Hrv. - Anaesthesia

"Anesthesia" jest odpowiedzią na znieczulenie miejskich mas, bodźcem mającym wyrwać z odrętwienia. Osiem kompozycji znajdujących się na płycie to utwory zróżnicowane pod względem dynamiki i tempa. Przez cały album z pewną konsekwentną regularnością rytmiczne, bitowe kawałki przeplatane są spokojniejszymi przerywnikami, czy ambientowymi wstawkami, co niewątpliwie sprzyja słuchaniu płyty od początku do końca, bez uczucia znużenia jednostajnym przytupywaniem.

Każda kolejna chwila ciszy wprowadza napięcie, by eksplodować w potężnym i agresywnym ataku tribalowych rytmów wprowadzających słuchacza w dynamiczny, mroczny trans. Tak się dzieje już na samym początku w kawałku "Deep", który nie bez powodu otwiera płytę i nadaje jej tempa (po "Into", który można potraktować jako wstęp) - w swoim rytualnym rytmie i industrialnej oprawie jest po prostu niesamowicie wkrętliwy.

Przekrojowo przez cały album bogactwo doznań zapewnia również różnorodność gatunkowa w obrębie szeroko pojętej elektroniki, jak na przykład w utowrze "Psychical Anaesthesia", gdzie do trance’owych, mrocznych dźwięków i ambientowego tła co jakiś czas dołącza klubowy bit i tribalowe bębny. Są one ważnym i charakterystyczny elementem płyty, a i brzmią niezwykle dobrze, nieprozaicznie, dorównując klasą takim mistrzom gatunku, jak chociażby Juno Reactor.

Brzmieniową różnorodność wzbogaca również kawałek "Condition", w którym to pojawiają się gitary podebrane z Blindead, osadzone na ciężkim rytmie i znowu (tym razem w mniejszych ilościach) tribalowych bębnach. Kto natomiast zna twórczość Agonised By Love, rozpozna próbkę głosu z kawałka "Uv Duna" we wcześniej wspomnianym utworze "Deep".

Ten album to ciekawa mieszanka gatunkowa, transowy klimat, bogate brzmienie i doskonała, przemyślana produkcja. Zróżnicowana dynamika muzyki sprawia, że płyta się nie nudzi, wręcz przeciwnie angażuje, porywa i wciąga słuchacza w swój industrialny krajobraz.

Wydawca: Alchera Visions (2009)