W sobotę 16 października, za sprawą Knockout Productions, na jedyny koncert do Polski przyjedzie gotycka formacja Tristania. W ramach promocji najnowszego wydawnictwa 8 października rozpocznie się Rubicon Tour 2010, gdzie u boku Norwegów będzie można zobaczyć także holenderską grupę Asrai oraz nasz rodzimy Unsun. Bilety na koncert dostępne są w przedsprzedaży w cenie 70 złotych, w dniu koncertu kosztować będą 80 złotych. Wydarzenie medialnie wspiera Darkplanet.

Pochodzący z Mediolanu kwintet Ravenscry debiutował w ubiegłym roku EPką zatytułowaną najzwyczajniej - "Ravenscry EP". Pięć kompozycji zawartych na tym wydawnictwie może okazać się całkiem łakomym kąskiem dla miłośników gothic metalu z wyjcem za mikrofonem.

W tym roku brytyjscy tytani doom metalu, My Dying Bride obchodzą 20-lecie swej działalności. Aby uczcić te dwie dekady, zespół rozpoczął pracę nad projektem, który odświeży znane utwory z ich dorobku, przekształcając je w monumentalne utwory symfoniczne, do których wokalista Aaron Stainthorpe doda nowe linie wokali. Aranżacje powstały przy współpracy z wirtuozem instrumentów klawiszowych Johnnym Maudlingiem z formacji Bal-Sagoth, i ukażą się na jubileuszowej kompilacji zatytułowanej "Evinta" tej jesieni. Jej wydawcą będzie Peaceville Records.

Pomny świetnych wrażeń, jakie wywarła na mnie płyta "Angeldust" zespołu On Thorns I Lay, postanowiłem zapoznać się z następcą w/w płytki o jakże wymownym tytule "Egocentric". Początkowo byłem nią oczarowany podobnie jak wcześniejszym wydawnictwem grupy, jednak z czasem zdałem sobie sprawę, że czegoś na niniejszym albumie brakuje. Teraz, po kilkunastu przesłuchaniach recenzowanego albumu, mogę odnieść się już do całości materiału zawartego na "Egocentric".

1 listopada b.r. światło dzienne ujrzy najnowszy rozdział mrocznej historii Cradle of Filth. Zatytułowany "Darkly, Darkly, Venus Aversa" dziewiąty album zespołu, prowadzonego przez niesławnego Daniego Filtha, bez dwóch zdań jest najszybszym i najbrutalniejszym krążkiem w ich karierze. Jak zauważyła osoba z kręgów bliskich zespołowi: "to jak naćpane Iron Maiden na anielskim cmentarzu". Dani dodaje: "Ten album będzie naszym najbardziej zepsutym i ponurym opowiadaniem, gotyckim horrorem, krwawą przechadzką pośród perwersji i orkiestrowym melodramatem, widowiskową, kinową produkcją, pełną wściekłych riffów, rozdzierających wokali i potwornych, nieprzerwanych perkusji. Album "Darkly, Darkly, Venus Aversa" ukaże się pod marką Peaceville Records, dzieckiem rodzimej wytwórni Cradle Of Filth -  AbraCadaver, a 9 listopada pod szyldem Nuclear Blast Records.

Dwa ostatnie albumy Paradise Lost (“Paradise Lost” oraz “In Requiem”) całkowicie mnie rozczarowały i przez chwilę pomyślałem nawet, by na Brytyjczykach postawić przysłowiowy krzyżyk i nie zaprzątać sobie więcej głowy ich kolejnymi premierami płytowymi. Jednak jako miłośnik ich wcześniejszego dorobku, który zdarł niejedno kasetowe wydanie „Shades Of God”, „Icon” czy „Host”, kilka miesięcy po premierze płyty “Faith Divides Us- Death Unites Us” postanowiłem jednak zaopatrzyć się w najnowsze dzieło „Raju Utraconego”. Po wielokrotnym przesłuchaniu recenzowanego albumu muszę z przykrością stwierdzić, że muzycy Paradise Lost po raz kolejny (trzeci) rozczarowali.

Ci, którzy lubują się w epickich, melancholijno-gotyckich klimatach, mają powody do radości, gdyż Epica - prowadzona przez zmysłową Simone Simmons - zawita do naszego kraju aż dwa razy jeszcze w tym roku. Pierwszy koncert odbędzie się 30. września w poznańskim klubie Eskulap, dzień później Holendrzy zawitają do Katowic występując w Kinoteatrze Rialto. Ekipę Simmons będą supportowały dwa jeszcze nieznane zespoły. Ceny biletów to: 80zł / 90zł (przedsprzedaż/w dniu koncertu) w klubie Eskulap i odpowiednio: 85zł / 95zł w Rialto.

