Tarja Turunen udostępniła oficjalny teledysk do utworu z nadchodzącego zimowego albumu. „O Come, O Come, Emmanuel" można już obejrzeć i posłuchać w sieci. Tym samym można złapać urywek z krążka “from Spirits and Ghosts (Score for a dark Christmas)”. Fińska sopranistka zaskakuje ekscytująco mroczną wersją klasycznego świątecznego hymnu. Jego intensywna atmosfera, orkiestrowe dźwięki i elektroniczne brzmienia wprawią w wyjątkowy nastrój.

Wielkie oburzenie towarzyszyło zwolnieniu przez Iron Maiden Paula Di’Anno. Po wydaniu płyty „Killers” zespół stał się bardzo znany i zwiedzał świat koncertując jako samotny lider lub jeszcze supportując takie gwiazdy jak UFO czy Judas Priest. Charyzmatyczny wokalista był rozpoznawalny, lubiany przez publiczność i utożsamiany ze stylem grupy. Do dziś wielu starszych fanów z sentymentem powie, że to najlepszy głos Ironów. Górę wzięły jednak problemy z uzależnieniami i coraz częstsze niedyspozycje, niweczące wysiłek pozostałych muzyków i hamujące rozwój zespołu. Musiało dojść do zmiany. Ci co narzekali nie mogli jednak się spodziewać co wydarzy się już za chwilę. Na scenie pojawił się nie znany nikomu Bruce Dickinson z zespołu Samson, który na zawsze miał zmienić oblicze Iron Maiden.

16-sta edycja Wrocław Industrial Festival już za niecałe 2 miesiące. W tym roku festiwal odbędzie się w dniach 2-5 listopada. Gwiazdami będą The Young Gods, który zaprezentuje specjalny „vintage set” złożony z materiału z dwóch pierwszych klasycznych już płyt: „The Young Gods” i „Lea’u Rouge”. Drugą gwiazdą będą mistrzowie surrealistycznej elektroniki i eksperymentu Nurse With Wound z Anglii, a oprócz nich zobaczymy blisko 25 zespołów i DJów z całego świata. 

„Nuclear Fire” to była płyta, która bardzo mi się spodobała i której słuchałem namiętnie i wielokrotnie. Nic dziwnego, że byłem ciekawy, co Primal Fear zaproponuje następnym razem. Długo nie trzeba było czekać, bo już w 2002 roku żelazne ptaszyska uderzyły po raz czwarty i to co najmniej dorównując swoim poprzednim dokonaniom: „Metal eagles – flying side by side. Silver heros – hear our cries”.

Już w połowie marca do Polski powróci legenda symfonicznego metalu – Therion. Szwedzki zespół promować będzie pierwszy od sześciu lat nowy album studyjny, metal-operę „Beloved Antichrist”. Przed Therionem wystąpią Rosjanie z Imperial Age, również z metal-operą „The Legacy Of Atlantis” oraz niemiecki Null Positiv. Therion zagra we Wrocławiu, Warszawie i Gdańsku.

Przez trzy lata jakie minęły od „Death Metal” w Dismember sporo się zmieniło. Z zespołu odeszli Robert Sennebäck i Richard Chabeza. Na gitarze zatrudniony został Magnus Sahlgren, a na kolejnej płycie „Hate Campaign”, na basie, gościnnie zagrał Scharlee D’angelo znany z Arch Enemy, Mercyful Fate i Witchery. Sam styl Dismember jednak nic się nie zmienił. „Hate Campaign” jest albumem idealnie wpasowującym się w sprawdzony klimat grupy i całego szwedzkiego death metalu.

Pośród podmuchu nuklearnych wybuchów i łun piekielnego ognia, żelazne orły nadleciały po raz trzeci. Za sprawą „Nuclear Fire” Primal Fear pokazał się z jeszcze lepszej strony czyniąc swój heavy/power metal wybitnie melodyjnym i przebojowym. Od poczatku atakują nas śpiewne wokale, powyciągane refreny, porywające riffy i płynne solówki. Można powiedzieć, że płytę otwiera taka jej wielka czwórka. Każda z tych pozycji to wielki hicior, który idealnie się komponuje i można śpiewać go razem z Ralfem.

Po małej przerwie regeneracyjnej, świdnicki Nuclear Holocaust wraca na utarte koncertowe szlaki i wojenne ścieżki lewej ręki w celu szerzenia swych wdzięków, dźwięków z ciepłego jeszcze splita z Łbem Prosiaka oraz dla utwalenia zbiorowej pamięci o ich zeszłorocznym albumie "Overkill Commando". W najbliższym czasie zespół będzie można zobaczyć na trzech koncertach: 9 czerwca w Bydgoszczy, dzień później w Gdańsku oraz 1 lipca w Bielsku-Białej. 

Na wyjątkowym koncercie, który odbędzie się 27 października 2017 roku w Łodzi, w Klubie Wytwórnia w ramach Międzynarodowego Festiwalu Producentów Muzycznych - Soundedit wystąpi niekwestionowana gwiazda muzyki elektronicznej i industrialnej – Gary Numan. Unikatowy styl wokalu Numana wywołuje poczucie bezustannie pracującej maszynerii i lodowatego wyobcowania. Jednocześnie pobudza silne emocje „opakowane” elektronicznym hałasem. 

SG Records nie daje zapomnieć o Confess. W 2014 roku recenzowałem „Jail”, w 2015 dostałem singiel „Exit Light”, a teraz przyszła kolej na nowy album „Haunters”. Jak podaje notka informacyjna na egzemplarzach promocyjnych, „Jail” było bardzo dobrze przyjęte i wyprzedało się w trzy dni, a następnie odbyło się kilka światowych tras. Po nich zespół zabrał się do pracy nad nowym albumem i kontynuuje swoją historię.

