Mieszanie różnych muzycznych stylów wśród zespołów metalowych jest dość często spotykaną praktyką. Wiele kapel poprzez łączenie, wydawać by się mogło odległych od siebie gatunków muzyki, próbuje stworzyć sobie odpowiednią niszę twórczą pod swoje kolejne projekty. Niestety, tego typu zabiegi niezbyt często kończą się artystycznym sukcesem. Tym razem jednak, mamy do czynienia z zespołem, któremu w oparciu o swoją blackmetalową przeszłość, udało się stworzyć naprawdę dobry i nietuzinkowy materiał.

25 maja tego roku za pośrednictwem New Model Label/Black Fading Records zadebiutuje włoski czyn Lunacy Box. Częściami składowymi zespołu są cztery przerażające i trudne do rozgryzienia postaci dowodzone przez zmysłową i agresywną zarazem wokalistkę Larsen, która inspiracje dla swoich utworów czerpie z profesji "fotografa ulicy" utrwalającego na zdjęciach kontrowersyjne społeczne tematy. Debiutancki album kapeli zawiera 9 rozmaitych utworów utrzymanych w minorowym, posępnym klimacie - zarówno nawpół akustyczne ballady, jak i romantyczno-dekadenckie pieśni dla obłędnie rozkochanych w muzyce gotyckiej.

0Siouxsie And The Banshees wystartowali 21 września 1976 roku. Dzięki znajomości z Pistoletami i McLarenem udało im się załapać na festiwal muzyki punk w The 100 Club. Pojawili się w składzie Siouxsie (wokal), Steven Severin (gitara basowa), Sid Vicious (naprawdę Simon Beverley, perkusja) i Marco Pirroni (gitara elektryczna) i popisali się 20 minutową kakofonią, w trakcie której pojawiły się fragmenty "Twist And Shout", "Knockin' On Heaven's Door" i "The Lord's Prayer".

W sieci ukazał się właśnie teledysk do nagrania "Ghost Of A Tape Listener" - kolejnego singla z trzeciego albumu długogrającego włoskiej formacji Klimt 1918 - "Just In Case We'll Never Meet Again (Soundtrack For The Cassette Generation)". Autorem klipu, prócz zawodowego filmowca Paolo Marchione są... sami muzycy, którzy z zapałem sugerowali reżyserowi pomysły i ujęcia oraz pozowali i sekundowali ekipie realizatorów znosząc przy tym ich wszelkie zachcianki. Krótki film promocyjny jest niejako promocją kolejnego wydawnictwa kwartetu - EPki "Ghost Of A Tape Listener" zapełnionej niepublikowanym wcześniej materiałem.

W oczekiwaniu na nowy studyjny album muzycy Killing Joke oferują swoim fanom propozycję nie do odrzucenia - DVD "The Gathering 2008" - limitowany cztero-płytowy box z zapisami dwóch legendarnych i wyprzedanych do cna koncertów zespołu z Londynu z roku 1982. Oba, zachowane w całości występy wyróżniają fachowe jak na tamte czasy ujęcia, montaż oraz... i tu niespodzianka - niepublikowany wcześniej utwór "Time Wave". Podczas obu gigów Jeremy Coleman i S-ka wykonali cały repertuar z wydanych wcześniej albumów "Killing Joke" (1980) i "What's This For!" (1981).  Wydawcą materiału planowanego na 6 kwietnia będzie wydawnicza własność zespołu - KJ Records.

20 marca ukaże się druga płyta grupy Feeding Fingers. Amerykański zespół nie jest kolejnym stereotypowym przykładem formacji odgrywającej wykorzystane wcześniej patenty post-rocka i rocka gotyckiego od Roberta Smitha (The Cure), Siouxsie (Siouxsie And The Banshees) czy brytyjskiego Bauhaus. Trio jako jedno z niewielu w tym gatunku, pośród przeciętności i długiej kolejki sobowtórów, szuka prawdziwego ducha muzyki powszechnie uznanej za bezduszną i dogorywającą. "Baby Teeth" to śmiałe i skwapliwe poszukiwania światełka w długim, ciemnym i chłodnym korytarzu gitarowego gotyku.

