Ledwie rok minął od „Beyond Sancturum”, a już Therion zaskoczył swoją trzecią płytą. Niby czasu upłynęło niewiele, ale pomysł na siebie już był zupełnie inny. „Symphony Masses  Ho Drakon Ho Megas” to płyta znacznie oddalająca się od death metalu i odkrywająca mitologiczny świat magii i orientu.

Rok po debiutanckim „Of Darkness…” Therion zabłysnął nowym albumem „Beyond Sanctorum”. W tym czasie zespół opuścił basista Erik Gustafsson, ale na jego miejsce nie został zatrudniony nikt nowy. Nagrywaniem partii basu podzielili się gitarzyści Christopher i Peter. Ale to nie jedyna nowość w Therion. Wprawdzie w dalszym ciągu mamy do czynienia z ciężkim death metalem, ale gdzieś tam można już usłyszeć nieśmiałe zalążki symfonii.

Trans-Siberian Orchestra, czyli wielki orkiestralny projekt członków Savatage, przypomniał o sobie nowym, szóstym już albumem „Letters From The Labyrinth”. Powrót po sześciu latach okazał się efektowny i przeprowadzony z wielkim rozmachem, lista muzyków w nim występujących jest bardzo, bardzo długa. Długa jest też lista utworów zawartych na płycie, a ich styl i tematyka bardzo różne. Naprawdę jest czego posłuchać.

Szwedzka grupa metalowa Therion już za 3 tygodnie zagra w Polsce 3 koncerty. Pierwszy z nich odbędzie się 28 stycznia w klubie Progresja Music Zone w Warszawie. Kolejne występy będą miały miejsce 29 stycznia w klubie Kwadrat w Krakowie oraz 30 stycznia w B90 w Gdańsku. Zespół supportować będą trzy kapele: Luciferian Light Orchestra ze Szwecji, Ego Fall z Chin oraz Imperial Age z Rosji.

Już w styczniu na trzy koncerty przyjedzie do Polski Therion, tymczasem zaś wieści związane z zespołem docierają nie tylko z jego obozu, ale też z Hippie Game. Programiści z chińskiej firmy tworzą właśnie przeznaczoną wstępnie na systemy Android i iOS grę 2D, w której mrocznym świecie mierzyć się trzeba będzie m.in. z wampirami, zatytułowaną "Never Gone". Wykorzystane mają w niej zostać utwory oraz wizerunki członków słynnej grupy ze Szwecji. O współpracy z Therion opowiada Woods - członek azjatyckiej ekipy zarządzający tym projektem.

Knock Out Productions prezentuje koncerty weteranów symfonicznego metalu – Therion. Szwedzi zagrają w Polsce trzy koncerty: 28 stycznia 2016 roku w warszawskiej Progresji, 29 stycznia w krakowskiej Fabryce oraz 30 stycznia w gdańskim B-90. Razem z Therion do Polski przyjadą: psychodeliczno-rockowy projekt Christofera Johnssona – Luciferian Light Orchestra oraz rosyjski, symfoniczno-metalowy Imperial Age. Bilety na wszystkie koncerty w cenie: 95 zł – przedsprzedaż, 110 zł – w dniu koncertu.

Old Temple z dumą przedstawia kolejnego przedstawiciela metalowej sceny z Chile. Z najgłębszej czeluści piekła wywodzą się bestialskie dźwięki black death metalowego Kratherion. Miażdżący krzyż będący bluźnierczym ciosem w całun Chrystusa. Mantra Lucifer Flagelantes zaspokoi mroczne pragnienia fanów podziemnego metalu. Dziewięć opętanych utworów pełnych czarnej magii, okultyzmu, ezoteryki, kultu śmierci zniszczenia ducha rozkładu ciała i nienawiści do masowej religii. Album wydany w standardowym pudełku. Wszystkie kopie ręcznie numerowane. Oprawę graficzną wydawnictwa wykonał lider zespołu Vilu.