Demimonde z Pragi istniał już w latach dziewięćdziesiątych i na koniec swojej ówczesnej działalności wydał eksperymentalny album „Mutant Star”. Ja o nim nie słyszałem, ale w przesłanej notce zespół chwali się jego dużym sukcesem. Po szesnastu latach od tego wydarzenia odrodzili się w połowie oryginalnego składu i postanowili kontynuować swoją kosmiczną przygodę, czego efektem jest „Cygnus Oddysey”. Taka pogmatwana i nasączona elektroniką muzyka zowie się space metalem i Demimonde jest jego rdzennym przedstawicielem.

23 czerwca 2017 roku ukaże się „YEAH!” - nowa EP'ka formacji KMFDM, na której znajdzie się pięć utworów. Natomiast już w sierpniu tego roku fani grupy będą mogli cieszyć się również ich nową studyjną płytą. Na krążku „YEAH!” znajdą się dwa nowe utwory: „Hell yeah”, który brzmi jak klasyczny utwór KMFDM z mocnym bitem i cynicznym tekstem oraz „Freak Flag”, czyli hymn wyrzutków, freaków i w zasadzie nas wszystkich.

The Dillinger Escape Plan, jedna z najważniejszych grup w historii muzyki mathcorowej, wystąpi 10 sierpnia w Krakowie. Ich gośćmi specjanymi będą The Number Twelve Looks Like You i God Mother. The Number Twelve Looks Like You to amerykański zespół, który w pierwszej dekadzie XXI wieku zyskał spore uznanie swoją specyficzną mieszanką mathcore i post-hardcore, w której można dopatrywać się elementów punkowych, jazzowych, a nawet progresywnych. 

Rok po debiutanckim albumie „Carpathian Wolves”, Graveland nagrał swoją drugą płytę „Thousand Swords”. Początkowo wydała go austriacka Lethal Records, ale Darken szybko opublikował materiał w swojej Isengard Productions. Właśnie tą wersję kasetową mam ja. Jest tam informacja, że zespół odcina się od Lethal Records, a realizacja materiału w tej wytwórni było wielkim błędem. Graveland występuje także przeciwko żydowskim korporacjom, takim jak Osmose, Nuclear Blast, demokracji, hardcoreowi i innym wrogom black metalu. A więc wojna!

„Following The Voice Of Blood” to trzecia płyta Graveland, przy której zespół związał się z niemiecką No Colours Records. Rob Darken, standardowo wspomagany perkusyjnie przez Capricornusa, snuje swoją pradawną, zimową opowieść w niezachwianej wierności podziemnemu black metalowi, toczącemu wojnę z całym światem. Ci nieliczni, którzy, w 1997 roku, wytrwali w nienawiści i nie sprzedali swoich ideałów, mogą liczyć na pozdrowienia. Inni muszą szykować się na wojnę, w wyniku, której „floks of black crows will eat the dead bodies of our foes”.

Sporo wydarzyło się w War-Saw od czasu debiutanckiego „Nuclear Nightmare”. Przede wszystkim zmieniła się większość składu. Obecnie obok Kamila Podgórskiego i Marka Molendy, zespół tworzą Łukasz Borawski na gitarze i Łukasz Podgórski na wokalu. Za bębnami natomiast zasiada Pavulon, który ma zaliczone występy chyba w połowie polskich zespołów metalowych. Te właśnie osoby odpowiedzialne są za płytę „The Manifest”, która ukazała się na początku roku.

Po pierwszej płycie „Kronet Til Konge” Dødheimsgard opuścił Fenriz, a na basie zastąpił go Alver. Ponadto zespół poszerzył się o drugiego gitarzystę, którym został Apollyon z Aura Noir. W tym składzie nagrali swój drugi album „Monumental Possession”, który ukazał się w czerwcu 1996 roku.

Kataklysm został założony w 1991 roku w Montrealu, szybko i na następne dziesięciolecia, stając się ikoną i najwybitniejszym reprezentantem kanadyjskiego death metalu. Zaczynali od demówek i innych, krótszych materiałów, aby w 1995 roku wydać swoją pierwszą płytę pod szyldem Nuclear Blast. „Sorcery” to album, który mógł zaszokować nawet wytrawnych maniaków śmiercionośnej muzy, bowiem taką dawkę ciężaru i zniszczenia trudno uświadczyć gdziekolwiek indziej.

Hypocrisy powstało w 1990 roku z inicjatywy Petera Tägtgrena. Do współpracy zaprosił najpierw wokalistę Masse Broberga, z którym nagrał pierwsze demo „Rest In Pain”, samemu obsługując wszystkie instrumenty. Szybko jednak udało się skompletować zespół i w pełnym składzie nagrać album „Penetralia”, który ukazał się na jesieni 1992 roku nakładem Nuclear Blast. Ja mam kasetę, która w Polsce została wydana rok później przez Loud Out Records i charakteryzuje się tym, że ma dwie Side A.

Pierwszą zmianą jaka rzuca się w oczy na drugiej płycie  Nocturnus jest to, że skład zespołu został poszerzony o wokalistę. Obsługujący perkusję Mike Browning ustąpił miejsca Danowi Izzo, może ze względu na trudności ze śpiewaniem podczas koncertów. Głos Mikea nie był zły i pasował do muzyki, więc myślę, że bardziej chodziło właśnie o kwestie techniczne. Dan dobrze wpasował się do Nocturnus, nie zmieniając jego oblicza. Jego wokal jest dość podobny, a zespół dalej rozwija swój galaktyczny death metal, prezentując ciekawą i pełną zawirowań muzykę.