W żyłach moich płynie mrok
lecz sercem dobro rządzi.
Mimo ran i blizn na duszy
mój wzrok za Tobą gdzieś błądzi.

Czarna poświata otuliła wiarę,
nadzieja leży gdzieś w grobie
wśród czerwonych róż miłości
płaczących swą rosą w żałobie.

Kluczem miłości otwarto wrota
do Purgatorium wieczności.
Droga do Nieba - zamknięta przez Boga
Schody piekielne - w nicości.

Zagubiona dusza krwawiąca z boleści
niczym klucz do serca zdradą przełamany.
Kolejna baśń włożona pomiędzy powieści,
gdzie zegar życia przez czas zatrzymany.

Piękna pajęczyna zawieszona
na magicznej bieli sufitu-
kołysze spokojnie i wprawia
w ruch niezliczone myśli
płynące przez koloryt jedwabiu
otulony nieprzenikalną mgłą

Pokój przez który płyną
zostaje zminimalizowany do
kształtu pudełka po zapałkach
jego barwy i odcienie-wszystkie

Jedne prężące się
w butelkowy granat
Drugie zielone-ukazujące
radość cytrynowego drzewka

-Wszystkie niezależnie jakie wspaniale
kontrastują z tą trumienną pajęczyną

Człowiek - wije gniazda,
płodzi młode,
poluje, zdobywa i przetwarza
różne rodzaje pokarmu.

Człowiek - ucieka spłoszony,
irytuje, wydala, szkodzi.

Człowiek - podgatunek gołębia
o wyjątkowym znaczeniu
estetycznym i trofealnym.

Człowieku - przed klatką
uciekaj, bo gdy Cię
w niej zamkną,
ucieczka będzie tylko
Oniryzmem.

samotna droga
zaglądanie w szarość okien
(czego nie widać na dnie piekła, można zobaczyć w czterech ścianach)

łzy nieba rozpuszczają myśli
własne oczy wysuszone

wypłukiwanie
woda zostawia tylko kamienie myśli
czystość
pamięć tego, czego nie się chciało

tęsknota za słońcem na wiecznie chmurnym niebem
...słońce wypala pamięć,
myśli.

pytanie

Beatrice