Ildjarn - solowy projekt black/raw metalowy z Norwegii, którego tematyka nawiązuje do nienawiści do ludzkości czy bliskości z naturą. Człowiek odpowiedzialny z ten projekt to Vidar Vaaer, który dla niektórych znany jest tylko jako Ildjarn. Niektóre nagrania zostały nagrane przy współpracy z muzykiem znanym jako Nidhogg. Ów nagrania są wydawane jako "Ildjarn-Nidhogg".

12 lutego nakładem Artoffact Records ukaże się nowe wydawnictwo polskiego electro duetu Cabaret. EPka dostępna będzie jedynie w formie spakowanego pliku z nagraniami w formacie MP3 i zawierać będzie cztery remiksy utworu tytułowego oraz kończące płytę nagranie "My Digital Dark Lullaby", przywołujące na myśl stylistykę kultowego Tangerine Dream.

Muszę się szczerze przyznać, że przed sięgnięciem po kolejny tom przygód Vuka Drakkainena miałam spore obawy. Pierwsza część była wyśmienita i nasuwało się pytanie, czy kontynuacja książki będzie równie dobra. Po przeczytaniu pierwszych rozdziałów zstąpiło na mnie rozczarowanie - bohater zmienił się z jednostki działającej w rozmyślającą i rozpamiętującą. Inaczej mówiąc - Vuko nieco zdziadział (i nie chodzi mi tutaj wyłącznie o jego przemianę w drzewo, ale i o postępowanie po "odczarowaniu"). Dużo myślenia retrospektywnego (niestety, mało wnoszącego do powieści), mało akcji.

Nie od dziś wiadomo, że Ron Jarzombek to naprawdę świetny, genialny technicznie gitarzysta. Muzyk, kojarzony z takimi zespołami jak Watchtower, Spastic Ink czy Gordian Knot niewątpliwie musi mieć nie tylko umiejętności, ale jakąs wizję swojej muzyki, skoro niemal każdy projekt w któym się udzielał wyznaczał w danym okresie jakies standardy technicznego grania. Specyficznym projektem jest też solowa działalność instrumentalisty. "Solitarily Speaking Of Theoretical Confinemet" jest drugim albumem solowym Jarzombka - albumem bardzo specyficznym.

Jakiś czas temu całkiem przypadkowo natrafiłem na debiutancki krążek Blotted Science. Pewno nie zwróciłbym uwagi, gdyby nie ekipa, która tworzy zespół - Ron Jarzombek (Watchtower, Spastic Ink, Gordian Knot), Alex Webster (Cannibal Corpse) oraz Charlie Zeleny (Behold... The Arctopus). Instrumentalny, progresywny twór z takimi nazwiskami powinien być gwarantem jakości.

Festiwal sztuki ekstremalnej - w taki właśnie sposób organizatorzy promują jednen z największych festiwali ciężkiej muzyki na Starym Kontynencie. Dwunasta już edycja Brutal Assault odbyła się w tym roku po raz pierwszy w miejscowości Jaromer (Jaromierz), około 60 kilometrów od granicy z Polską. Nowe miejsce to nowe oczekiwania i nowe możliwości bowiem całość imprezy została zamknięta w bardzo dobrze zachowanej dawnej fortecy wojskowej Josefov. Zapowiadało się nie lada wydarzenie.