Pojawił się trailer nowego teledysku Evanescence do utworu "My Heart Is Broken". Reżyserem jest Dean Karr, który wcześniej pracował z Iron Maiden, Ozzym Osbournem i Marilynem Mansonem. Gotowy klip będzie miał premierę 24 stycznia. Utwór pochodzi z najnowszego albumu zespołu, noszącego tytuł taki, jak nazwa zespołu. Wokalistka Evanescence, Amy Lee, wyjaśniła, że czerpała inspirację do "My Heart Is Broken" z brytyjskiego horroru / fantasy "Paperhouse".

Na tę powieść z pewnością czeka wielu miłośników fantasy na najwyższym poziomie. „Sto Tysięcy Królestw” amerykańskiej autorki N. K. Jemisin, będąca jednocześnie pierwszym tomem Trylogii Dziedzictwa, od momentu wydania zostało okrzyknięte jednym z najlepszych debiutów gatunku fantasy ostatnich lat. Książka została nominowana do praktycznie każdej prestiżowej nagrody literackiej w kategorii najlepsza powieść roku, m.in. do nagród Nebula, Hugo, Gemmell, Crawford, Tiptree oraz World Fantasy Award.

Kelly Creagh to młoda kobieta, pasjonatka kawy, literatury Edgara Allana Poego oraz starożytnej sztuki tańca brzucha. Książka "Nevermore" jest jej literackim debiutem. Jest to gotycka powieść wnosząca horror na zupełnie nowy poziom, która niebawem doczeka się kontynuacji. Książka ukaże się na początku listopada. DarkPlanet objęła nad nią patronat medialny.

Jak to streścić?...
-miłość-głupota-żal-smutek-poczucie winy-ehh...

Odliczanie rozpoczęte. W najbliższy piątek, czyli ostatni dzień września, na scenie warszawskiego klubu Punkt & Radio Luxembuurg rozpęta się istne pandemonium! Po długiej przerwie do koncertowania wraca uznana formacja Bloodwritten, która wsparta przez białostockie Northern Plague i pochodzące ze Świecia Escape From nie pozwoli wyjść z pod sceny nikomu żywemu. Szykujcie karki na solidną dawkę najcięższego brzmienia. Jako support zobaczycie też warszawski Frost Commander. 

Gdybym nie był zajęty kilkanaście godzin na dobę słuchaniem muzyki byłbym pewnie jakimś szurniętym iluzjonistą, który miałby w zwyczaju występować z kwadrans wcześniej pożyczonym cylindrem. Jako osobnik obyty w świecie złudy wiedziałbym, co powinno być w standardowym wyposażeniu takiego cylindra, ale bez przetestowania sprzętu zawsze obecny byłby pewien element zaskoczenia. Spodziewasz się wesołego, pięknego króliczka, który rozweseli zgromadzoną publikę, a tymczasem wyciągasz jakiegoś toczącego pianę, parchatego zwierzaka, który tylko czeka na okazję by capnąć w palucha. Wielkiego zaskoczenia nie ma, bo królik jest królik, ale to nie to, czego oczekiwałeś.

Postać Jerzego Sosnkowskiego von Nałęcza poznałem poprzez doskonały polski serial "Pogranicze w ogniu", gdzie pojawia się postać rotmistrza / majora Jerzego Osnowskiego, występującego też pod nazwą Rittmeister Georg von Nałęcz-Osnowski (grany przez Tomasza Stockingera). Postać Jerzego Osnowskiego oparta jest na prawdziwej osobie - Jerzym Ksawerym Franciszku Sosnowskim. Sam serial dość luźno potraktował epizody z życia Rotmistrza, jednak na tyle ciekawie, że jakiś czas potem zainteresowałem się tą postacią. W serialu Osnowski jest osobą niebanalną, pełną odwagi oraz tupetu, żyjącą pełnią życia. Osnowski, bohater wojenny, imprezowicz i bawidamek kradnie w bezczelny sposób niemieckie dokumenty odkrywające rodzącą się właśnie niemiecką potęgę militarną. Dokumenty są tak druzgoczące, że aż budzące niedowierzanie wśród jego przełożonych w kraju. 