Szczycieński UnSun, projekt prowadzony przez Maurycego Stefanowicza (ex-Vader, Dies Irae, Christ Agony), podpisał niedawno papiery z wytwórnią Mystic Production. To pod jej szyldem w okolicach listopada ukaże się drugi album studyjny formacji - "Clinic For Dolls". Aktualnie materiał na następcę wypuszczonego dwa lata debiutu "The End of Life" przechodzi miksowanie i mastering, wcześniej w olsztyńskim Studio X zarejestrowane zostały wszystkie wokale, następnie w studiu Hertz w Białymstoku całe instrumentarium.

Szwedzki Therion zakończył właśnie prace nad kolejnym albumem zatytułowanym "Sitra Ahra". Cały materiał miksowany był w studiu Polar w Sztokholmie przez Lennarta Östlunda (współpraca z Led Zeppelin czy Abbą). Utwory na płytę zrealizowane zostały z udziałem nowej sekcji rytmicznej, w skład której weszli: perkusista Johan Koleberg (Animal, Zan Clan) i basista Nalle "Grizzly" Pahlsson (Treat, Zan Clan, Vindictiv). Obowiązki wokalisty grupy od maja ubiegłego roku oficjalnie pełni Thomas Vikström (ex-Candlemass). Lider Therion - Christofer Johnsson spytany o najnowsze dzieło zespołu odpowiada bez wahania: "To, co udało nam się wspólnie nagrać jest po prostu jedyne w swoim rodzaju. To naprawdę bardzo unikalny album, nawet jak na Therion". "Sitra Ahra" wstępnie ma ukazać się już we wrześniu. Będzie to dwunasty studyjny krążek Therion.

Jednym z najbardziej niedocenionych albumów na polskiej scenie klimatycznego metalu jest z pewnością płyta „Mercury” zespołu Tower. Był to drugi i zarazem ostatni album nagrany przez formację, którą dowodził niejaki Peter Kolleck. Pierwszy album tej formacji ("The Swan Princess") stanowił zlepek pomysłów muzycznych nie do końca do siebie przystających. Wydaje się, że z materiału zamieszczonego na "The Swan Princess" nie był do końca zadowolony również sam zespół. Peter Kolleck postanowił zrezygnować z partii altówki, za które odpowiedzialna była Magdalena Drozdowska oraz z żeńskich wokali, za które odpowiedzialna była Magdelena Drozdowska oraz niejaka Marion. W efekcie na „Mercury” znalazła się zupełnie inna muzyka niż na pierwszym albumie zespołu.

Słuchając płyt takich zespołów jak Ram-Zet zastanawiam się nad kondycją tzw. branży muzycznej. Jak to jest, że zespoły, które grając świetną muzykę (niezależnie od wykonywanego gatunku) cały czas pozostają w cieniu grup prezentujących zdecydowanie mniej wartościową muzykę, ale dysponujące ogromnym wsparciem „majorsów”. Odpowiedź wydaje się być prosta – pieniądze. Z pewnością zespoły grające muzykę w pewien sposób oryginalną i własną nie są dobrym „towarem”. Nie opłaca się inwestować pieniędzy w coś, co nie przyniesie milionowych zysków. Z pewnością omawiane tu zjawisko w dużej mierze odpowiada za fakt, iż Ram-Zet nie jest w chwili obecnej jedną z najbardziej uznanych marek w metalowym biznesie.

Pod nazwą Babylon Mystery Orchestra kryje się jednoosobowy projekt Sydneya Allena Johnsona. Muzyk właśnie zarejestrował swój piaty studyjny krążek "The Godless The Godforsaken And The God Damned", który skierowany jest do miłośników symfonicznego gothic/heavy metalu. Czy jednak przypadnie on do gustu fanom gatunku, to już oddzielna kwestia.

Pojawiło się właśnie pierwsze oficjalne video promujące tegoroczną edycję Castle Party. Spot zawiera krótką prezentację zespołów, które zagrają na tegorocznej edycji festiwalu w Bolkowie. Wiadomo także, iż line up imprezy uzupełnią kolejni wykonawcy i odbędą się dodatkowe koncerty. W czwartek 29 lipca w klubie Hacjenda zagrają polskie formacje: Gorthaur, d'Archangel oraz Monolight. Przypomnijmy, że gwiazdami tegorocznej edycji Castle Party będą między innymi: And One, Behemoth, Clan Of Xymox oraz Alec Empire.