Ostatnio w moje łapki wpadła debiutancka EPka formacji Od Jutra. Krążek opatrzony niezbyt wyszukanym tytułem "Sens Życia" raczej wystraszył, albo w zasadzie rozśmieszył mnie treścią tekstów, do których zajrzałem na samym początku. "Zabij, Zabij Się..." - taki jest refren utworu tytułowego. Spodziewałem się więc punka lub hardcoru na żenująco niskim poziomie.

23 marca nakładem Earache Records ukaże się debiutanckie DVD szwedzkiego Cult Of Luna zatutułowane "Fire Was Born". Wydawnictwo jest zapisem  koncertu, który odbył sie w londyńskiej La Scali 1 lipca 2008 roku. Oprócz samego koncertu do DVD bedzie dołączona druga płyta, na której zamieszczony będzie wywiad z Johannesem Perssonem (gitara elektryczna) oraz Andersem Teglundem (instrumenty klawiszowe), gdzie muzycy odpowiadają na pytania fanów z całego świata. Na drugim krążku znajdą się także clipy do utworów "The Watchtower", "Leave Me Here" oraz "Back To Chapel Town".

Polska to dziwny kraj. Premiera debiutanckiego albumu White Lies miała miejsce w połowie stycznia, ale w Polsce album będzie dostępny dopiero pod koniec lutego. Szkoda, bo zapoznaniu się z zawartością "To Lose My Life" szczerze poleciłbym jak najszybsze zdobycie tego albumu. White Lies  to indie rockowa formacja, która pojawiła się na rynku ni stąd ni zowąd i skutecznie podzieliła krytykę na zagorzałych miłośników i antagonistów. "To Lose My Life” przynosi 10 pełnych polotu i pasji utworów, w których odnajdziemy ścierające się wpływy post-rocka, post-punka czy bardziej współczesnych nurtów z rockiem alternatywnym na czele.

Spowita niebiesko-zieloną poświatą strona internetowa grupy Archive to jak na razie jedyne źródło nowych informacji na temat najbliższych planów Brytyjczyków. O ile wierzyć oszczędnym w detale wieściom muzycy zakończyli nagrywanie nowej płyty pod roboczym tytułem "Controlling Crowds". Jej premiery należy spodziewać się na dniach. Do tego czasu dzięki MySpace fani mogą zapoznać się z dźwiękami testerów - "Intro" i "Bullets", ujawniających w maleńkim stopniu charakter nowego wydawnictwa.

White Lies - dokładnie nie jest znana oficjalna data powstania zespołu. Do tej pory ustalono jedynie, że grupa utworzona została w 2007 roku w West Ealing w Londynie ze zgliszczy formacji Fear Of Flying. Założycielami są Harry McVeigh, Charles Cave i Jack Lawrence-Brown. Ich twórczość wymierzona przeciwko zalewającemu światowy rynek mainstreamowi, to trudna do jednoznacznego ogarnięcia i sklasyfikowania hybryda, na którą składają się zarówno elementy zimnej i nowej fali, alternatywnego, niezależnego rocka i post-punka jak i elektroniki. Londyńskie media wśród inspiracji zespołu wymieniają Arcade Fire, Joy Division, Interpol, The Killers, Echo & The Bunnymen, Tears For Fears oraz The Teardrop Explodes. Wokalna maniera Harry'ego bywa porównywana do stylu Iana Curtisa (Joy Division) i Juliana Cope'a (The Teardrop Explodes).

