Coś ostatnio dużo fanów brutal deathu się wypowiada. Jak widzę biografia Domestic Waste z 2007 roku. Ponieważ część z nich to moi byli ziomale, postanowiłem im wspaniałomyślnie przedłużyć żywot na DP.

Jakość dźwięku jak na polskie promo i tak nie najgorsza. Jednocześnie zwracam uwagę na ciekawe wykorzystanie monitora w końcowych riffach, subtelne przemycenie instrumentów klawiszowych, do tego stopnia subtelne, że w ogóle ich nie słychać. Ponadto riffy, od których gitara sama wywraca się w drugą stronę, a solówki tak szybkie, że nie widać w ogóle strun.
Słuchać od razu głośno, bo inaczej nie ma sensu tracić 5 minut życia. Polecam.

od czasu do czasu warto wrócić do źródła