„Piękną żonę chciał książę mieć. Szybko oświadczył się, ona rzekła nie.” Ten wiekopomny przebój zespołu Papa Dance przypomina mi się, gdy zagłębiam się w fabułę trzeciej płyty włoskiego Labyrinth „Sons Of Thunder”. Wprawdzie nie o księcia tu chodzi, a o samego króla Ludwika XIV, który zakochał się w portrecie córki władcy Wenecji i postanowił zdobyć jej serce…

„Apocalyptic Doom” - tytuł nie pozostawiający złudzeń. Łatwo nie będzie, a kto wie czy w ogóle będzie jakkolwiek skoro cały świat stanie w płomieniach. A spowoduje to Thunderbolt bezlitośnie zalewający go falą nienawistnego, wojennego black metalu, który nieuchronnie prowadzi do apokaliptycznego przeznaczenia. „You will die in chains of faith. Deny Christ – God is dead!”

Od dawna już nie bardzo mogę wybierać sobie koncerty, na które chce pójść, a jest odwrotnie. Jak mogę iść to patrzę co akurat jest. A, że dzieje się dużo, to zazwyczaj można trafić na coś ciekawego. Na przykład w sobotę miałem do wyboru Bloodthirst w Voodoo i Hammerfall w Progresji. Ponieważ w Voodoo byłem raptem we wtorek przy okazji trasy Christ Agony, tym razem postawiłem na większą imprezę. W dodatku Bloodthirst już widziałem na żywo, a na mistrzów power metalu miałem pójść po raz pierwszy. 

Zespół Thunder ogłosił szczegóły dotyczące swojego nowego studyjnego albumu „Rip It Up”. Wydawnictwo ukaże się 10 lutego 2017 roku. Na płycie znajdzie się 11 utworów, które zostały nagrane w 2016 roku i które udowadniają, że zespół cały czas się rozwija. Danny mówi wprost: „Po dobrej reakcji na "Wonder Days" byliśmy bardzo szczęśliwi i to miało duży wpływ na podejście do komponowania i nagrywania "Rip It Up". Chcieliśmy iść dalej i zobaczyć co się wydarzy. Myślę, że widać to zarówno w kompozycjach, jak i w naszej grze. Nie bylibyśmy w stanie zrobić takiej płyty 5 albo 10 lat temu. Nie byliśmy wystarczająco dobrzy”. 

Weterani norweskiej sceny Black Metalowej znowu w natarciu. Ekipa Darkthrone po niemal 3 latach suszy wydawniczej donosi o ukończeniu prac nad nowym albumem. Krążek nosi tytuł "Arctic Thunder" i pomieści 8 zupełnie nowych kompozycji w całości skomponowanych i nagranych przez norweski duet.

Kvelertak, czyli rewelacja norweskiej sceny metalowej już za niecały tydzień najedzie Polskę. Norwedzy powrócą do naszego kraju, aby zagrać 20 czerwca w poznańskim klubie Blue Note i 21 czerwca we wrocławskim Firleju. Tymi koncertami będą promować swoje najnowsze wydawnictwo „Nattesferd”, (wydane 13 maja za pośrednictwem wytwórni Roadrunner Records). Będzie trochę rock and rollowo, trochę punkowo i trochę metalowo, czyli tak jak Kvelertak robi to najlepiej. Atmosferę przed headlinerem rozgrzeją poznański Tarpan i wrocławski The Black Thunder. Na koncerty zapraszają Agencja Go Ahead, PW Events i ODA Firlej. 

Półtora tygodnia przed polskim koncertem zespołu Abbatha ogłoszono, kto wystąpi w charakterze supportu. Na scenie, oprócz ekipy byłego frontmana Immortal, pojawi się warszawskie Thunderwar. Deathmetalowa grupa, która grała już m.in. przed Sinister, Carcass, Amon Amarth, Obituary, Decapitated i Azarath, 16 lutego w warszawskiej Proximie prezentować będzie materiał ze swojego nadchodzącego albumu debiutanckiego.