„Niebo nad Maralal” jest historią Niemki, która po śmierci swojego pierwszego męża wyruszyła na wyprawę do Kenii. Tam spotkała wojownika Samburu, za którego wyszła za mąż i w ten sposób dołączyła do lokalnej społeczności. "Niebo nad Maralal" nie jest typowym wydawnictwem wakacyjnym, o którym zapomina się zaraz po przeczytaniu. Jest to, co prawda literatura rozrywkowa, lecz obraz Afryki przedstawiony w powieści nie jest stereotypowy, autorka nie koncentruje się bynajmniej tylko na opisach przyrody.

Alison Goodman to australijska pisarka, która zwróciła na siebie uwagę czytelników swoją debiutancką powieścią - "Singing Dogstar Blues". Książka została opublikowana w 1998 roku, a autorkę nagrodzono w jej kraju nagrodą za najlepszą powieść młodych dorosłych. Światowy sukces przyniosła jej dopiero powieść  "Dwie Perły Mądrości", która w USA wydana została pod tytułem "Eon" (Dragoneye Reborn) Powieść została sprzedana w 13 krajach i przetłumaczono ją na 10 języków. W Polsce została ona wydana rok temu przez wydawnictwo Telbit jako "Eon - Powrót lustrzanego smoka". Niedawno ukazała się druga część cyklu zatytułowana "Eona - Ostatni Lord Smocze Oko".

Choć spuścizna literacka Sheridana Le Fanu jest bardzo bogata, dziś ten irlandzki pisarz pamiętany jest jako autor zaledwie jednego czytelniczego „bestsellera” – opowieści wampirycznej „Carmilla”. Nieprzemijająca popularność noweli opiera się na patencie, który w każdej epoce i pod każdą szerokością geograficzną zapewniał książkom poczytność – na wyeksponowaniu śmiałej intrygi miłosnej, rozgrywającej się w świecie arystokracji i zamożnych ziemian. I choć książce Le Fanu daleko do przeładowanych pornograficzną treścią obrazków z życia wyższych sfer (znanych choćby z twórczości u markiza de Sade), to nie da się odmówić jej pewnej dozy pikanterii i perwersji.

Mortification to kolejna po Kekal, Extol i Fatima Hill kapela, która gra „chrześcijański metal” i robi to z taką klasą i pierdolnięciem, że niejeden szatański bojownik powinien po przesłuchaniu wydawnictw powyższych kapel odłożyć instrument i ze wstydem zająć się czymś innym np. hodowlą pieczarek lub, co by nie zrazić swego Pana, wykładaniem dachów papą. Po przesłuchaniu “Post Momentary Affliction” pewien jestem już tylko jednego, iż Duch Święty (ponoć on tchnął moc twórczą w tych Australijczyków) to jednak twardy zawodnik i też lubi headbanging.

„Krzyk w niebiosa” to druga powieść historyczna autorstwa Anne Rice opublikowana w 1982 roku. Akcja rozgrywa się we Włoszech w XVIII wieku i opisuje ścieżkę kariery dwóch osób, których współpraca wydaje się dziś dość mało prawdopodobna: szlachetnie urodzonego maestra z Wenecji i posiadającego chłopskie korzenie kastrata z Kalabrii, którzy próbują odnieść sukces w świecie śpiewaków operowych. Jest to pierwsza opublikowana w Polsce i jedna z lepszych, poza „Feast of All Saints" powieści historycznych autorki.

Kilka dni temu miała miejsce w Polsce premiera pierwszego tomu cyklu powieściowego „Księga Wszystkich Dusz” zatytułowanego „Czarownica”. "Księga Wszystkich Dusz" jest międzynarodowym fenomenem wydawniczym wydanym już w ponad 30 krajach. Była ona najpopularniejszą książką targów we Frankfurcie w 2009 roku, a na początku roku bieżącego debiutowała na drugim miejscu listy bestsellerów „The New York Times”, wyprzedzając nawet prozę Stiega Larssona. Osiągnęła też pierwsze miejsce w sprzedaży sieci księgarskiej Barnes & Noble oraz zdobyła tytuł książki miesiąca w sieci Amazon. Nic więc dziwnego, że w końcu nakładem wydawnictwa Amber pojawiła się także na naszym rynku.