Do oficjalnego fonograficznego debiutu pod szyldem The Eden House przygotowują się Stephen Carey (Adoration/This Burning Effigy) i Tony Pettitt (NFD/Fields Of The Nephilim). Inicjatywa, której początki sięgają roku 2000, nie była na wstępie traktowana zbyt poważnie. Do czasu, kiedy pierwszymi pracami projektu zainteresowały się przystające na współpracę prominentne postaci kultury gotyckiej...  Zaowocowało to płytowym debiutem z długą listą arcy-ciekawych duetów, kolaboracji i zestawień. Album ukaże się w marcu.

Elvis Costello, właściwie Declan Patrick MacManus (urodzony 25 sierpnia 1954 roku w Londynie) - angielski muzyk rockowy, piosenkarz, kompozytor.

Sonic Youth - zespół założony w Nowym Jorku w 1981 roku. Grupę tworzą wokalistka/gitarzystka Thurston Moore oraz towarzyszący jej muzycy - Kim Gordon, Lee Ranaldo i Steven Shelley.

Wiedeński Whispers In The Shadow konsekwentnie pracuje nad wzbogaceniem swej dyskografii. W tym roku płytotekę kwartetu winny uzupełnić - remiksowy dodatek do ostatniej płyty "Into The Arms Of Chaos" oraz nowy album studyjny "The Eternal Arcane". Pierwsze wydawnictwo-EPka zawierać będzie remiksy i interpretacje ostatnich nagrań Whispers In The Shadow autorstwa Artauda Setha z niemieckiej legendy gotyku w stanie spoczynku - Garden Of Delight, Thomasa Rainera i Sonji Kraushofer z L'ame Immortelle, Matta Howdena z Sieben i innych równie ważnych postaci sceny niezależnej.

Interpol - amerykański zespół rockowy założony w 1998 roku. Najczęściej porównywany jest z Joy Division - za względu na melancholijną muzykę, teksty i sposób śpiewania wokalisty Paula Banksa. Grupa pochodzi jednak nie z Wielkiej Brytanii, a z Brooklynu, z Nowego Jorku, z którym jest nierozłącznie związana.

Hard-Fi - początki brytyjskiej grupy Hard-Fi to 2002 rok. Właśnie wtedy obecny wokalista zespołu Richard Archer, gitarzysta Ross Philips, basista Kai Stephens i perkusista Steve Kemp założyli własny zespół. Historia zaczyna się w Staines, gdzie po klęsce Contempo - porzedniej formacji Archera - artysta wrócił w rodzinne strony i zaczął pracować nad demem.

The Black Heart Procession - zespół z San Diego w Kalifornii, grający muzykę z gatunku indie rock. Formacja powstała w 1997 roku, a jej twórcami są Pall Jenkins (również członek nieaktywnego już projektu Ugly Casanova) oraz Tobias Nathaniel (obydwaj grają w zespole Three Mile Pilot). Grupę często zasilają Mario Rubalcaba, Jason Crane, Joe Plummer, Dimitri Dziensuwski oraz Jimmy LaValle.

Kram z przewidywanymi na ten rok wydawnictwami zamyka grupa Déclassé. Ostatnim muzyczno-wizualnym akcentem jest bezpłatne DVD "For You, Whomever". Materiał zawiera trzy teledyski przygotowane pod nagrania z ostatniej płyty kwartetu "Silos" oraz dwa dźwiękowo przestrzenne miksy utworów "A Man Of Instant Boredom" i "Broken Strings". Całość, choć niezbyt imponująca ilościowo, nadrabia jakością obrazu i dźwięku - olśniewającymi obrazami klipów i cyfrową marką kompozycji. "For You, Whomever" pobrać można za darmo na oficjalnej stronie zespołu.

Déclassé - fiński zespół rockowy założony w latach 90 przez Juha Virta (wokalista) i Jani Lehto (programowanie, kompozytor). Grupa charakteryzuje swoją muzykę jako pop/rock z elementami disco, gotyku, shoegaze i synthpopu.