Legenda brytyjskiego rocka, zespół Thunder, powrócił w 2015 roku z płytą „Wonder Days”. Ten pierwszy od 6 lat studyjny krążek grupy znalazł się w Top 10 brytyjskich albumów tego roku i jest nominowany do nagrody Classic Rock Award. W 2016 roku ukaże się trzyczęściowe wydawnictwo zatytułowane „All You Can Eat” dokumentujące historię płyty „Wonder Days”. Na „All You Can Eat” złoży się płyta koncertowa, sesja ze studia i film dokumentalny.

Pierwsza (i mam nadzieję, nie ostatnia) edycja koncertów pod szyldem DockMetal odbyła się w dniach 14-15 marca 2015, w gdańskim klubie B90. Klub ten mieści się w dokach, a industrialny klimat okolicy tym bardziej służy atmosferze imprez. Dwa dni koncertów, więc działo się wiele, a kto był na pewno przyzna – wartych powtórzenia.

14 i 15 marca w Gdańsku scena B90 będzie gościć 14 zespołów na nowopowstałej imprezie Dockmetal. Na postoczniowych terenach będzie można usłyszeć m.in. takie gwiazdy jak Death To All oraz Overkill. Ponadto wystąpią: Massacre, Sanctuary, Loudblast, Absymal Down, Suborned, Methedras oraz 6 polskich zespołów wybranych w drodze konkursu.

W sobotę na brak atrakcji nie mogłem narzekać. Żeby pójść na Carcass musiałem odpuścić mecz Legii ze Śląskiem, z czym pogodziłem się już dawno, a dodatkowo wypadło jeszcze ważne spotkanie siatkarzy z Iranem na mistrzostwach. Wybór był jednak przesądzony, ponieważ Carcass był jedną z tych, bardzo nielicznych, legend metalu, której nie miałem jeszcze okazji oglądać na żywo. Wydarzenie to było wyjątkowo istotne nie tylko dla mnie, o czym przekonałem się już na samym początku, kiedy stawiłem się pod klubem i zaskoczyła mnie długaaaśna kolejka.

W nowej Progresji, na koncercie na dużej scenie byłem już dwa razy, ale ponieważ nie pisałem relacji to teraz jest okazja, żeby przybliżyć trochę prezencję samego klubu, tym bardziej, że przy każdej wizycie napotykam na spore zmiany. Obecnie żeby dostać się na teren koncertu, trzeba przejść przez Progresja Cafe. Tak więc do klubu wchodzi się bez biletów i żadnego sprawdzania. Tak można dostać się na pierwsze półpiętro gdzie również są stoliki i wygodne fotele. Stamtąd jest już blisko do sali i bardzo dobrze słychać, więc jak ktoś nie ma kasy na bilet to zawsze może sobie zamówić jakieś dobre czeskie piwko i posłuchać koncertu za darmo:)

Ian Gillan to brytyjski wokalista hardrockowy najbardziej znany jako wokalista i autor tekstów formacji Deep Purple. Muzyk nagrał z nią takie albumy jak „Deep Purple in Rock”, „Machine Head” czy najnowszy „What’s Now?!”, a jego wysoki, krzykliwy głos stał się częścią charakterystycznego stylu tego zespołu. "Naked Thunder" to pierwszy solowy album, jaki Ian Gillan nagrał po odejściu z Deep Purple w 1989 roku, a jego premiera miała miejsce w 1990 roku. To właśnie z tego albumu pochodzą rewelacyjny "Lovin On Borrowed Time" oraz pełny pasji "No More Cane On Brazos".

Wydany w 2008 roku „Twilight Of The Thunder God” to już siódmy album Amon Amarth. Płyta pod każdym względem wpisuje się w kanony dyskografii zespołu nie odchodząc ani na krok od sprawdzonych i wytyczonych standardów. Oznacza to, że jest to melodyjny i podniosły death metal opowiadający o nieustraszonych wojownikach północy i ich dzielnych bóstwach. Jest jeszcze jeden wspólny mianownik dla wszystkich dokonań Amon Amarth, otóż wszystkie ich dzieła są po prostu zajebiste i nie inaczej jest w przypadku tego wydawnictwa.