"Całkowity brak aktywności zespołu przez ostatnie półtora roku nie jest spowodowany naszym lenistwem. Po ponad dziesięciu latach działalności, kliku demówkach i dwóch albumach studyjnych postanowiliśmy zakończyć działalność Northwail.
Zaczynaliśmy jako nastolatkowie zafascynowani skandynawskim black metalem, wtedy wszystko było proste, cierpieliśmy na nadmiar czasu, tłukliśmy ze średnią poprawnością w sali prób naszą twórczość mocno inspirowaną skandynawskimi tuzami i byliśmy z siebie zadowoleni. Z czasem rozwijaliśmy się jako odbiorcy muzyki, a co za tym idzie także jej twórcy. Nie satysfakcjonowało nas stanie w miejscu, chcieliśmy iść do przodu, rozwijać się stylistycznie i technicznie. Z czasem bardzo rozsmakowaliśmy się w długich i skomplikowanych kompozycjach wymagających nakładu czasu i ogromnej koncentracji na każdym etapie tworzenia, od aranżacji, poprzez ćwiczenia na sali prób aż po proces finalnej rejestracji śladów w studiu. Efektem tego był nasz pierwszy studyjny album „Enigma” z 2008 roku.
Nie należeliśmy do ludzi, którzy spotykają się po godzinach tylko po to, żeby porzępolić na instrumentach, a próby nigdy nie były wymówką, żeby się napić. Wkładaliśmy wiele wysiłku w to co robimy, podchodziliśmy do tego ambitnie, ale życie pisze swoje scenariusze. Z czasem bierzemy coraz większą odpowiedzialność za życie nie tylko swoje, ale także osób z którymi to życie wiążemy. Niektórzy z nas nie mogli już sobie pozwolić na poświęcanie się muzyce wymagającej takiego nakładu pracy.
Nasz drugi album „Cold Season” z 2011 roku został zrodzony w wielkich bólach i nie obyło się bez pewnych drastycznych kompromisów. W trakcie jego tworzenia zaczęły też wychodzić na wierzch coraz większe różnice między nami co do oczekiwanego kierunku rozwoju. Wkrótce po sfinalizowaniu nagrań doszliśmy do wniosku, że formuła Northwail już się wyczerpała i przy obecnym rozkładzie sił nie ma już dla nas ścieżki, którą moglibyśmy podążać.
Jednak nie wszyscy
chcieli się poddać. Upór i determinacja sprawiły, że nadal powstawał nowy
materiał w duchu Extreme Progressive Art, który po pewnym czasie skrystalizował
się pod nowym szyldem – Deconstructing Sequence. Nazwa „Northwail” była
zawiązana z konkretnymi ludźmi i konkretną historią. Czuliśmy, że potrzebujemy
odświeżenia formuły, dlatego zdecydowaliśmy się stworzyć projekt pod zupełnie
nową nazwą.
Zaprosiliśmy do współpracy J. Nerexo z Shadows Land, który jako perkusista idealnie wpasował się w nasz nowy, jeszcze bardziej agresywny, pokręcony i progresywny klimat. Efektem naszej współpracy jest zarejestrowana w Monroe Sound Studio EPka „Year One”, nad której finalnym brzmieniem pieczę trzymał Arek „Aro” Jabłoński.
Cała przemiana zbiegła się w czasie ze śmiercią Szymona Czecha odpowiedzialnego za wyprodukowanie obu studyjnych albumów Northwail. Szymon był nie tylko genialnym producentem, ale także wspaniałym człowiekiem, świetnym kumplem i to jemu dedykujemy nasze pierwsze nagranie jako Deconstructing Sequence. W nowym składzie osiągnęliśmy znacznie lepsze porozumienie, a co za tym idzie zupełnie nowy poziom artystycznej swobody. Rezygnujemy z nagrywania pełnych albumów na rzecz dwu-trzyutworowych EP, co pozwoli nam na zagęszczenie cyklu wydawniczego. Jak na razie, ze względu na odległości geograficzne które w międzyczasie nas podzieliły, pozostajemy projektem studyjnym, ale w przyszłości występy na żywo nie są wykluczone. Nazwa się zmieniła, ale muzyka nadal jest żywa. The Year is One!"
facebook.com/DeconstructingSequence
reverbnation.com/DeconstructingSequence
myspace.com/dsprogart
