesa Baudelaire'a (płyta "Egodram"). W tekstach podejmowane są również tematy ludzkiej natury, alienacji jednostki.
Trzon każdego nagrania Das Ich stanowi posępny klimat darkwave'u, charakterystyczny przytłaczający beat dark electro i zdehumanizowany industrial. W brzmieniu zespołu nie brakuje też bombastycznej symfoniki i orkiestracji, gustownej awangardy, dark cabaretu oraz bezprecedensowych odniesień do współczesnych elektronicznych trendów.
Historia
Bruno Kramm wychowywał się w "muzycznie zorientowanej" rodzinie i już od najmłodszych lat uczył się gry na fortepianie. W 1984 roku oficjalnie rozpoczął swoją działalność muzyczną pod szyldem Decorated Style gdzie śmiało zestawiał ze sobą brzmienie instrumentów klasycznych (w tym pianina czy fortepianu) z elektronicznymi (syntezatory). Dwa lata później nastąpiło pierwsze spotkanie Kramma ze Stefanem Ackermannem, którzy zupełnie przypadkowo wpadli na siebie w niemieckim klubie Crazy Elephant. Niemal natychmiast zdecydowali się na wspólną muzyczną działalność. Pierwszym projektem obu panów był założony w 1987 roku Dying Moments. W ciągu zaledwie dwóch lat istnienia formacja wypuściła na rynek jedynie dwie taśmy, które dostępne są w limitowanych edycjach u kolekcjonerów parających się niemieckim darkwave podsycanym elektroniką, new wavem i punkiem.
Das Ich powstało oficjalnie w miejscowości Bayreuth pod koniec 1989 roku i niemal z miejsca stało się jednym z głównych przedstawicieli powstałego chwilę później ruchu Neue Deutsche Todeskunst (niemiecki death art) zrzeszającego artystów niemieckiej sceny darkwave/gothic, którzy w tekstach swoich utworów podejmowali tematy śmierci, nihilizmu, surrealizmu, egzystencjalizmu, religii, krytyki, przemocy, szaleństwa i samotności.
Początki działalności Das Ich to ogromne zauroczenie sceną post wave. Bruno i Stefan starali się wówczas skroić coś na miarę uwspółcześnionej wersji Kraftwerk i Einstürzende Neubauten. Wycieczka w zaczątki niemieckiej sceny elektronicznej powiodła ich na szczyt sceny dark independent, w której Das Ich idealnie się znalazło i z której wcale schodzić nie zamierzało. Pozycję duetu wzmocniły dodatkowo żywiołowe koncerty, które często zamiast zwykłych występów scenicznych przeradzały się w apokaliptyczno-ekscentryczne przedstawienia ze spektaklowym zadęciem.
Zaledwie kilka miesięcy od powstania formacja rozpoczęła rejestrację gotowego już od dawna materiału. Na pierwszy ogień poszła demówka "Satanische Verse" po czym rok później ukazał się długograj "Die Propheten" wydany przez założoną przez Bruno Kramma wytwórnię Danse Macabre, do dziś wydawniczego anioła stróża duetu.
Krótko po wydaniu maxi krążka "Stigma" w 1993 roku Das Ich pełni nadziei i głodni nowych doświadczeń i sukcesów ruszyli w promocyjne tournee po Europie i Stanach Zjednoczonych. Stefan i Bruno wystąpili m.in. podczas hamburskiego festiwalu Womad, którego głównym mentorem i inicjatorem jest Peter Gabriel, jak również w Kassel podczas imprezy Documenta.
Mimo dość szybkiego tempa jakie narzuciła sobie formacja, muzycy wcale nie czuli się zmęczeni a tym bardziej nie narzekali na brak kreatywności i inwencji twórczej. Następstwem zakończonej trasy koncertowej było natychmiastowe rozpoczęcie rejestracji nowego materiału. Praca nad kolejną płytą okazała się najbardziej wyczerpującą i skompresowaną z dotychczasowych i trwała ponad 2 lata. Wysiłki włożone w powstanie materiału opłaciły się i w dość szybkim tempie zostały zespołowi zrekompensowane. Dziennikarze jak i krytycy zgodnie dostrzegli na krążku zarówno sporo brzmieniowych innowacji jak i industrialnych ciągotek przydających zespołowi miano inicjatorów unowocześniania tego gatunku. Materiał cechowały ponadto chropowaty wokal (więcej niż prawdopodobnym jest, że to właśnie Stefan stał się prekursorem modnego obecnie wokalnego stylu harsh), hałaśliwe pętle oraz symfoniczne aranżacje. "Staub" jednogłośnie okrzyczany został electro/industrialnym kamieniem milowym AD 1994.