Gdy tylko pojawił się ponownie na scenie metalowej pochodzący z Wrocławia Thy Worshiper z młodzieńczymi wypiekami na twarzy porwałam się na nowy materiał. I jak się okazało mój zapał jak najbardziej się opłacił. „Opowieść jednej nocy” to zestaw utworów promocyjnych, zapowiadający wydanie płyty „Wschód”. Materiał bezwzględnie przypieczętował swą obecność na najwyższym podium tegorocznych wydawnictw według mojego osobistego rankingu. Potwierdzeń powyższych słów nie trzeba długo poszukiwać.

„Pamiętniki wampirów” jest cyklem powieści amerykańskiej pisarki L. J. Smith publikowanym od 1991 roku. Trudno go nie porównywać do sagi „Zmierzch”, która to miała nieco więcej szczęścia niż „Pamiętniki wampirów”. Książka powstała na popularności „Pamiętników”, jednak "Zmierzch" szybciej doczekał się ekranizacji. Dopiero po wyemitowaniu filmu producenci zdecydowali się na ekranizacje „Pamiętników”. Powstał jednak serial, który mimo dużej oglądalności w USA nie uzyskał takiej popularność jak wspomniany „Zmierzch”. Szkoda, ponieważ zarówno „Pamiętniki wampirów”, jak i serial na nich oparty, są o wiele lepsze od swojej konkurencji.

Lata 90. na polskim rynku muzycznym to przede wszystkim wydawnictwa kasetowe. Raczkujący biznes fonograficzny na pewno nie był sprzymierzeńcem niszowych formacji, o których wydawnictwa teraz melomani się zabijają. Wrocławski Thy Worshiper bez wątpienia należał do tych podziemnych formacji, które co prawda nie zdążyły szerzej zaistnieć na ówczesnym rynku muzycznym, ale dorobek muzyczny sprawił, ze przez te kilkanaście lat wierni fani się od nich nie odwrócili. Teraz grupa powraca na scenę, czego zwiastunem jest materiał "Opowieść Jednej Nocy". O tym, że Thy Worshiper przygotował twór niekoniecznie na jedną noc opowie lider formacji - Marcin Gąsiorowski.

"Genezis” to jedna z tych książek, za które najpierw ciężko się zabrać, a potem trudno się od nich oderwać. Jest to bardzo dobra powieść science – fiction traktująca w nowy sposób tematy, które wydawałoby się, już dawno są wyeksploatowane w literaturze jak sztuczna inteligencja czy zachowanie ładu społecznego kosztem wolności jednostki. Książkę odbiera się na wielu poziomach, ma wciągającą z czasem fabułę i zaskakujące zakończenie.

„Lista siedmiorga” to kolejna po „Requiem dla mordercy” opisywana na naszych łamach powieść z cyklu „Klub srebrnego klucza” - serii ukazującej się pierwotnie w wydawnictwie Iskry a po latach wznowionej przez Zysk. Książki te obok cykli „Z Jamnikiem” i „Czytelnika” to najbardziej popularne powieści kryminalne. „Lista siedmiorga” nie pojawiłaby się tu jednak gdyby była zwyczajnym kryminałem. Powieść to kryminał łączący w sobie wątki paranormalne z elementami horroru oraz steampunka.

"The Passion of Darkly Noon" z 1995 roku to niezwykle nastrojowa, wieloznaczna opowieść o pożądaniu, łączącym w sobie fascynację i przemoc zarazem. Nie chodzi tu jedynie o cienką linię pomiędzy miłością a nienawiścią, ale o multum symboli, których interpretacja pozwoli na pełne zrozumienie tej produkcji belgijsko-brytyjsko-niemieckiej.
Akcja filmu toczy się w tropikalnych lasach, ciężko jednak stwierdzić, jakie są to lasy. Amazońskie, australijskie? Nie zostaje to sprecyzowane. Miejsce jest więc również alegoryczne. Ciepłe i przyjemne, zarazem skryte i intymne, ale - co przede wszystkim podkreśla Jude - jest niejako pułapką, do którego łatwo się przyzwyczaić i nie ma prawie żadnych szans, aby się później przełamać i z niego odejść.