Znając poprzednią płytę zespołu można było się domyślić, że kolejna będzie próbowała jeszcze mocniej akcentować elementy industrialne. Nikt jednak się chyba nie spodziewał, że do takiego stopnia. W tym momencie należy więc zaznaczyć, że recenzja ta jest pisana przez osobę, która nigdy nie była w Łodzi i z industrialem ma niewiele wspólnego, ale zna za to twórczość Danzig.
Myślę, że poprzednią płytę można uznać za udaną, a nawet za bardzo
udaną i nawet ortodoksyjni fani zespołu powinni zaakceptować
industrialne smaczki. "Blackacidevil" od pierwszych dźwięków zaskakuje.
W zasadzie przez pierwsze trzy utwory mamy do czynienia z głębokim
industrialem, a nawet acid-jazzem. Mnóstwo ciężkiej, przytłaczającej
elektroniki, przesterowany wokal Danziga, ciężkie gitary i perkusja
wybijająca jednostajny rytm. Gdyby mi ktoś nie powiedział, że to Danzig
to bym w życiu się nie domyślił. Nie mam nic przeciwko takiej formie
muzycznej, ale… te numery są kompletnie pozbawione melodii i ognia.
Pewne ożywienie przychodzi w dwóch kolejnych kawałkach, gdzie wokal
Danzig brzmi już normalnie. W dalszym ciągu jednak jesteśmy
szprycowanie acidowymi beatami, ale mamy tu pewien ukłon w stronę
przeszłości - jest ten posępny, narkotyczny klimat, a cała elektronika
wydaje się w tym miejscu być najsłuszniejszym środkiem do osiągnięcia
tego efektu. "Serpentia" to powrót do głębokiego industrialu, ale
prawdziwy i jedyny poważny zgrzyt przychodzi w numerze siódmym "Come To Silver", który jest chyba industrialną balladą - brzmi to naprawdę
żenująco. Ostatnie trzy utwory trzymają przyzwoity poziom, ż czego na
uwagę zasługuje "Hand Of Doom" z fajnie pulsującym basem w tle i
delikatny "Ashes".Początkowy szok jaki przynoszą pierwsze utwory idzie szybko przezwyciężyć. Nie wiem czy można porównywać ten album do poprzednich dokonań zespołu, gdyż to już jest zupełnie inna muzyka. Z punktu widzenia zatwardziałego fana, zapewne ten album by mi się nie spodobał - ten industrial jest naprawdę przytłaczający i niełatwy w odbiorze. Nie jest to też chwytliwe granie - płyta raczej stara się wykreować tłamszący słuchacza nastrój. Z drugiej strony od strony kompozycyjnej niewiele można mu zarzucić - w gruncie rzeczy dostaliśmy zaledwie jeden zły utwór, choć też próżno tu szukać kawałka, który mógłby zostać klasykiem. Płyta skierowana jest raczej do wytrawnych znawców i entuzjastów industrialu, choć myślę, że warto posłuchać i przekonać się, jak muzyk, który przez lata pałał się hard rockiem poradził sobie z nowym wyzwaniem.
Tracklista:
01. 7th House
02. Blackacidevil
03. See All You Were
04. Sacrifice
05. Hint Of Her Blood
06. Serpentia
07. Come To Silver
08. Hand Of Doom
09. Power Of Darkness
10. Ashes
Wydawca: E-magine (1996)