Kontynuacją promocji albumu była największa w dotychczasowej karierze trasa koncertowa. Das Ich wyruszyło głównie w kierunku Stanów Zjednoczonych z nadzieją podbicia tamtejszego rynku. Prócz stałego, dwuosobowego składu zespół wzbogacił się o perkusistę Chada Blinmana.
W 1995 roku światło dzienne ujrzała koncertowa płytka "Feuer", po czym Das Ich wspólnie z krajanami z Atrocity połączyli siły w celu rejestracji kolejnej płyty. Splitowy album "Die Liebe" stał się i dla jednych i dla drugich materiałem przełomowym. Samą płytę, mimo upływu czasu do dziś uważa się za idealne dzieło łączące w sobie minimalizm rocka gotyckiego i skomplikowane struktury crossoveru. Po dziś dzień brać crossover'owych składów odnosi się do zawartości "Die Liebe" z szacunkiem traktując ją jako główną inspirację do swoich poczynań.
Pod koniec 1996 roku Das Ich rozpoczęli wstępne prace nad kolejną płytą - "Egodram". Rejestrację materiału przerwano po pół roku, Stefan i Bruno zaangażowali się wówczas w nagranie ścieżki dźwiękowej "Das Innere Ich" do obrazu "Das Ewige Licht" (film autorstwa anonimowego reżysera był sporym sukcesem w podziemiu, przyp. aut.). Zanim jednak duet zmierzył ponownie w kierunku studia, zaliczył kolejne udane tournee po Stanach Zjednoczonych w 1997 roku. Ostatecznie kolejna płyta formacji, zatytułowana ""Egodram" objawiła się światu pod koniec 1997 roku. Jej wydawcą był oczywiście label Danse Macabre, po świecie wieść o albumie rozeszła się dzięki wytwórni Edel Records.
Singlem promującym album było wydane w grudniu nagranie "Kindgott", po czym w lutym ukazał się kolejny zwiastun płyty - kompozycja "Destillat". Do utworu powstał unikalny i jedyny w swoim rodzaju klip autorstwa medialnej spółki QFilm.
Przełom marca i kwietnia 1998 roku upłynął duetowi pod znakiem kolejnej trasy koncertowej. Tym razem grupa zaprezentowała się w Niemczech, Austrii i Szwajcarii. W maju zespół wystąpił na deskach sceny w Lipsku podczas kultowego festiwalu Wave Gothik Treffen po czym skierował swoje kroki w kierunku Hiszpanii a następnie Meksyku. W międzyczasie w pocie czoła powstawał materiał na nowy album. Dzieło "Morgue" zawierało m.in. poematy rozsławionego w Niemczech ekspresjonisty Gottfrieda Bena. Skrajnie różnorodne zaprezentowanie literatury wplecionej w ramy brzmieniowe twórczości Das Ich przyniosły zespołowi kolejne fantastyczne opinie i rozgłos. W listopadzie 1998 roku podczas koncertów po Niemczech i Francji duet zaprezentował przedpremierowo materiał z nowej płyty.
W 1999 roku nadszedł czas na uczczenie 10-lecia istnienia projektu. Z tej okazji na rynku ukazał się urodzinowy, dwupłytowy krążek "Re_Laborat". Stefan i Bruno celebrowali też swój jubileusz podczas specjalnej amerykańskiej trasy koncertowej Totentanz Tour 99. Entuzjastycznie przyjęty jubileuszowy album stał się unikatem krążącym po renomowanych elektronicznych klubach. Jego zawartość stanowiły głównie remiksy nagrań Das Ich w nowych wcieleniach, które utworom nadali m.in. Deine Lakaien, Atrocity, VNV Nation, And One itd. Należy wspomnieć, że reinterpretacja "das ich'owego" klasyku "Destillat" autorstwa VNV Nation stała się hymnem elektronicznych klubów w roku 2000.
