Postać zaczęła przysuwać się w ciemności szurając nogami. Hegrin położył rękę na rękojeści miecza, Ionerl poczęła nerwowo macać pas w poszukiwaniu puginału. Jej koń nagle zarżał przeciągle, zaczął nerwowo stąpać. Ionerl pozwoliła mu się odwrócić bokiem do traktu i myślała tylko o tym, żeby stąd uciec, tylko co zrobi sama w nocy, w  kraju dalekim i odległym od znanych jej okolic? Ona ucieknie, zgubi się, a co stanie się z Hegrinem? Jej koń stąpał w miejscu coraz szybciej i coraz bardziej nerwowo.

Gdyby ktoś powiedział, że w krótkich formach filmowych, jakimi są teledyski, pokazuje się wyłącznie taniec, śpiew i proste, zazwyczaj pozbawione sensu scenki, byłby w błędzie. Napisałam już o tym w moim długim artykule pt. “Teledyski, małe dzieła sztuki”, który można znaleźć w Internecie (tekst zawiera analizy i interpretacje kilku video clipów, poruszających poważne tematy i zachęcających odbiorców do refleksji).

Ostatnio coś zrobiłam...I nawet samej mi się spodobało, choć nie zawsze tak jest.

"

Otul płaszczem swoje słowa

I wrzuć do skrzynki

Wyślij mi część swoich myśli

Na marginesie

Napisz niewyraźnie swój ból

Zdemaskuj manię śmiechu

Który cię ogarnia

Nieszczelnie i bezczelnie

Aż czujesz wodę na twarzy

Wawrzynem obdaruj

Moje podanie ręki

O milę stąd nawet

Pośmiewisk tysiące

Nie zauważę

Kiedy przyjdzie mi

Usłyszeć twoją grę na kontrabasie

13 X 1999