Gdzieś w pobliżu rozległy się czyjeś ciche kroki
To tylko tęsknota nadciąga
W tę noc pachnącą martwymi liśćmi...

I to nie, wbrew pozorom, ciekawość jest tym stopniem, a nieuwaga. I lekceważenie.

I cóż zrobić, kiedy życie nie cieszy? Kiedy lepsze jutro przewidziane jest na "za cztery miesiące" a lepsza przyszłość na "wtedy kiedy skończę studia i będę mogła z Tobą być"?

.

częstotliwość myślenia rośnie wraz z odległością...

Jakos często rozmyślam o życiu. o tym, jak się zachowuję sama.. jak się zachowują bliskie mi osoby. o tym, co będę robic w tym liceum. czy dogadam się z ludźmi czy nie... czy kogos pokocham. ale milosc..

Wiatr rozwiewał jej długie, ciemne włosy. Opadały jej na twarz. Poważną, zamyśloną. Nieobecny wzrok wbiła w ziemię. Oddychała ciężko, On stał obok niej, przyglądał się w milczeniu. Był pełen obaw.
- Chcesz się rozstać, prawda?
- Skąd wiesz? - Głos miała martwy, pozbawiony jakiegokolwiek zabarwienia emocjonalnego.
- To widać... dlaczego mi to robisz?
Chwila ciszy. Odważyła się spojrzeć na niego. W jej oczach płonął tylko lód.
- Ne jesteśmy dla siebie stworzeni.

Nie ma w sumie co streszczać, bo aby dotrzeć do sedna trzeba przeczytać całość. To nawet nie jest do końca historia. Bohaterowie nie mają imion, a jedyne nazwy własne jakie występują w opowiadaniu, to dwie nazwy miast i nazwa motoru, przewija się również nazwa "tatrzański szczyt" w opisie fotografii. Sami bohaterowie także nie są najważniejsi - liczy się skutek i przyczyna zajść przedstawonych w tekście, oraz emocje jakie targają głównym bohaterem, o którym piszę "JA".
I historia nie ma nic wspólnego ze mną lub kimkolwiek kogo znam - osoby, sytuacje itd. są albo przypadkowe, albo wzorowane na wiecej niż jednej osobie.
Miłej lektury:)
Hannibal

Dziewięć kaprysów na życie solo

Kaprys I

Zamykając za sobą drzwi mieszkania o poranku nigdy nie pamiętasz co wydarzy się dzisiejszego dnia. Kto mógłby to pamiętać? Za bramą monotonii wszystkie wspomnienia są na wagę złota, nawet te najgorsze.

- Dzień dobry – odrzekł nieznajomy.
- Witam.
- Tęsknię za tobą. Tak bardzo mi zależy...
- Czy my się znamy? – spytała zdezorientowana.
- Wątpię. Kocham Cię, wiesz o tym.
- Proszę, odejdź!

Oczy z błękitnego marmuru
Wpatrzone w bezkresną otchłań Wszechświata
Ile tysięcy lat jeszcze upłynie
Nim zrozumiesz, że byłam tą jedyną?

Oczy z błękitnego marmuru
Spękane przez nadmiar bezsennych nocy
Wciąż czekam na jedną twą myśl
W której wystąpię JA

Choć nie mam już sił wypatrywać świtu
Nie przestanę tańczyć z chaosem wspomnień
Choć nie wierzę, że mnie jeszcze pamiętasz
Nie puszczę z rąk nici prowadzącej do ciebie

Oczy z błękitnego marmuru
Widziały więcej, niż ten gnijący świat
Otwierały wrota do kolejnych rzeczywistości
W każdej znajdując nową wersję CIEBIE

Oczy z błękitnego marmuru
Uśmiechają się smutno do spadających gwiazd
Ile stuleci jeszcze upłynie
Nim zabiorą mnie ze sobą?

Nie mam już sił wypatrywać świtu
Bo wiem, że nie nadejdziesz razem z nim
Niebieskie łzy zmyją tę noc
Jak miliony poprzednich, bezsennych przez ciebie

Oczy z błękitnego marmuru
Widzą dźwięki, słyszą ślady
Ślady stóp na śniegu, co wyściela
Korytarze pamięci, ścieżki do serca

Oczy z błękitnego marmuru
Nie widzą, że to wszystko od dawna jest snem
Odkąd odszedłeś z ostatnim brzaskiem
Zabierając nadzieję w zamian za szaleństwo

...lecz one wciąż będą wypatrywać świtu
A ja wciąż będę tańczyć w chaosie wspomnień
Niebieskie łzy zmyją i tę noc
Jak miliony poprzednich, martwych bez ciebie

W trzy lata od wydania kultowego już krążka "Bastard" ikona polskiej sceny metalowej powróciła na scenę z albumem "Róże Miłości… Najchętniej Przyjmują Się Na Grobach". O ile już "Bastard" prezentował bardziej okrzepniętą muzykę, o tyle chyba mało kto się spodziewał, ze Kat pójdzie jeszcze dalej i nagra chyba najbardziej przystępny album w swojej karierze.

era prekolumbijska przychodzi powoli i zostawia śluz ślimaczy
na włosach i paznokciach
zupełnie brakuje formy temu
które trzeszczy w deskach każdego wieczoru i szczypie w oczy

zupełnie brakuje formy tym ulicom
wykradzionym Schulzowi z hymnu do wolności

zupełnie

i palę się w tobie
palę
aż do skamieniałości

Ktoś Gdzieś Kiedyś
Z Kimś Bez Kogoś
Bez Tej Jednej I Jedynej
W Cieniu Śmiechu I Radości
Dla Tej Jednej i Jedynej
Ktoś Umiera Dla Miłości
Dla Miłości Świata Swego
Dla Uśmiechu Bolesnego
Ktoś Gdzieś Kiedyś
Żył Nieżyjąc
Ktoś Gdzieś Kiedyś
Kochał Szczerze
Kogoś Kiedyś Potajemnie
...
Tego Kogoś To Zabiło..