Dimmu Borgir powstał w 1993 roku z inicjatywy pięciu muzyków: Shagrath (wokal, perkusja), Silenoz (gitara elektryczna), Brynjard Tristan (gitara basowa), Tjodalv (gitara elektryczna) oraz Stian Aarstad (instrumenty klawiszowe). W tym samym roku nagrał minialbum - "Inn Evighetens Morke" na którym znajdują się trzy utwory. Zespół grał melancholijny black metal, w którym dużą rolę odgrywało brzmienie instrumentów klawiszowych. Nazwa Dimmu Borgir wywodzi się z legendy islandzkiej, która mówi, że jest to brama łącząca ziemie z piekłem.
Niedługo potem Dimmu Borgir podpisał kontrakt z wytwórnią No Colours, czego owocem był pierwszy pełny album - "For All Tid". Debiut zebrał dużo pozytywnych recenzji. Dwa lata później ukazał się drugi album - "Stormblåst", który zawierał nieco szybszy i dojrzalszy materiał niż debiut, jednak w podobnym klimacie. Przed nagraniem tego krążka w zespole zaszły małe zmiany - Shagrath zaczął grać na gitarze, a za perkusją zasiadł Tjodalv.Jeszcze w tym samym roku zarejestrowano minialbum - "Devil's Path", na którym zespół wyznaczył sobie drogę, którą będzie kroczył w przyszłości. Muzyka stała się dużo szybsza i agresywniejsza - zupełnie nie przypominała dwóch pierwszych albumów. Dotychczasowy basista został usunięty z zespołu, a jego miejsce zajął Nagash. Chwilowa nieobecność Aarstada (w tym czasie wypełniał służbę wojskową) zmusiła Shagratha do nagrania partii klawiszowych na tym minikrążku.
Zespół podpisał kontrakt z niemiecką wytwórnią Nuclear Blast i w 1997 roku wyszedł wysoko oceniony album - "Enthrone Darkness Triumphant", który zebrał pozytywne recenzje odbiorców.
Melodyjne partie oraz obecność klawiszy sprawiają iż muzyka Dimmu Borgir jest łatwa w odbiorze. Pojawiły się opinie, że zespół stał się komercyjny i zdradził ideę black metalu. Teledysk do utworu "Mourning Palace" był emitowany w komercyjnych stacjach muzycznych co spowodowało szersze zainteresowanie black metalem.
W międzyczasie z zespołu odszedł Stian Aarstad. Przed pojawieniem się nowej płyty, zespół zaprezentował kolejny minialbum - "Godless Savage Garden", na którym znajdowały się dwa nowe utwory, dwa utwory z "For All Tid" nagrane ponownie, cover Accept oraz trzy utwory koncertowe. Shagrath zajął się tu (prócz wokalu) klawiszami, a do zespołu dołączył drugi, zaawansowany technicznie gitarzysta - Astennu - w ten sposób Shagrath mógł się skupić wyłącznie na wokalu.
W 1999 roku wyszedł następca "ETD" - "Spiritual Black Dimnesions". Muzyka na tym wydawnictwie została jeszcze bardziej zdominowana przez klawisze. Pojawiły się partie czystych, operowych wokali użyczonych przez Vortexa (gra też w Arcturus i Borknagar), natomiast za klawiszami zasiadł młody i zdolny muzyk - Mustis, który na propozycję Shagratha dołączył do zespołu.
Po wydaniu albumu Dimmu Borgir pojawia się na wielu dużych festiwalach muzycznych, m.in. na Dynamo Festival. Jest także nominowany do norweskiej nagrody Grammy.
W 2001 wychodzi przełomowy i najwyżej oceniony dotychczas album - "Puritanical Euphoric Misanthropia". W dużej mierze klawisze zastąpiła tutaj orkiestra symfoniczna, a muzyka stała się jeszcze bardziej agresywna, mocna i dojrzała.
W samym zespole zaszły istotne zmiany - odeszli Astennu, Nagash oraz Tjodalv. Miejsce za perkusją zajął jeden z najlepszych obecnie europejskich perkusistów - Nicholas Barker (poprzednio w Cradle Of Filth), basem zajął się Vortex - który z sesyjnego wokalisty stał się oficjalnym muzykiem - a wokalizy jego można usłyszeć w kilku kawałkach na "Puritanical...", natomiast rolę gitarzysty przejął Galder - lider Old Man's Child.
Nowy kierunek w jakim poszedł zespół nie wszystkim się spodobał i niektórzy fani odwrócili się od zespołu, natomiast wielu przeciwników dało się przekonać do muzyki Dimmu Borgir.
We wrześniu 2003 roku wydany zostaje kolejny album - "Death Cult Armageddon - równie wysoko oceniony co poprzednik - w którym są bardziej rozbudowane partie symfoniczne. Zaletą jest klarowne brzmienie krążka.
Niedługo po premierze krążka z zespołu odszedł Barker, a jego miejsce zajął Reno Killerich.
W 2005 roku zespół nagrał ponownie swoją drugą płytę "Stormblåst". Nową piosenką na tym albumie jest "Avmaktslave" i zmieniona "Sorgens Kammer Del II".
W 2007 roku grupa wydała ostatni, jak dotąd album, zatytułowany "In Sorte Diaboli".
Skład:
Stian Thoresen "Shagrath" - wokal
Шyvind Johan Mustaparta "Mustis" - instrumenty klawiszowe
Sven Atle Kopperud "Erkekjetter Silenoz" - gitara elektryczna
Thomas Rune Andersen "Galder" - gitara elektryczna
Simen Hestnжs "ICS Vortex" - gitara basowa, boczny wokal
Jan Axel Blomberg "Hellhammer" - perkusja
Tony Laureano - perkusja
Byli członkowie zespołu:
Kimberly Goss - instrumenty klawiszowe
Stian Aarstad - instrumenty klawiszowe
Jamie Stinson "Astennu" - gitara elektryczna
Stian Arnesen aka Lex Icon "Nagash" - gitara basowa (+ wokal, instrumenty klawiszowe)
Brynjard Tristan - gitara basowa
Kenneth Еkesson "Tjodalv" - perkusja
Reno Killerich - perkusja (tylko na koncertach)
Tony Laureano - perkusja (tylko na koncertach)
Carl-Michael Eide "Agressor" - perkusja (tylko na koncertach)
Nicholas Howard Barker - perkusja
Dyskografia:
01. Inn I Evighetens Mшrke (EP) (1994)
02. Rehearsal (Demo) (1994)
03. For All Tid (1995)
04. Stormblast (1996)
05. Devil's Path (EP) (1996)
06. Enthrone Darkness Triumphant (1997)
07. Godless Savage Garden (EP) (1998)
08. Devil's Path/In The Shades Of Life (1999)
09. Spiritual Black Dimensions (1999)
10. True Kings Of Norway (2000)
11. Puritanical Euphoric Misanthropia (2001)
12. Alive In Torment (Live) (EP) (2001)
13. World Misanthropy (EP) (2002)
14. Death Cult Armageddon (2003)
15. Stormblast (2005)
16. In Sorte Diaboli (2007)
Oficjalna strona internetowa: www.dimmu-borgir.com
MySpace: www.myspace.com/dimmuborgir
Źródło: Wikipedia