Słowianie połabscy byli najbardziej wysuniętymi na zachód plemionami słowiańskimi i z tej racji jako pierwsi padli „ofiarą krwawej chrystianizacji zachodniego możnowładztwa”. Mimo to zdołali utrzymać swoje ziemie i wiarę aż do dwunastego wieku. Zamieszkujący wyspę Rugię Ranowie byli obrońcami Arkony - najważniejszego ośrodka kultu boga Świętowita. Znajdował się tam jego posąg i skarbiec. Ta „ostatnia świątynia słowiańskiej wiary” została najechana i spalona w 1168 roku przez duńskiego króla Waldemara I. To wydarzenie przypieczętowało kres kultury Słowian połabskich. Po 845 latach Percival Schuttenbach albumem „Svantevit” pragnie „przypomnieć ten dzielny, wojowniczy lud słowiański.”

Szwedzcy mistrzowie symfonicznego metalu - grupa Therion, udostępniła w sieci trailer promujący ich najnowsze wydawnictwo DVD zatytułowane "Adulruna Redivia And Beyond". Podwójne DVD z bonusową płytą DVD w limitowanej edycji digipak ukaże się już 28 lutego 2014 roku nakładem wytwórni Nuclear Blast. Pakiet będzie obejmował dwa koncerty, które zostały zarejestrowane na żywo w Atlancie w 2011 roku i w Budapeszcie w 2007 roku oraz dodatkowy, bonusowy materiał. Tracklistę "Adulruna rediviva and beyond" oraz trailer prezentujemy poniżej.

Niobeth to hiszpański zespół grający symfoniczny gothic metal, a „Silvery Moonbeams” to ich druga płyta, wydana we wrześniu 2011 roku. Już od zetknięcia z okładką łatwo się zorientować jakiego klimatu należy się spodziewać na płycie i nie są to mylące pozory. W bajkowy świat wprowadza już pierwszy utwór o księżniczce muzyki wygnanej przez zawistne węże. Zostając jeszcze przy okładce wspomnę, że płyta jest bardzo ładnie wydana i zaopatrzona w książeczkę, gdzie oprócz tekstów, zdjęć zespołu i wszelkich informacji, są też grafiki do każdego utworu.

Zespół Therion na nadchodzącej trasie przygotował dla swoich fanów nie lada niespodziankę. Szwedzi zagrają w całości swój totalnie klasyczny album "Vovin". Oprócz tego oczywiście nie zabraknie hitów, zarówno starszych jak i nowszych. Zapowiadają się trzy fantastyczne koncerty dla każdego fana Therion. Pojawiła się zmiana w line-upie - zamiast zespołu The Devil zagra Heavenshine z Włoch. Ten symfoniczny power metalowy band rozpocznie każdy z trzech koncertów w Polsce. Dokładną rozpiskę godzinową podajemy poniżej.

"Deggial" to siódmy krążek Therion i tak jak za każdym razem jest inny od poprzedniego. Zespół zawsze konsekwentnie podążał własną drogą i nie inaczej jest tym razem. Część wokalna znowu jest absolutnie zdominowana przez chóry i solistki, jednak muzyka w dużej części jest rockowa. Mimo, że w nagrywaniu płyty wzięła udział orkiestra to gitary odgrywają tutaj główną rolę. Momenty ostrzejsze są jednak wymieszane ze spokojniejszymi i bardziej klasycznymi, gdzie z kolei górą są wszelkiego rodzaju instrumenty dęte, dmuchane, smyczkowe lub gitara akustyczna.

"Vovin" to płyta, na której Therion zrobił kolejny krok w stronę symfonii i opery. W porównaniu do "Theli" różnica jest bardzo wyraźna. Przede wszystkim, z króciutkim wyjątkiem, nie ma tu w ogóle zwykłego męskiego wokalu, a cała płyta jest zaśpiewana przez chóry i damskie alty i soprany. Również muzyka jest delikatniejsza, a gitary i perkusja często ustępują instrumentom smyczkowym i klawiszowym.