8 października 2014 roku trafi do księgarń pierwszy tom kronik pisanych przez Boba Dylana. "Kroniki" to zapis pierwszych muzycznych doświadczeń i niezwykłych spotkań, które zapoczątkowały karierę jednego z najważniejszych artystów XX wieku. "Kiedy na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych zaczynał swoją przygodę, amerykańska scena muzyczna była dosyć monotonna. Popularne stacje radiowe nadawały piosenki łatwe i przyjemne. Słuchacze dopiero czekali na rewolucję, nową energię i nowe życie. Dylan nie chciał być rewolucjonistą, ale i nie wpisywał się w promowany przez radio nurt muzyki popularnej. Robił swoje, nie przejmując się, że – jak mu się zdawało – nie ma szans na komercyjny sukces. 

"Piaskun" to kolejny majstersztyk znakomitego szwedzkiego duetu, który ukazał się właśnie nakładem wydawnictwa Czarne. Pewnej zimowej nocy na moście kolejowym niedaleko Sztokholmu maszynista zauważa przy torach broczącego krwią człowieka. Ranny trafia do szpitala z rzadkim w tych okolicach ciężkim zakażeniem bakteryjnym, tak zwaną chorobą legionistów. Zaskoczenie jest jeszcze większe, kiedy okazuje się, że tajemniczy chory od siedmiu lat widnieje w rejestrze zmarłych. Wszystko wskazuje na to, że jest jedną z wielu nieodnalezionych dotąd ofiar seryjnego mordercy Jurka Waltera. Ale jakim cudem odnalazł się po tylu latach, skoro jego niedoszły zabójca od dawna odsiaduje wyrok? I kim jest tajemniczy Piaskun, który usypia dzieci i przetrzymuje je w ciemnościach?

W ostatnim czasie Patti Smith - kultowa artystka, ikona nowojorskiego punk rocka, przypomniała się swoim fanom, również tym w Polsce. W 2012 roku ukazał się jej nowy studyjny album, zatytułowany "Banga", który zebrał bardzo dobre recenzje wśród krytyków. Ostatnio artystka zapowiedziała swój przyjazd do Warszawy, gdzie 17 sierpnia zagra w Amfiteatrze w Parku Sowińskiego jedyny koncert w naszym kraju. Na rynku pojawiły się również polskie wydania jej książek “Poniedziałkowe dzieci” (2012) oraz “Obłokobujanie” (2014) - prozatorsko - poetycka opowieść o stawaniu się artystką.

Patti Smith zastanawiała się, czy nie zostać malarką, ale ostatecznie uznała, że nie ma do tego drygu. A jednak "Obłokobujanie" to obraz namalowany słowami – jest w nim czułość i wrażliwość poetki, bogactwo szczegółów właściwe dziełom flamandzkich mistrzów i odrobina szaleństwa nowojorskiej bohemy. Autorka "Poniedziałkowych dzieci" zastrzega, że również w tej książce wszystko jest prawdą. Pierwszy egzemplarz podarowała ojcu. Zdążył przeczytać, zanim umarł. Powiedział swej córce, że dobrze się spisała. "Obłokobujanie" to prozatorsko-poetycka opowieść o stawaniu się artystką.

Tabor Süden, były policjant z Sekcji do spraw Poszukiwań, odbiera tajemniczy telefon od swojego ojca, który od 35 lat uważany jest za zaginionego. Niestety rozmowa jest zbyt krótka, niewyraźna, szybko zostaje zerwana i Südenowi nie udaje się czegokolwiek dowiedzieć. Bohater postanawia wrócić do rodzinnego Monachium i odnaleźć ojca, choć jest to raczej szukanie igły w stogu siana. Tabor trafia do agencji detektywistycznej prowadzonej przez Edith Liebergesell. To właśnie ona zwerbowała go do swojego biura zaraz po tym, jak odszedł z policji. Wtedy jeszcze nie był zainteresowany nową pracą. Chciał rozpocząć spokojne życie, z dala od zaginionych osób i wiecznych poszukiwań. Tajemniczy telefon burzy wszystkie jego plany i Süden postanawia przyjąć propozycję nałogowej palaczki Edith i zatrudnia się w jej biurze detektywistycznym.

Mroczne powieści Johana Theorina zrobiły ogromne wrażenie na czytelnikach i wywołały spore poruszenie w szwedzkiej literaturze. Wielokrotnie nagradzany, urodzony w Göteborgu pisarz i dziennikarz często osadzał akcję swoich dreszczowców na bałtyckiej wyspie Olandia. Jednak w swojej najnowszej książce, zatytułowanej “Święty Psychol”, Theorin zabiera nas do miasta średniej wielkości, gdzieś na zachodnim wybrzeżu Szwecji, w sam środek szaleństwa - do szpitala psychiatrycznego. 

“Nie każdy może powiedzieć o siebie, że żyje, ale śmierć zapuka do wszystkich.” Inspektor policji kryminalnej Clemencia Garises odbiera późnym wieczorem informację o popełnieniu morderstwa. Ofiarą jest biały mężczyzna, Abraham van Zyl zastrzelony we własnym domu, znajdującym się w bogatej białej dzielnicy w Windhuku w Namibii. Wszystko wskazuje na to, że była to egzekucja. Jedynym świadkiem zbrodni jest czternastoletnia dziewczynka, córka denata, jednak jest w tak silnym szoku, że policja nie może wyciągnąć z niej żadnych zeznań. Reszta rodziny również jest niechętna do współpracy, co więcej żona zamordowanego - pani van Zyl nie mówi do końca prawdy i ukrywa coś ważnego, co miałoby istotne znaczenie dla przebiegu śledztwa. 

Najgorsze uczucia zjawiają się jak czarne mewy

Gdy po raz kolejny zawiodłam się na sobie

Nie wytrzymałam nacisku sumienia

Na zdegradowaną podświadomość

Chore myślenie jest tu tylko skutkiem

Znów przeoczyłam coś na mej drodze

Jakby wokół nie rosły drogowskazy

Zwykłam nie patrzeć nigdy przed siebie

I ignorować wszelkie wskazówki

Gorszyć się radą jak krwią na dłoni dziecka

Jednak choć wszystko to woła o rozum

I choć to wszystko jest głupią chwilą

Nie cofam losu z nieprzebytej drogi