W 2003 roku Das Ich zaspokoiła oczekiwania fanów dwupłytowym boksem "Relikt" zawierającym, prócz najlepszych w dorobku zespołu utworów, 48-stronicową książeczkę.
W kolejnych latach ukazały się także bliźniacze płyty "Lava" w wersjach Asche (zawierała premierowe utwory) oraz Glut (remiksy) a także nawiązujący stylistycznie do kabaretowej otoczki lat 20 i 30 w Niemczech album "Cabaret" (w nagraniach nie brakowało odwołań do dekadentyzmu). W 2007 roku ukazały się dwie kompilacje podsumowujące dokonania duetu: "Alter Ego" z największymi i najlepszymi nagraniami oraz "Addendum" zawierająca niepublikowane wcześniej utwory.
26 września 2008 roku ukazała się EPka "Kannibale" zwiastująca nadejście zapowiadanej na 2009 rok, studyjnej płyty "Ritual". Na małym krążku prócz 9 nagrań ukazała się część multimedialna - film "Meet Your Meet", którego fragmenty co bystrzejsi fani mogli dostrzec za plecami muzyków podczas ostatnich koncertów niemieckiego duetu.
Krótko po wydaniu materiału z singlowym "Kannibale" Ackermann i Kramm wyruszyli w promocyjną trasę koncertową, podczas której często i gęsto prezentowane były nagrania z niewydanej jeszcze płyty "Ritual". Pod koniec kwietnia 2009 roku duet zrezygnował jednak z dalszej części trasy ze względu na, cytat: "nerwowe i psychiczne wycieńczenie Stefana Ackermanna". Zespół anulował planowane na maj koncerty, podczas których towarzyszyć im miał norweski Gothminister. "Jest nam bardzo przykro, przepraszamy. Nasi drodzy fani, mamy nadzieję, że nadal będziecie wspierać nasze muzyczne działania i trzymać kciuki za koncertowe wojaże naszych przyjaciół - Gothminister. Stefan czuje się już trochę lepiej. Mam nadzieję, że już niedługo będę miał dla Was lepsze wiadomości" - poinformował Bruno Kramm. W związku z takim rozwojem wydarzeń planowana na styczeń/luty a następnie kwiecień/maj 2009 roku premiera kolejnego albumu studyjnego - "Ritual" ostatecznie została przesunięta na późniejszy termin.
Skład:
Stefan Ackermann - wokal
Bruno Kramm - wszystkie instrumenty, boczny wokal
Marty Söffker - wszystkie instrumenty, boczny wokal (tylko na koncertach)
Byli członkowie zespołu:
Tanja Hahn - instrumenty klawiszowe, efekty (1989-1990)
Andreas Siebelhoff - instrumenty klawiszowe, efekty (1990-1993)
Ansgar Noeth - instrumenty klawiszowe, efekty (1994-1995)
Daniel Galda - instrumenty klawiszowe, efekty (1995-1999)
Nidij - instrumenty klawiszowe, efekty (2000-2001)
Kain Gabriel Simon - instrumenty klawiszowe, efekty (2001-2006)
Stefan Siegl "Sissy" - instrumenty klawiszowe, efekty (2006-2007)
Ringo Müller - instrumenty klawiszowe, efekty(2006-2007)
* wymienieni muzycy towarzyszyli Stefanowi Ackermannowi i Bruno Krammowi podczas koncertów
Dyskografia:
01. Satanische Verse (1990)
02. Die Propheten (1991)
03. Staub (1994)
04. Stigma (EP) (1994)
05. Die Liebe (Split) (1995)
06. Feuer (1995)
07. Das Innere Ich (1996)
08. Egodram (1998)
09. Morgue (1998)
10. Destilatt (EP) (1998)
11. Kindgott (EP) (1998)
12. Re_Kapitulation (2000)
13. Re_Laborat (Compilation) (2000)
14. Anti'Christ (2002)
15. Relikt (Compilation) (2003)
16. Lava:Asche (2004)
17. Lava:Glut (2004)
18. Panoptikum (DVD) (2006)
19. Cabaret (2006)
20. Alter Ego (Compilation) (2007)
21. Addendum (Compilation) (2007)
22. Kannibale (EP) (2008)
23. Koma (2010)
Oficjalna strona internetowa: www.dasich.de
MySpace: www.myspace.com/dasich
