Nie słyszałem jak dotąd innego albumu Isis, nie stać mnie zatem na konstruktywną recenzję – któryś z nadwornych recenzentów – których czytam z zadowoleniem – zrobi to z pewnością z odpowiednim kunsztem.

Nie wiem, jak napisać o tej muzyce, bo słowa wobec niej zwyczajnie brzmią płasko. Ta muzyka jest bajkowa w całej swej rozciągłości: jest groza prawdziwej opowieści, strach i przerażenie pełzające po podłodze, jest wreszcie spokój zielonych pastwisk Pana. Kontrasty, ale przystające do siebie kontrasty? Jak oni to robią? Słucha się tego nie tyle z przyjemnością – to też, to też! – ale przede wszystkim jest to muzyka wymagająca namysłu. Trudno się jej oprzeć. Zaskakuje za każdym kolejnym przesłuchaniem. Jeśli miałbym ich określić, to wskazałbym punkt przecięcia gdzieś pomiędzy Cynic „Traced in air” oraz Tool „Lateralus”.

Słyszeliście, słyszeliście?

a słyszałem ten album i stwierdzam, że jeszcze musze go trochę przeżuć. Jest prostszy, ale ma lepsze harmonie niż dotychczasowe płyty. Ale i tak ostatniego Mastodona nie przebija jak dla mnie.

.

Słyszał, ale mnie akurat nie powaliło - biorąc pod uwagę cała dyskografie zespołu album jest dość przeciętny - mało punktów zaczępnych w porównaniu z innymi albumami tej formacji. Tool'owe pozostałości rzeczywiście można tutaj odnalezc nie mniej jednak nie robi to takiego wrażenia jak na Panopticon nie wspominając już o Oceanic. Jak dla mnie to takie 6 na 10 :)

...and music? Well, it's just entertainment folks.

Nie bedzie drugiego RiB. Nie bedzie drugiego Panopticonu.

"Zwycięskie wojska radzieckie wracają spod Berlina na paradę zwycięstwa w Moskwie. Nagle po drodze słychać wybuchy i strzelaninę. - Czyżby to już strzelano na wiwat? - Nie, to 6 Armia w dalszym ciągu zdobywa Wrocław."