Płyta "Angeldust" On Thorns I Lay była swego czasu dołączona do jednego z poczytnych periodyków zajmujących się szeroko rozumianą muzyką metalową. Za stosunkowo nieduże pieniądze można było raz na dwa miesiące nabyć fachową prasę z dwoma płytami CD. Niestety, z perspektywy czasu, stwierdzić trzeba, że większość z dołączanych płyt była co najwyżej średnia i nie przetrwała próby czasu. Na szczęście trafiały się wyjątki. Jednym z takich wyjątków była płyta Greków.

Zespół Kali-Gula pochodzi z Biłgoraja (Lubelskie) i zaczął formować się już w 2005 roku. Po kilku przetasowaniach ostatecznie Kali-Gulę tworzą Kamil „Guluus” Gulak, Yoanna Gulak, Konrad „Biczuś” Biczak oraz Kamil „Dyzma” Małysa. Dodatkowo przy nagraniu mini longplay’a „Crucial Point” wziął udział klawiszowiec Wojtek Maciocha.

Co robi zespół w rocznicę dwudziestolecia swojego istnienia? Jest niewiele kapel, które są w ogóle w stanie tyle czasu wytrzymać. Jeżeli już im się uda to robią zwykle to samo - "jadą po bandzie". Mamy tu w zasadzie dwie możliwości. Albo wydajemy kompilację (kolejną?) "the best of" albo wydajemy niepublikowane wcześniej utwory. Lacrimosa bardzo nie chciała zrobić jednego ani drugiego. Trzecią i najbardziej ambitną drogą jest nagranie nowego albumu. Niestety zespół i tej drogi nie wybrał w  Schattenspiel, natomiast postanowił połączyć wszystkie trzy.

Mity, baśnie, legendy i przypowieści biblijne mają jedną cechę wspólną - ich autorami byli ludzie, którzy chcieli coś przekazać: swoje przekonania lub prawdę, chcieli spróbować uporządkować chaos i przypadkowość, aby dać miejsce sensowi. Opowieści pomagają nam ukierunkować obawy. Baśnie to gatunek narracyjny, w którym wszystko jest możliwe. Są tam dobre wróżki, złe czarownice, podstępne trolle, mówiące zwierzęta, głodne krwi monstra, magia i czarnoksięstwo. Baśnie powstają na bazie naszych potrzeb, pragnień, fantazji i lęków. Igrają z przeszłością i nadają sens teraźniejszości.

Zaniedbywany ostatnimi laty zespół Svena Friedricha - Zeraphine szykuje na 30 czerwca publikację kolejnego albumu w swojej dyskografii. Płyta pod tytułem "Whiteout" to zestaw 12 niesamowicie dojrzałych i złożonych kawałków - harmonicznych, wyrafinowanych, aranżacyjnie bogatych, zagranych "po swojemu" i lepszych niż kiedykolwiek alter/gothic rockowych utworów w których idealnie dopasowane instrumenty grają ze sobą a nie przeciwko sobie. Wydawnictwo ukaże się w formie tradycyjnego zestawu CD + plastikowe pudełko jak również w limitowanej edycji z dołączonym do regularnego dysku krążkiem bonusowym (DVD) zawierającym m.in. klipy do nagrań "Out Of Sight", "Out Of The Void", 16-stronicowy booklet, cztery ścieżki z fragmentami live-actów oraz wywiad.

SpectAmentia to warszawska formacja, która postała nieco ponad rok temu na gruzach nieistniejącej już formacji White Crow. Stołeczny kwintet dość odważnie jednak wziął się za pisanie materiału, którego namiastkę mamy usłyszeć na tegorocznej, debiutanckiej promówce.

Dawno, dawno temu kiedy jeszcze na przeciwko klubu Blue Note stał sobie nie wadzący nikomu, zacny lokal o jeszcze zacniejszej nazwie “Herezja” odbyła się impreza Gothic Night. Na imprezie tej zagrać miały zespoły Selaterion, Lilith i Vecordia. Znany mi był poznański zespół Lilith aczkolwiek często mylący mi się z innym zespołem o tej samej nazwie i podobnej gatunkowo muzyce z Radomia. Dwóch pozostałych zespołów poznać mi jednak nie było dane więc ze względu na zżerającą mnie ciekawość postanowiłem je poznać.