Takie "ściganie wokalne" też ma swój urok. Tak, czy siak w jednym i w drugim przypadku metal z najwyższje półki. "Stranger Aeons" i "Chaos Breed" to kawałki, które troszkę "robią różnice" takie En. o każdej porze mógłbym słuchać

...and music? Well, it's just entertainment folks.

A ostatnia płyta,niby to powrót do korzeni....?

PAIN IS CAUSER BY PLEASURE

Z nowszych produkcji po 2000 roku to posiadam "Inferno" i co dużo pisać czar prysł, a już wtedy zapowiadany był powrót do korzeni. Fatalna produkcja do tego , 2 razy może odsłuchałem sobie.

...and music? Well, it's just entertainment folks.

Ento to taka wizytówka szwedzkiego death metalu,ale większym szacunkiem zawsze darzyłem Dismember i nieistniejący Death Breath.

PAIN IS CAUSER BY PLEASURE

A czytał ktoś SZWEDZKI DEATH METAL Daniel Ekerotha?

PAIN IS CAUSER BY PLEASURE

Left Hand Path wyśmienitym debiutem był oraz zapowiedzią genialnego Clandestine który pokazał max możliwości tej kapeli (w moim prywatnym rankingu pierwsza 5tka wszechczasów),ta płyta to jedna z ikon szwedzkiego death,u.Od Wolverine Blues która równiez dobrą płytą jest ,zmiana stylistyki na To Ride... zmiany personalne,do Serpent odchodzi Rosenberg na jego miejsce wpada Sandstrom z Grave bla bla bla,stylistyka leci w klimaty rock'n roll ,są ludzie którzy kupuja poźniejsze płyty ja nie bardzo :? . SS jest pierwszą po latach stagnacji którą przesłuchałem z zaciekawieniem jednak to juz nie ten sam Entombed :? a kur.. szkoda!!!

nie, no ja jednak wole Entombed od Dismember. A Death Breath nie znam :P

podoba mi sie to, że Entombed najbardziej rozwinął swoja muzyke, nawet jeśli nie jest to kierunek, który podoba mi sie najbardziej. Dismember, Unleashed czy Grave raczej dreptały w miejscu i ich muzyka była bardziej przewidywalna. Szczerze mówiac, do to twórczosci tych zespołów wracam rzadko, a w zasadzie tylko do "Like An Everflowing Stream"

.

Szwecja matka chrzestna death metalu,ale jakoś zawsze bardziej podchodził mi tamtejszy black metal(zbaczam z tematu)Marduk,Bathory,Dissection,Watain. :twisted:

PAIN IS CAUSER BY PLEASURE

Ze szwedzkich rzeczy to mogłoby istnieć dla mnie tylko Opeth, Meshuggah i Anglagard :) to jest poza konkurencja.

Wracajac jednak do tematu mam pytanie: co sa dzicie o At The Gates. Dla wielu to kultowa kapela itp itd. ale słuchałem sobie tego nie raz i poza płytą "With Fear ..." nie uważam, żeby w jakis szczególny sposób zasługiwało to na wielkie pochwały. A taki "Slaughter Of The Soul", który podobno wyznaczył kierunek melodyjnego death metalu jest tyci przy "Heartworku" Carcassów

.

"Slaughter Of The Soul", to także dla mnie rzecz kultowa. Melodyjny death metal rozwinięty do granic możliwości. Troszkę już kurzem się przykrył ( a to chyba z powodu, że takie granie nie koniecznie mi pasuje). Ale jeśli myśle melodyjny metal to od razu na myśl przychodzi ta płyta. Raz , drugi rozkreci sie w odtwarzaczu a słucha się tego, z wypiekami na twarzy się tego słucha.

...and music? Well, it's just entertainment folks.

Tak Padlina ich deklasuje już na starcie,a co do At The Gates ich poprzedniczka Grotesque bardziej mi podeszła.

PAIN IS CAUSER BY PLEASURE

No właśnie - ten ich melo death nie jest jakos specjalnie wyszukany. Powiedziałbyym nawet, że przy obecnych produkcjach brzmi dosć ubogo. Mnie jakoś ten album nie przekonuje. O wiele bardziej wole starse ATG. No i uważam ze to Carcass wymyslił melodeath :)

.

Carcass chyba jednak w kategorii melodyczny death bym nie rozważał, to pełnokrwisty "death". At The Gates to zespół , który poruszał się jak gdyby w jednej płaszczyźnie- nie kombinujący , nie szukający. Z Carcass sprawy mają się zupełnie inaczej.

...and music? Well, it's just entertainment folks.

Hmmm ... przeskok stylistyczny z "Necroticism" do 'Heartwork" był ogromny. Oczywiscie ze ten drgui album nie jest stroicte melodeathem, ale Carcass jako pierwsze odważyło ise tworzayć bardzo chwytliwe, czasem banalne melodie i łączyc to zrzeźnickimi klimatami. A moim zdaniem zrobili to po mistrzowsku.

.

Ojcow melodyjnego death metalu należy raczej szukać w pierwszych płytach In Flames,Dark Tranquillity,Sentenced(od NFH),Edge of Sanity,At The Gates (od Terminal...),Crown Of Thorns(w porywach),no i Carcass na Heartwork też cos tam mieszał , jednak bardziej ich postrzegam jako death/grind (nie licząc Swansong)

Jak dla mnie to ojcowie Grindu.Tworzyli chwytliwe utwory w czysto ekstremalnej formie do dzisiaj większość gore-grindowej sceny jest daleko za nimi.
Podobną metamorfoze przechodzi belgijski Aborted.Strychnine.213 jest bardziej melodyjny i na swój sposób wolniejszy od np:Goremageddon.

PAIN IS CAUSER BY PLEASURE

Akurat słuchałem "Strychniny" i kurka te połączenie brutal death z ckliwymi melodyjkami ... nie podoba mi sie, bez sensu :/

.

Jak dla mnie chcieli zrobić coś pod Padline,ale im nie wyszło.......

eśli o starej szkole mowa,to co z Abscess i ostatniej płytce Horrorhammer?Jak dla mnie nieco zbyt niechlujne i na siłe necro.

[color=red:06e808a7ab]nie walić proszę postów jeden po drugim bo rzęsy z dupy powyrywam !!! :wink: [/color:06e808a7ab]

PAIN IS CAUSER BY PLEASURE

Abscess taki własnie ma styl , nie znam ich całej dyskografii a jeśli chodzi o osobę Chrisa Reiferta to zdecydowanie bardziej pasuje mi klimat Autopsy

[quote:4c3549f38f="Morgan555"]Jak dla mnie chcieli zrobić coś pod Padline,ale im nie wyszło.......

eśli o starej szkole mowa,to co z Abscess i ostatniej płytce Horrorhammer?Jak dla mnie nieco zbyt niechlujne i na siłe necro.

[color=red:4c3549f38f]nie walić proszę postów jeden po drugim bo rzęsy z dupy powyrywam !!! :wink: [/color:4c3549f38f][/quote:4c3549f38f]

Nie znam horrorhammer, a i abscess nie wiele znam i nie śpieszno mi żeby ponzać. Autopsy też nie znam :D

.